dinsdag 30 september 2008

Project "vloerbedekking"

Deze week heb ik het druk met het project "vloerbedekking". Toen wij hier 4 jaar geleden kwamen wonen, lag er een mooie parketvloer in de kamer. Een houten vloer was een echte wens van ons en dus voelden we ons met die vloer de koning te rijk. De lol was echter van korte duur. Ten eerste lukte het ons niet, de vloer mooi te houden. Dat is ook haast niet mogelijk, als de vloer zo intensief belopen wordt als hier. Natuurlijk trokken we netjes onze schoenen uit en liepen we in huis op pantoffels. Maar er bleek toch behoorlijk wat zand binnen te komen via de kleding van de kinderen. Naast ons huis is een speeltuintje met een zandbak. Onweerstaanbaar voor alle kinderen vanaf ze kunnen lopen tot ze een jaar of 12 zijn. Althans, voor onze kinderen ;-). Het zand nemen ze gewoon in hun broekzakken en aan hun kleding mee naar binnen, waar het overal in kleine beetjes uitgestrooid wordt. Tot in de bedden toe kom ik zand tegen. Het zand wat op de parketvloer terecht kwam, zorgde voor, wat interieurverkopers zo mooi "een doorleefde uitstraling" noemen. Inmiddels is de loop, de keuken, de plaats waar ik altijd sta te strijken en de inloop bij de kamerdeur volledig kaal geschuurd. En mooi kan ik dat toch echt niet vinden. Dan moet je schuren en lakken, zal je zeggen. Maar nee, er kleven nog meer onvoorziene nadelen aan het parket. Ons parket heeft behoorlijk brede naden en het vuil wat daarin terecht komt, zuig je echt niet met de stofzuiger op. Ook niet met mijn krachtige Miele stofzuiger met parketborstel. Dus zit ik regelmatig op mijn knieën om met een bot mesje alle troep uit de naden te peuteren. En geloof me, dat is een hele klus, want we hebben een flinke woonkamer. Het allergrootste nadeel is, wat ons betreft, toch de gehorigheid. Wat een herrie maakt het geloop en geschuif en gedoe op zo'n vloer! En als er dan ook nog 2 adhd-ers, 1 pdd-nosser en 1 kind met het syndroom van Asperger rondlopen, voor wie het belangrijk is, dat hun woonomgeving prikkelarm is, dan is voor ons de kous af, als we het over parket hebben. Eruit met dat hout. Maar wat dan? We hebben van alles overwogen en bekeken. Vinyl, l, kurk, rubber, plavuizen. Uiteindelijk gingen we voor plavuizen. Veel minder gehorig dan het geklos op de houten planken, makkelijk schoon te maken en duurzaam. Helaas is zo'n vloer daarnaast ook: duur! Vooral als je er, wat bijna overal geadviseerd werd, vloerverwarming onder aan wil brengen. Toch hadden we besloten, de investering te gaan doen. Maar er kwam een kink in de financiële kabel...Het eind van het liedje is, dat we gewoon tapijt gaan leggen. We hebben een donkere kleur projecttapijt gekozen, zodat we er wel een tijdje mee denken te kunnen doen. En nu zitten we dan middenin het project. Zaterdag komt de legger. Voor die tijd moet de hele kamer leeg, de houten vloer eruit, plinten gelakt en aangebracht worden enzovoort. Vandaag heb ik de servieskast leeggehaald. Ik heb besloten om van de gelegenheid gebruik te maken, om meteen grote schoonmaak te houden in de kamer. Dus moest al het serviesgoed afgewassen worden. En dat was een flinke klus. Toen wij trouwden was het volgens mij al niet echt standaard meer, maar mijn moeder vond, dat je een degelijke uitzet behoorde te hebben. En daar hoorde, behalve het daagse servies, ook een zondags servies bij. En ook het glasservies moest in dubbele uitvoering. De eerste paar jaar van ons huwelijk heb ik iedere zondag trouw met het zondagse servies gedekt. Maar op een gegeven moment is daar de klad in gekomen. Ik was bang, dat de kleine kinderen het kostbare Wedgewood aan barrels zouden gooien. Dus komt sindsdien het servies alleen nog maar met de kerst op tafel. Wat een onzin toch eigenlijk, zo'n extra servies. Hoewel...toen ik alles aan het afwassen was, genoot ik toch wel van al het moois. Zonde om het maar zo weinig te gebruiken! Het glasservies is van kristal. Als dat netjes afgewassen en glanzend afgedroogd is, is dat wel zó mooi. Trijnie heeft het zilver gepoetst. Alles glimt en blinkt. Wat zal dat straks weer mooi staan, in de kast. Alles zit nu in bananendozen. Inclusief 20 engelse kop en schotels. Ook al zoiets. Vroeger spaarde je daarvoor. Een echte Royal Albert kop en schotel was een heel bezit. Hoewel ze inmiddels vreselijk ouderwets zijn, komen ze hier met verjaardagen nog wel op tafel. Simpelweg omdat ik anders te weinig kop en schotels heb. Maar eigenlijk zijn ze ook gewoon heel mooi. De grote koppen voor de mannen, de kleintjes voor de vrouwen. Grappig! Pas zag ik van die kop en schotels op de tweedehandsmarkt in Rotterdam. Daar stond het tussen antiek en curiosa en er werd nog behoorlijk geld voor gevraagd. Wie weet, komt al dat oude spul wel weer eens in de mode ;-). Na teilen vol afwas heb ik de kast in de was gezet. Het is een heel oude kast (ongeveer 170 jaar oud) en bij zo'n klusje denk ik altijd aan alle vrouwen vóór mij, die die kast zullen hebben opgewreven. Een stukje verbondenheid door de eeuwen heen. Ook een stukje bewondering voor degene die ooit die kast met veel liefde voor zijn vak moet hebben gemaakt. Zo mooi, sierlijk en degelijk. Kom daar nu nog maar eens om. De kast staat inmiddels in Willem z'n kantoor. Evenals een bijzettafel, het wijnrek, de piano en 2 stoelen. Het wordt al lekker leeg hier. Het grappige is, dat ik vaak lange dagen hard aan het werk ben, maar dat niemand er iets van ziet. Maar dit keer heb ik werk gedaan, wat direct te zien is. Dus is iedereen vol begrip voor mijn moeheid van deze dag, want 'mama heeft het zó druk gehad' ;-)

zaterdag 27 september 2008

Lekker bakkie koffie

Er schiet me nog iets te binnen, wat ik wilde bloggen. Gisterenavond stond Leendert (12) achter me in de keuken, terwijl ik aan het koffiezetten was. "Mam," zei hij, "bijna niemand zet toch koffie zoals u." Ik begreep eerst niet meteen wat hij bedoelde. Hij bedoelde, dat ik geen koffiezetapparaat gebruik. Inderdaad. Dat is iets, waar ik eigenlijk nooit bij stilsta. Maar ik denk, dat Leendert gelijk heeft en er niet zoveel mensen zijn, die koffie met de hand zetten. Grappig dat hem dat is opgevallen. Ik ben nu bijna 21 jaar getrouwd en koffiezetten gaat nog altijd als volgt: ik breng water aan de kook in de fluitketel. Ik zet intussen de filterhouder op mijn glazen koffiekan en doe er de benodigde koffie in. Ik doe melk (lekkere verse melk, zó van de boer) in de melkopschuimer en zet die zachtjes op het gas. Als het water kookt, schenk ik het met kleine beetjes tegelijk op de koffie, zodat de koffie langzaam gefilterd wordt. Ondertussen raakt de melk aan de kook, die ik krachtig opschuim. Daarna wordt de koffie ingeschonken. Wij houden van een pittig bakkie koffie, met gekookte melk en een dikke schuimkraag. En daar kan wat ons betreft geen enkele apparatenkoffie tegenop. Voor ons geen dure espresso-apparaten, geen senseo's, geen 'gewone' koffiezetapparaten, geen pucs. Bij ons ziet het er eenvoudig zo uit:

Zaterdag

Het lijkt wel, of de zaterdagen hier steeds voller raken. In plaats van eens lekker wat langer te blijven liggen, was ik al vroeg uit de veren. Wim zou om 7 uur naar z'n zaterdagwerk gaan en zou dan meteen Leendert roepen, die nog even wat huiswerk moest doen, voordat hij naar de zorgboerderij vertrok. Intussen had ik om 6 uur de douche al horen aangaan. Dirk was vroeg opgestaan, omdat hij naar een beurs in Amsterdam zou gaan, waar hij om 9 uur moest zijn. Al met al komt er dan van uitslapen voor de moeder natuurlijk niets terecht ;-). Het was niet erg. De dag begon zo mooi. Eerst mist, daarna kwam al snel de zon tevoorschijn. De wasmachines werden aan het werk gezet en daarna begon ik Hans, Maaike, Koos en Maria te helpen, die vandaag op een rommelmarkt zouden staan in de wijk naast de onze. De rommelmarkt begon om 10 uur en dus bracht ik de kinderen om 9 uur naar hun plaatsje, zodat ze hun koopwaar konden gaan uitstallen. Thuisgekomen stonden er nog 3 kleine guppies op hun beurt te wachten: Jan, Henk en logé Yelle. Willem had ze inmiddels al in bad gezet, waar ze zich prima vermaakten. Tijd voor een ontbijt met koffie voor Willem en mij. Iedere zaterdag ontbijten wij samen op de bank, met een krantje erbij. Zo'n lekker klein genietmoment ;-). Daarna begonnen de duizend-en-één zaterdagkarweitjes. De was, brood bakken, huis opruimen, enzovoorts. Willem was inmiddels al even naar de kinderen op de rommelmarkt gefietst om te kijken of alles goed ging. Het ging prima daar. Om half 1 heb ik een stapel pannenkoeken gebakken, waarvan Willem een deel, besuikerd en opgerold, naar de kinderen bracht. Feest! De markt was eigenlijk tot 3 uur, maar om 2 uur belde Maaike op, dat ze gehaald wilden worden, omdat het niet druk meer was. Prima. Ik ging de kinderen en de restanten rommel ophalen. Ze hadden nog best verkocht. Voor 27,50 aan rommeltjes van meestal slechts een paar dubbeltjes stuk.


Intussen lag Willem zo ongeveer voor de deur op de pakketdienst te wachten. We hadden namelijk maar besloten om het gezeur met de Ryobi kettingzaag achter ons te laten en een échte te kopen: een Stihl. Uiteraard hebben we hiervoor eerst op Marktplaats gekeken en daar vonden we een nieuwe Stihl zaag voor nog minder geld dan we voor de Ryobi hadden betaald. De koop werd donderdag rondgemaakt, meteen betaald en de verkoper beloofde de zaag op vrijdag op de post te doen. We hadden inmiddels het Track en Trace nummer van hem gekregen en daardoor wisten we, dat de zaag onderweg was naar ons. Maar hoe laat zou hij arriveren? 's Middags om 3 uur was de pakketdienst nog niet geweest. Ik moest even wat boodschapjes halen. Het duurde allemaal wat langer dan gedacht, want het was overal erg druk in het dorp. Ik kwam pas kwart voor 4 terug. Daar wachtte me een verrassing: Willem was samen met Hans druk aan het zagen. De zaag was eindelijk (wachten duurt lang) binnen. En je gelooft het niet: je werkt er wel 3 of 4 keer zo snel mee dan met de Japanner! In anderhalf uur tijd was de hele voorraad balken in mootjes gezaagd. Het stapelen was het werk van de dames vandaag. Maaike en Maria legden het hout weg, wat ik ze steeds aandroeg. Het hok ligt voor meer dan de helft vol. Wat een prachtig gezicht!


Daarna nog maar weer met de hele bende aan het barbequën geslagen. Het was verrukkelijk. Zojuist komt Dirk ook weer binnenrollen. Tijd om nog even lekker met m'n breiwerk op de bank te gaan hangen.

Iedereen een goede zondag toegewenst!

woensdag 24 september 2008

Koelkast en kapper

Mijn koelkast deed het al een poosje niet zo goed meer. Telkens liep er een straaltje water uit. Het parket en de onderplint van de keuken waren daardoor al wat gaan uitzetten en telkens moest ik erop bedacht zijn een keukendoek bij de hand te hebben als ik de groentenla open deed. Bovendien had ik het idee, dat het 11 jaar oude beestje inmiddels een flinke stroomslurper was geworden, want hij stond bijna onophoudelijk en lawaaierig te horren. Ik was daarom al een tijdje van plan het ding te vervangen. Vorige week belde m'n moeder op, dat haar koelkast kapot was en of we samen een nieuwe zouden kopen en dan wat extra korting zouden vragen. Zoiets is natuurlijk altijd een vraag waard. En inderdaad, we kregen allebei extra korting. Maandag is m'n nieuwe koelkast geplaatst. Een Liebherr, gekozen om z'n duurzaamheid en zuinigheid. Wat een genot om zo'n nieuwe koelkast open te doen! Alle rekjes, laatjes en plankjes keurig heel. Een fijn helder lampje erin. Ik ben er superblij mee. Ik ben nu ook bijna rond met alle investeringen die ik van plan was te doen, om ons energieverbruik nog verder naar beneden te krijgen. Er staan nog 3 dingen op m'n verlanglijstje: een tochtborstel voor de brievenbus (die moet ik gewoon eens halen!), een rolluik voor het raam van het kantoor en een aantal LED-lampen. Dan heb ik zo'n beetje alle mogelijke energiebesparingen doorgevoerd. M'n volgende punt is dan aanschaf van zonnepanelen en mogelijk een windball. Maar daar moet eerst voor gespaard worden. Leuk om te zien, dat je, ook nadat je je al járen hebt beziggehouden met energiebesparing, nog steeds maniertjes vindt om je verbruik naar beneden te brengen. Ook met water heb ik een besparing doorgevoerd. Ik gebruik water uit de regenton voor in de wasmachine.

Gisteren was het weer 'kapperdag'. Nee, ik knip niet zelf. Dat zou misschien het meest eenvoudig zijn en in elk geval het meest economisch. Maar haren knippen is iets waar ik me niet aan waag. Dat laat ik maar al te graag aan onze thuiskapper over. Remond komt al bijna 9 jaar bij ons knippen. En altijd als hij komt, staan de kinderen hem al bij de deur op te wachten, want dan willen ze allemaal 'het eerst' :-). Het is even een paar uur werk, maar dan zijn er toch meestal zo'n 10 personen weer keurig geknipt. Heerlijk, al die korte koppies. Tenminste, de jongens dan. De meisjes hebben hun haren lang. Maar die moeten natuurlijk ook regelmatig gepunt worden. Hier is Maaike aan de beurt:

zaterdag 20 september 2008

Alweer zo'n mooie nazomerdag!

Het houdt maar niet op, met dat heerlijke zomerweer. Van mij mag het tot de kerst zo blijven, hoor ;-). We wilden vandaag gaan hout zagen. We hebben er een tweede houthok bij en willen dat nog vol hebben voor de winter. Maar helaas ging de kettingzaag kapot toen we net goed en wel bezig waren. Willem heeft nog geprobeerd hem te repareren, maar hij kwam een afgebroken schroef tegen, binnenin. Het bleek einde verhaal. Gelukkig zit er nog garantie op de zaag, dus zijn we meteen naar de winkel gegaan, om hem in te leveren. Het is een echt pechverhaal. We kochten onze eerste kettingzaag eind december vorig jaar. In januari wilden we hem voor het eerst gebruiken, maar toen bleek het ding niet op volle toeren te willen draaien. We hebben een middagje op halve kracht gezaagd, maar het apparaat daarna teruggebracht. Ondanks verschillende telefoontjes en bezoeken aan de winkel, hadden we de zaag in mei nóg niet terug. We hebben toen duidelijk gemaakt, dat we het goed zat waren en mochten ineens een splinternieuw exemplaar meenemen. Die nieuwe zaag hebben we nu 4 keer gebruikt en hij ligt zo ongeveer helemaal uit elkaar. Behalve die afgebroken schroef, lekt hij ook olie, is het zaagblad al abnormaal versleten, is er binnenin een schroef uitgelubberd etc. Ik ben benieuwd wat met wat voor reaktie de winkel gaat komen. Het liefst zouden we ons geld terug krijgen en een Stihl kopen. Dat is wel een behoorlijke investering, maar de ellende die we nu met onze Ryobi-zaag hebben, moet je niet willen.

Omdat het zulk heerlijk weer was, heb ik vandaag een dubbel portie was weggewerkt: 4 trommels in plaats van 2. Ik wilde graag nog even profiteren van het buiten drogen. Zodra het weer omslaat, moet alles weer binnen hangen. Behalve dat het dan allemaal zo stroperig gaat, omdat het veel langer duurt voordat het droog is (vooral als er nog niet wordt gestookt), vind ik het ook zo akelig, dat er zoveel ruimte ingenomen wordt door alle rekjes. Ik heb dan een rek in het trapgat, een rek aan de deur van de verwarmingsketelkast, 5 lijnen in de badkamer en, als ik dan nog ruimte te kort kom, nog een droogtorentje op wieltjes en een staand rek. De droger houd ik voor noodgevallen. Die wordt hooguit 10 keer per jaar gebruikt.

Vanmorgen soebatte Dirk, of, wanneer hij heel snel z'n huiswerk zou doen, we gingen bbq-en. En ja, zo'n vriendelijk verzoek wilde ik niet afslaan natuurlijk ;-). Ik vond ook, dat we het mooie weer nog even moesten uitbuiten. Dus heb ik vanmiddag maar weer van alles uit de (vries)kast getrokken om vanavond te bbq-en. Ik beloofde de kleintjes, dat de vuurkorf aan zou mogen en dat ze dan marshmellows mochten roosteren. En dus geschiedde. Allemaal een dikke trui aan, omdat het toch wel fris is, als de zon weg is. Maar dat mocht de pret niet drukken. Er mocht een vriendinnetje meeëten en er was ook een vriend. Super genoten!









Tussen alle bedrijven door werd er vandaag ook op z'n zaterdags gebakken. Dat betekent standaard: 6 broden en lekkers voor bij de zondagse koffie. Vandaag had ik een heerlijk recept voor frambozen-kokos-muffins. Ik kan het hier niet doorgeven, omdat het uit een boek komt, waar copyright op staat. Wel heb ik weer iets geleerd, wat ik nog niet wist: Muffinbeslag moet je vooral niet teveel mixen. In dit recept moest je de boter gewoon met je vingers door het zelfrijzend bakmeel werken. Daarna moest je de overige ingrediënten met een vork er doorheen prakken. Het moest een klonterig beslag blijven. De muffins zijn perfect gelukt. Vanavond hebben we ze vast gekeurd. Ze zijn net zo lekker als ze eruit zien. Goed om zoiets basaals te weten: muffinbeslag hoort klonterig!

vrijdag 19 september 2008

Koekjes, appels en zonneschijn

Vandaag deel ik mijn koekjesrecept. Ik gebruik het misschien al wel 10 jaar en heb het ook al heel vaak doorgegeven. Het is een handig recept, waarmee je steeds kan variëren. Zo bak je simpele koekjes:

Kneed koekjesdeeg van 300 gram bloem, 150 gram basterdsuiker, een snuf zout en 225 gram margarine. Deel het deeg in 2 delen en maak van elk deel een rol. Snijdt de rol in plakjes van ongeveer een halve centimeter. Leg de plakjes op een beboterde bakplaat in de warme oven (170 graden) en bak ze in ongeveer 17 minuten gaar. Haal de koekjes met behulp van bijvoorbeeld een pannenkoeksmes voorzichtig van de bakplaat en schuif ze op een dienblad. Laat afkoelen. Als je liever bakpapier gebruikt, kan je de koekjes daarop laten afkoelen.

Variaties:

*Vervang (een deel van) de margarine door roomboter voor heerlijke roomboter koekjes.
*Leg op ieder deegplakje een lepeltje jam, of een amandel, of een geconfijte kers o.i.d.
*Rol het deeg uit en steek er met een koekjessteker leuke vormpjes uit.
*Laat de kinderen leuke koekjes vormen. Dit is ook erg geschikt voor een verjaardagsfeestje. Hans heeft ooit eens letterkoekjes gevormd en daarvan de letters B E D A N K T gebakken. Dat gaf hij aan z'n juf aan het einde van het schooljaar en dat was echt een succes.
*Dinsdag maakte ik de volgende variatie: ik woog stukjes koekdeeg af van circa 18 gram. Ik draaide er balletjes van, die ik een beetje plat drukte. Daarna duwde ik de deegstukjes in de nougatine of in de hagelslag. Erg lekker!
*Laat je fantasie de vrije loop ;-)



Verder kunnen we merken dat overal de appeloogst volop aan de gang is. Ik kreeg deze week van 2 kanten appels toegestoken. Wat ruikt dat heerlijk, die verse appels!!



Schreef ik vorige week vrijdag nog over een grijze dag en kaarslicht enzo, de afgelopen dagen kunnen we gelukkig van veel zon genieten. Alleen al, dat de was buiten kan hangen, vind ik altijd zo heerlijk. 't Is wél een stuk kouder aan het worden, vooral 's nachts. We hebben al een paar keer de houtkachel een poosje aan gehad. Dat is zo gezellig. 's Morgens komen de kinderen bibberend hun bedjes uit en gaan dan eerst even voor de kachel zitten. En 's avonds kunnen ze ook niet wachten, tot hij aangaat. Vanmorgen vroeg Leendert om z'n handschoenen. Hij gaat al vroeg de deur uit en moet best een stuk fietsen. Dus heb ik ze maar snel opgezocht. Nog even, en dan moet ik aan de kledingwissel beginnen. De zakken kleding druppelen al binnen. Deze week had ik er al 3.

maandag 15 september 2008

Eenvoudig?

Vanavond was ik op een bijeenkomst van de kerk. Tijdens de lezing, die werd gegeven, werd er opgemerkt, dat we in zo'n bijzonder jachtige tijd leven. En door het jachtige leven is er geen tijd meer voor elkaar. De spreker illustreerde dit met een voorbeeld van iets wat hij zelf had meegemaakt. Hij was in gesprek geweest met enkele mannen uit Eritrea, die hier aan het werk waren. In Eritrea was en is grote armoede. Die mannen verdienden hier behoorlijk. Toch verlangden ze erg terug naar Eritrea. Ze misten de tijd en de aandacht, die de mensen daar voor elkaar hebben. Ze zeiden: "Hier is iedereen zo op zichzelf gericht".

Gaande de lezing, werd er een voorbeeld gegeven van een dagindeling van een man, die misschien honderd jaar geleden leefde. Die man stond iedere ochtend om 5 uur op, om op het land te gaan werken. Twee maaltijden werden op het land gebruikt. 's Avonds werd er warm gegeten en daarna las die man in de Bijbel of een godsdienstig boek. Om half 9 was het bedtijd. De volgende morgen begon zijn werkdag weer om 5 uur en was hij weer de hele dag bezig met zwaar lichamelijk werk. Maar tijdens dat werk, kon hij nadenken over de dingen, die hij de vorige avond gelezen had. Wat een ritme, wat een eenvoud! Wat zit ik dan met mijn zogenaamde eenvoudige leven verschrikkelijk moeilijk te doen!

Ik moest vanmorgen al om half 10 op school zijn voor een bespreking van één van de kinderen. Dat slokte een groot deel van de morgen op. En waar heb ik me verder vandaag mee bezig gehouden? Om maar wat te noemen: een lekke fietsband, een kapotte wasmachine, mailtjes beantwoorden, telefoongesprekken voeren, wassen, bedden opmaken, eten koken, kinderen verzorgen en begeleiden, noem maar op. En intussen toch wat stress, want ik wilde graag vanavond naar de bijeenkomst, waarvoor ik om 7 uur van huis moest. Toch ben ik blij, dat ik geweest ben. Even je aandacht aan wezenlijke dingen wijden.

Soms kan ik zó naar écht Eenvoudig Leven verlangen. Het is niet meer vanzelfsprekend. Als je eenvoudig wil leven, zal je daar je best voor moeten doen. Zal je steeds opnieuw keuzes moeten maken. Zal je vooral heel veel níet willen en moeten. Stof om morgen onder het werk nog eens over na te denken.

vrijdag 12 september 2008

Drijfkaarsjes en appelflappen

Wat een donkere, sombere dag is het vandaag. Ik was nog zo optimistisch geweest om 2wassen buiten op te hangen. Maar die zijn inmiddels naar binnen verhuisd. Ik heb een hekel aan binnen drogen in de periode, dat je de kachel nog niet aan hebt. Het gaat dan zo langzaam. Met mijn hoeveelheden was, heb je dan continu al je rekjes volhangen. Maar goed, dat hoort erbij als de zomer voorbij is. Ik houd niet zo van de winter. Toch zijn er dan ook wel leuke, speciale winterdingen. De houtkachel stoken is er één van en kaarsen branden vind ik ook iets om van te genieten. Dat prachtige zachte licht. Ik heb m'n drijfkaarsenschaal maar weer voor de dag gehaald. Ik heb van die plastieke drijflichtjes, die op slaolie branden. Ooit eens gekocht op een beurs. Ik ben ze nog niet in gewone winkels tegengekomen. Toch werkt het prima. Je vult een schaal, glas of pot met water. Daar giet je slaolie op. Van een stukje keukenrolpapier maak je een lontje. Dat lontje steek je in het plastieke houdertje, wat je op de olie laat drijven. Je steekt het lontje aan en voila: kaarslicht voor een prikkie.



Gisteren heb ik, behalve brood, appelflappen gebakken. Niet van die grote, maar miniflappen. Precies groot genoeg om de kinderen mee naar school te geven, of bij de koffie op een gewone doordeweekse dag. Ik maak die flappen door plakjes bladerdeeg diagonaal doormidden te snijden. Op ieder driehoekig deeglapje doe je een bergje appel-suiker-kaneel mengsel (eventueel nog rozijnen erbij). Het driehoekje vouw je dubbel. Duw het flapje nog even in de (grein)suiker. Verder gewoon bakken zoals op de verpakking van de deeglapjes staat. Je kunt er 20 tegelijk bakken op 1 bakplaat. De post bracht gisteren 2 proefzakjes groene thee. Dus vanmiddag ga ik theeleuten met de kinderen. Met een lekker flappie ;-)

donderdag 11 september 2008

Wat is Eenvoudig Leven voor mij?

Ik was een beetje aan het zoeken op Google op 'Simple living' en kwam het volgende tegen:

Simple is niet hetzelfde als Simpel maar staat voor eenvoudiger en soberder leven. Dat betekent niet perse eenvoudig of sober leven maar wel minder complex, hectisch, gehaast, etc. Kortom bewuste keuzes maken om te kunnen genieten van wat je al hebt!

Dit is iets waar ik me helemaal in kan vinden. Eenvoudig leven wil niet zeggen: een gemakkelijk leven. Ik denk, dat je dan een verkeerde verwachting van het leven hebt, als je denkt dat het gemakkelijk zal zijn. Eenvoudig leven wil ook niet zeggen: een rustig leventje in de zin van 'lekker luieren'. Volgens mij mis je dan een heel essentieel deel van het mooie wat het leven kan bieden: arbeidsvreugde.

Ik denk ook, dat Eenvoudig Leven te maken heeft met een bepaalde rijpheid. Heel jonge mensen verwachten nog zóveel van het leven, dat ze een enorme onrust in zich hebben, om vooral niets te hoeven missen. Als je al wat meer van het leven gezien hebt, ga je onderscheid leren maken, tussen echt belangrijke dingen en minder of ónbelangrijke dingen. Er komt rust in je, als je niet meer hoeft te jakkeren achter dingen van weinig of enkel materiële (= vergankelijke) waarde. Als die rust er is, krijg je meer oog voor alles wat je al hebt. Je gaat juist het gewone, het eenvoudige, koesteren. Eenvoudig leven heeft daarom ook niets te maken met niet van het leven genieten, somber zijn. Ik ben een erg optimistisch mens. Ondanks veel ellende die me is overkomen, kan ik gelukkig toch een blij mens zijn. Dat zie ik als een gave. Iets waarvoor ik dankbaar mag zijn. Ook iets wat ik stukje bij beetje geleerd heb. Ik moet heel vaak denken aan wat mijn oma altijd zei: Werken, eten en slapen, dat is het beste voor een mens. Als er periodes van verdriet in mijn leven zijn, is dat iets wat ik altijd probeer door te laten gaan. Na dit wat diepzinnig schrijfseltje, ga ik me dus maar bezighouden met m'n werk ;-)

woensdag 10 september 2008

Nazomeren

Wat een heerlijke nazomerdag was het vandaag weer. Ik heb er erg van genoten. Vanmorgen heb ik eerst de wassen buiten opgehangen en de sfeer van de beginnende nazomerdag in me opgenomen. Jammer, dat ik zoveel werk binnenshuis te doen had. Maar goed, het was nu eenmaal werk, wat echt niet meer kon wachten. Na het gewone ochtendwerk heb ik nog wat potten ananasjam gekookt van ananas uit de vriezer. Stukje bij beetje komt de vriezer leeg. Aan fruit ligt er nu nog mango, heel veel aardbeien, wat frambozen, wat wilde bramen en een zakje aalbessen in. Eind in zicht.



Vanmiddag moest ik een kind naar Dordrecht brengen. Ik heb de gelegenheid aangegrepen om met een paar andere kinderen naar de Biesbosch door te rijden, om er nog wat vlierbessen te plukken. Het was er heerlijk. Ik had brood en drinken meegenomen, om er meteen te lunchen. We waren om een uur of half 3 thuis. De kinderen gingen fijn buiten spelen en ik ben maar verder gegaan met waar ik vanmorgen was gebleven ;-).



Tussen de bedrijven door, heb ik nog even van deze mooie nazomerdag geprofiteerd, door wat zaden te winnen. Ik bewaar de zaadjes altijd in een koffiefilterzakje, waar ik opschrijf wat erin zit. Ik heb vandaag zaadjes van Vlijtig Liesje, Violen en Zonnebloemen gewonnen. Dat ligt maar vast klaar voor volgend jaar.



Voor het avondeten had ik allerlei restjes uit de vriezer geplukt. Ik had wel 3 restjes zuurkoolprak in de vriezer. Samen met rookworst uit de vriezer, een paar schijven ananas uit de vriezer, een pakje verse zuurkool, wat magere rookspekblokjes en een pannetje aardappelpuree, werden het 2 grote ovenschotels. Geraspte kaas erover en wat plakjes brie. Mmm, wat was dat lekker.



Voor het raspen van kaas heb ik jaren geleden eens zo'n raspmolentje gekocht. Maar een poosje geleden is dat finaal in stukken gegaan. Ik weet niet meer wat ik toen aan het raspen was. Vast iets heel hards ;-). Nu heb ik onlangs een raspmolentje van Tupperware gekocht. Duur en duurzaam dus. Behalve kaas en chocolade, rasp ik er ook Marseillezeep mee, waar ik wasmiddel van maak. Dat gaat heel gemakkelijk.

Vanavond is Leendert nog even wat extra vlierbessen gaan plukken, hier in de buurt. Morgen ga ik er sap van maken, waarmee ik weer een vlierbes-bramenwijn wil gaan maken. Dat heb ik vorig jaar ook gedaan en die wijn is echt in de smaak gevallen. De bramenwijn, die ik zaterdag opgestart heb, staat al een paar dagen gezellig te bubbelen. Leuk is dat. Het werkt zó aanstekelijk, dat ik nu ook appelwijn wil gaan maken. Ik heb 2 15 liter-flessen staan, die ik voor dit doel wil gebruiken. Plannen zat. Maar ik moet het stap voor stap doen. Het gewone werk moet ook doorgaan. Voor nu betekent dat: nog even een uurtje achter de strijkplank.

maandag 8 september 2008

Nieuwe werkweek

Op Maandag sta ik meestal extra vroeg op, om met frisse moed aan de nieuwe werkweek te beginnen. Vanmorgen was ik om kwart over 5 op. Eerst 2 wassen aangezet (ik heb 2 wasmachines), dat kon nog mooi in de goedkope stroom. Daarna 3 broodbakkers aangezet om degen te kneden voor 3 bruine broden. Toen nog een half uurtje achter de strijkplank en daarmee was het kwart over 6 geworden. Tijd om iedereen te gaan wekken. Terwijl de één na de ander meer of minder slaperig naar beneden kwam, dekte ik de ontbijttafel, sneed brood en zette thee. Wat een karrevrachten brood worden er doorgejaagd, nu iedereen weer naar school en werk moet! Er worden tijdens het ontbijt ook 5 lunchtrommels klaargemaakt. Intussen nog snel de volgende 3 brooddegen te kneden gezet en daarna het gezamelijke ontbijt.

Na het ontbijt is het hier altijd spitsuur. Er moeten er 7 naar school, waarvan er voor 5 kleding klaargelegd moet worden. Intussen vraagt de één: waar is mijn boek van Nederlands, de ander: waar is mijn beige shirt, Willem roept, of ik weet waar z'n kentekenbewijs is, want de auto moet gekeurd, Leendert vergeet bijna z'n regenpak. Er moeten 5 bekers en 5 pauzebakjes gevuld worden. Jan (5) moet aangekleed worden. Van 4 kinderen moet ik de haren kammen. Intussen opletten, of iedereen z'n tanden poetst enzovoorts, enzovoorts. Snap je nu, waarom ik de stilte na half 9 pas 'oorverdovend' noemde ;-)?

Om half 9 begin ik op m'n gemakje met mezelf aankleden en Henk in bad doen. Daarna het gewone huis-tuin-en-keuken-werk: 2 wassen ophangen, 2 nieuwe wassen sorteren en in de machines doen voor vannacht. Broden bakken, meteen 24 schoolmuffins er achteraan. Telefoontje naar m'n moeder, een schoonzus die belt. Vervolgens de vouwwas wegwerken. Nee, ik heb me vanmorgen weer niet verveelt.

Het valt me op, dat m'n stroomverbruik de afgelopen 2 weken flink omhoog gegaan is. Op maandagmorgen schrijf ik altijd de meterstanden op. Midden in de zomervakantie lag het totale weekverbruik steeds rond de 110 kwh. Vorige week schoot ik door de 120en vanmorgen zat ik zelfs boven de 130. Deels valt dat te verklaren door het vele broodbakken. Maar ik denk, dat de verlichting ook al aardig gaat meespelen. Het wordt al zo vroeg donker. En 's morgens begin je ook al met de lamp aan. Op de plaatsen waar er lampen kapot gaan, wil ik overstappen op LED-verlichting. Ik heb nu bijna overal spaarlampen. Maar LED is toch weer een stukje zuiniger. Alleen jammer, dat ze in aanschaf nog behoorlijk prijzig zijn. Maar dat waren de spaarlampen ook, toen die pas nieuw waren.

Voor wie nieuwsgierig is naar de schoolmuffins: schoolmuffins maak ik van half bloem, half volkoren meel. Dan zijn ze lekker voedzaam. Ook doe ik er niet al te veel suiker in. Dan houden we het ook nog enigszins gezond. Dit is het recept voor 24stuks: Mix 225 gram bloem, 225 gram volkorenmeel, 4 theelepels (wijnsteen)bakpoeder, 150 gram suiker, 2 eieren, 4 dl. melk, 100 gram zonnebloemolie en 1 theelepel zout. Doe een eetlepel beslag in ieder muffinvormpje. Leg er een klodder jam op. Dek af met een eetlepel beslag. Bakken: 20 minuten in het midden van een op 200 graden voorverwarmde oven.

Monique, plaats jij ook gerust je recept voor schoolkoeken. Recepten zijn hier altijd welkom!

zaterdag 6 september 2008

Molens, schapen en bramen

We wonen vlakbij de molens van Kinderdijk. Vanuit ons huis kan je ze zelfs zien. Vandaar, dat we die molens helemaal niet zo bijzonder vinden. Maar dat zijn ze natuurlijk wel degelijk. Eéns per jaar zijn de molens een week lang iedere avond verlicht. En dat is wel zó sprookjesachtig mooi! Dan lopen en fietsen er behalve veel toeristen toch ook wel heel veel mensen uit de regio. Het hoogtepunt is de vrijdagavond. Dan is er behalve de molenverlichting, ook een molenmarkt. 's Avonds dus. Ieder jaar gaan we daar met de kinderen heen. Het is wel zo reuzespannend om in het donker over die markt te lopen. Het is een markt met heel veel rommelmarktkraampjes, maar ook best veel kraampjes met dingen als zelfgebreide sokken, zelfgemaakte zepen, zelfgemaakte bramenjam, antiek en brocante en, niet te vergeten, boeken. Ook is de speeltuin open en de plaatselijke Hervormde Kerk heeft de deuren wijd open staan. Daar kan je gezellig koffie drinken voor het vooroorlogse bedrag van 0,50 cent en er is een sing-in van het kerkkoor. Bij iedere 10 stappen kom je een bekende tegen. Soms mensen, die je in geen tijden hebt gezien. Allemaal heerlijk kneuterig. Met recht eenvoudig genieten. Na het bezoek aan de markt, wandelen we een stuk over wat hier "De Molenka" wordt genoemd. Daar staan de molens dan mooi te zijn. Daar in de natuur word je vanzelf stil. De kinderen worden al wat slaperig. Op de terugweg worden ze zeurderig. Het hoort er helemaal bij. We waren gisteren een beetje nat en een beetje koud geworden. Voor alle kinderen heb ik een warme kruik gemaakt. En innig tevreden, de koning te rijk met hun (rommelmarkt)schatten, vielen ze meteen in slaap.





Vandaag was het de dag, dat de jeugdclub van de Biesboschonderzoekers weer van start ging. Er zitten dit jaar 3 van onze kinderen op de club. Dat is wel zo geweldig leuk. Om de 2 weken is er een bijeenkomst, behalve in de vakanties. Iedere bijeenkomst gaan de kinderen heerlijk de natuur in. Ze leren er heel veel. Over planten, over dieren, over de Biesbosch. En omdat alles door vrijwilligers wordt gerund, kost het bijna niets. Slechts 12 euro per jaar per kind. Op iedere bijeenkomst krijgen ze dan ook nog eens drinken en een kaakje. Op de nieuwjaarsbijeenkomst is er taart. En de laatste bijeenkomst is er iets bijzonders, bijvoorbeeld kanoën door de Biesbosch. Ieder jaar adopteert de club een schaap uit de schaapskudde van de Biesbosch. De kinderen nemen dan elk een euro mee voor het schaap, dat Zora heet. Er wordt geloot, wie het geld bij de herder mag brengen. Dit jaar was onze Maaike de gelukkige. Je mag dan met het hele gezin naar de schaapherder. Maar het leek ons verstandiger, om met een selectie te gaan ;-). Dat bleek een goed plan. Wij kwamen daar met 3 kinderen en een nichtje aan en die man vond die 4 kinderen al heel bijzonder. We moesten eerst zo'n 20 minuten lopen voor we bij de herder waren. Dat was geen straf. Wat is het daar toch prachtig!




Toen we de herder en de kudde gevonden hadden, zijn we er zeker een half uur bijgebleven. We kregen uitgebreide uitleg over de kudde en de honden. Echt interessant. Ik ga er zéker nog eens heen.





Vanavond kwam mijn vader 6 kilo bramen brengen. Die had mijn broer meegebracht van de markt. Mijn broer is poelier en staat op Zaterdag op de markt. Die bramen had hij van een groentenboer gekregen en zo belandden ze uiteindelijk via mijn vader bij mij ;-). Mijn vriezer zit echter vol en in jam koken had ik niet zo'n zin meer. Daarom heb ik ze gewassen en fijn gestampt. Nu zitten ze in een gistingsfles. Het wordt (hopelijk een lekker) bramenwijntje.

Nu is het weer tijd om onze rustdag te gaan vieren. Iedereen een fijne zondag toegewenst!

vrijdag 5 september 2008

Fietsenleed

Dit jaar hebben wij weer een brugpieper. En dat betekent, een fietser erbij. Niet dat kippeneindje naar de basisschool, maar 17 kilometer heen en 17 kilometer terug op de pedalen! Er is dan dus een goede fiets vereist. De eerste 3 kinderen in ons gezin kregen, toen ze naar de middelbare school gingen, een nieuwe fiets. Dat was 3 jaar achter elkaar een kostenpost van zo'n 600 euro. We gingen namelijk niet voor een fiets van het merk x, maar het moest een echt goeie zijn. Het werden Batavus fietsen. Maar wat is dat tegengevallen. Ik weet nog, van toen ik zelf naar de middelbare school ging, dat ik een splinternieuwe Gazelle fiets kreeg. Ik heb daar die 2 keer 17 kilometer (ik zat op dezelfde school) 6 jaar lang mee gefietst. Ik kan me niet herinneren dat ik zoveel fietsmankementen had. Af en toe eens een lekke band. En in een vakantie liet ik die fiets weer eens helemaal nakijken en dat was het wel. Maar met die Batavus fietsen was het altijd wat. Dan de versnelling, dan de verlichting, dan de ketting, dan spaken eruit enzovoorts enzovoorts. Bovendien werd er tot 3 keer toe een fiets gestolen. Ik had het helemaal gehad. Ik besloot om in géén geval nog eens een nieuwe fiets te kopen. Op de één of andere manier zijn onze kinderen dat niet waard. Nadat ik eerst dan hier, dan daar eens een tweedehands fiets kocht en af en toe de mazzel had, dat ik een tweedehandsje zomaar kreeg, heb ik eindelijk een goede leverancier voor tweedehands fietsen ontdekt. Ik koop ze tegenwoordig bij een instelling, waar door mensen met psychische of psychiatrische aandoeningen fietsen worden opgeknapt bij wijze van dagbesteding. Deze fietsen worden niet met winstoogmerk verhandeld en dus zijn ze goed betaalbaar. Ik kocht er al eens een Gazelle jongensfiets voor Leendert die toen naar groep 7 ging (het jaar van het verkeersdiploma, dus er moest een goedgekeurde fiets komen). Ik kocht er vorig jaar een fietsje voor Maria, die dat jaar voor het eerst naar school ging fietsen. Ik kocht er vorig jaar ook één voor Dirk, wiens fiets totaal versleten was. Ik kocht voor hem een goede Gazelle fiets voor 160 euro en hij heeft er 1 jaar op naar de middelbare school gefietst. Helaas werd deze fiets in de zomervakantie vanaf de carpoolplek gestolen. Nu heb ik bij die instelling een Batavus fiets voor hem gekocht. We kregen zowaar nog extra korting, omdat ze het zo sneu vonden, dat z'n vorige fiets gestolen was. We betaalden 150 euro voor een goede tweedehands Batavus. Dat is volgens mij heel redelijk. Nu moesten we nog een goede fiets voor onze brugpieper. Leendert had mazzel. Oma is aan het opruimen en opa's fiets stond in de weg. Opa fietst eigenlijk nooit meer en zuinige oma poetste die fiets enkel maar ieder jaar keurig op. Verder stond hij in de weg. Leendert mocht opa z'n fiets hebben. Leendert was de koning te rijk. Er werden vorige week nog splinternieuwe binnen- en buitenbanden opgezet. En ook een nieuw zadel. En maandag is de Mobiele fietsenmaker langs geweest om de verlichting nog even na te kijken. Het kapje van het achterlicht was kapot en voor moest er een nieuw fittinkje in. Toen was Leendert z'n fiets kant en klaar. Hij (Leendert) glom net zo hard van trots als dat de fiets glom van het poetsen. Het gaf me een fijn gevoel om Leendert zo blij te zien. Z'n schoolvriend heeft een fiets gekregen met 21 versnellingen. En ook andere kinderen rijden op heel wat luxere en modernere vehikels dan de 18-jarige Gazelle van Leendert. Maar hij was echt niet minder blij. Gisteren is er echter al een einde gekomen aan de Gazelle glorie. Leendert belde me gisterenmiddag op. Hij was aangereden! Gelukkig is hij er zelf goed vanaf gekomen. Enkel wat schaafwonden en een zere voet, waarvan we hopen, dat het vanzelf over gaat. Maar de fiets zit behoorlijk in de kreukels. Het wiel zo krom als een hoepel en compleet ontzet. Ik denk zelfs, dat het frame gescheurd is. Maar daar komt de Mobiele Fietsservice straks naar kijken. En dan natuurlijk het financiële gezeur nog. De mevrouw die Leendert aanreed, had moeten uitwijken voor een foutgeparkeerde auto. Nu wil die mevrouw haar schade (flinke deuk in haar splinternieuwe auto) en de schade aan Leendert z'n fiets op die foutparkeerder gaan verhalen. Ik ben bang dat ze aan het kortste eind trekt. Hoe vervelend ook, ik zal die mevrouw moeten aansprakelijk stellen voor de schade aan Leendert z'n fiets en dan maar hopen, dat ze, als het op betalen aankomt, net zo aardig blijft als ze gisteren was. Ze heeft er zelfs voor gezorgd, dat Leendert werd thuisgebracht. Leendert was goed van slag. Hij wilde vanmorgen zelfs niet naar school. Uiteindelijk is hij wél gegaan. Op mijn fiets. Vreselijk, als je als puberknul op een dámesfiets naar school moet! ;-) Er is er maar één die lacht: de fietsenmaker ;-)

donderdag 4 september 2008

Trakteren, vis en sokken

Trakteren
Vandaag mag Jan trakteren op school. Hij is in de zomervakantie 5 jaar geworden. Gisterenavond heb ik 50 cakejes gebakken met aardbeienjam erin. Om het er extra feestelijk uit te laten zien heb ik ze geglaceerd en er suikermuisjes opgestrooid. Jan was vanmorgen extra vroeg z'n bed uit. Hij was zó nieuwsgierig wat hij mocht trakteren ;-). Heerlijk toch, zulke kleine kinderverrassingen!



Vis
Regelmatig wordt hier vis gegeten. En dan staat er vaak snoekbaars op het menu. Dat is dan door mijn vader gevangen, schoongemaakte en gestoofde snoekbaars. Super! De pan wordt dan meestal zaterdagavond naar binnen geschoven en dan smullen we er op zondag van. Onze Leendert heeft niet alleen dezelfde naam als zijn opa, maar heeft ook de visgenen van hem doorgekregen. Hij is dol op vissen. Gisteren kwam hij uit school en hij zag meteen dat de sloot voor ons huis gemaaid was. In de zomer kan hij daar nooit vissen, omdat er zoveel waterplanten groeien. Maar nu alles weer gemaaid was, pakte hij snel z'n hengel. Na een uurtje kwam hij vertellen, dat hij al 3 keer een flinke zeelt had gevangen. Ik zei, dat hij er dan nóg maar één moest vangen en dat ik hem dan op de foto zou zetten. Vijf minuten later stond hij met een zeelt op de stoep ;-)



Sokken
De sokkenproductie is in de zomervakantie niet erg groot geweest. Maar alle beetjes helpen. Hans en Leendert zijn in elk geval weer erg blij met hun nieuwe exemplaren.

woensdag 3 september 2008

Opslag

Nee, het gaat niet over loonopslag. Was het maar zo'n feest ;-). Het gaat om een heel andere opslag: de opslag van voedselvoorraden. Vroeger was het niet meer dan normaal om in de zomer een voedselvoorraad aan te leggen voor de winter. Maar tegenwoordig is het net zo normaal om met de kerst aardbeien uit de kas en spercieboontjes uit Egypte te eten. Alles is volop verkrijgbaar. Het hele jaar door. Een voorraad aanleggen hoeft niet meer. En met opslag daarvan hoef je je dus ook niet meer bezig te houden. Toch houd ik het liever eenvoudig: zoveel mogelijk eten van wat er in je eigen omgeving groeit. Omdat er in ons koude kikkerlandje nu eenmaal niet zoveel groeit in de winter, is het dus nodig om in de zomer een voedselvoorraad aan te leggen. En die voorraad moet dan weer opgeslagen worden. Gisteren heb ik 2 flinke planken in de garage laten maken. M'n weckpotten stonden her en der opgeslagen en ik raakte compleet het overzicht kwijt. Vanmorgen heb ik m'n potten allemaal met een natte lap afgedaan en geordend op de planken gezet. Het gaat er al aardig op lijken. Het geeft zomers veel werk, maar het is een erg feestelijk gevoel om de voorraad stukje bij beetje te zien aangroeien. En niet alleen feestelijk, ik voel me ook altijd zo rijk!



De komende weken wil ik graag nog een voorraad appelmoes maken, een voorraad vlees wecken en eens proberen of ik cake kan wecken. Dat heb ik nog nooit gedaan. Het lijkt me wel gemakkelijk om wat cakes op voorraad te hebben.

Deze maand wil ik het laatste reste gedroogde peulvruchten opmaken. Ik heb nog witte bonen, bruine bonen, een klein restje linzen, een maaltje kikkererwten en nog wat groene erwten. Als alles op is, koop ik een verse wintervoorraad van de nieuwe oogst. En als het wat kouder gaat worden, koop ik honderd kilo aardappels en 25 kilo uien tegelijk. Dat doe ik meestal in november. In december en januari zijn de groenten vaak erg duur. Die 2 maanden kan ik dan helemaal uit de voorraad leven.

Nu moet ik snel verder met het gewone huishoudelijke werk. Ik heb gisteren weer gemerkt, hoe weinig je 's avonds kan doen, nu de kinderen hun huiswerk weer moeten gaan doen. Dat gebeurt hier aan de grote tafel. En dan ben ik stand-by om vragen te beantwoorden, lesjes te overhoren, te stimuleren en te motiveren. En natuurlijk ben ik van de catering ;-)

dinsdag 2 september 2008

Oorverdovende stilte

Pfff, kwart over 8. Ik moet even wennen aan de oorverdovende stilte, nu iedereen naar school of werk is, en de jongste nog in dromenland verkeert. De vakantie lijkt ineens al heel lang geleden. Dat komt, denk ik, ook wel, doordat het weer omgeslagen is. Zaterdag hebben we nog erg genoten van die mooie zomerse dag. De kinderen hebben zich vermaakt met een roetsjbaan. Die hadden we in het speeltuintje naast ons huis gemaakt met een dekzeil, groene zeep en gieters water:



's Avonds hebben nog met z'n dertienen gezellig ge-bbq-ed. Afscheid van de zomervakantie...

Wat een raar lange dag ligt er ineens voor me! Toch wel lekker, om nu weer gewoon je werk te kunnen gaan doen, zonder duizend-en-één keer gestoord te worden door een kind, wat iets van je wilt. Ik heb in elk geval plannen genoeg voor deze dag ;-). Maar afwachten, wat er uiteindelijk van terecht komt.