woensdag 7 maart 2012

Opruimen en feestvieren

Sinds Leendert werk heeft en daarvoor al om kwart over 6 de deur uit moet, is mijn dagritme wat veranderd. Ik stond altijd om kwart over 6 op. Behalve op maandag, want dan was mijn gewone tijd kwart over 5. Ik vind het nu fijn om ´s morgens even met Leendert een kop koffie of chocolademelk te drinken, een praatje te maken (je moet met zo´n club toch altijd bewust momentjes 1 op 1 creëren) en hem weg te zien gaan. Misschien is dat overdreven, maar per slot van rekening is hij nog maar 15 en maakt hij lange dagen. Hij is ´s avonds meestal pas rond zessen weer thuis. Vanaf de dag dat hij ging werken is daarom mijn tijd van opstaan verplaatst naar 5 uur. Dat is geen straf voor mij. Ik ben een ochtendmens en vind het heerlijk om ´s morgens in alle rust op te starten. Janneke noemde dat vorige week zo mooi: de hele wereld voor jezelf hebben :-). Ik houd dan meteen stille tijd en in de tijd dat ik Leendert een paar keer maan om op te staan smeer ik een enorme doos vol brood en maak ik koffie of chocolademelk klaar. Als Leendert de deur uitgaat heb ik nog een half uurtje voordat ik de volgende wekronde doe. Ik maak de kachel aan, dek de ontbijttafel en vanmorgen had ik zelfs nog 20 minuutjes over om nog snel wat strijk weg te werken. Om kwart voor 7 gaat de ontbijtbel en tegen zevenen zitten we met zijn tienen aan tafel. Ik houd van het ontbijt en probeer er een rustmoment van te creëren. Wat is er fijner dan om de dag in rust en met een goed ontbijt te beginnen? Voor ons 25-jarig huwelijk kregen we een prachtig rood-wit geblokt ontbijttafellaken. Daar ben ik heel zuinig op. Het staat zo gezellig! Er is uiteraard zelf gebakken brood, thee, melk en sinds een aantal weken ook komboecha. De grote kinderen maken meteen hun lunch klaar om mee te nemen. Voor Willem maak ik het altijd klaar. Daar maak ik meestal een kleine verrassing van. Soms heb ik een restje koude kip met satehsaus, of een restje rundvlees met chilisaus wat ik op zijn brood doe. Op het moment krijgt hij gerookte makreel mee naar zijn werk en op de ´zoete´ boterhammen smeer ik lemoncurd. Dat kreeg ik vorige week van een bloglezeres. Mmm, dat wil ik binnenkort ook (weer) eens maken.

Als ik het hele ochtendritueel doorlopen heb en Henk naar school heb gebracht is het tijd om in mijn huishouden aan de slag te gaan. Vandaag overwoog ik om eerst eens lekker languit in bad te gaan en mijn haar te wassen. Maar nee, dat vond ik toch een beetje zonde van mijn tijd. Ik besloot eerst twee uitstelklusjes op te pakken. Zoiets moet ik echt aan het begin van de dag doen, anders komt het er weer niet van. Eerst een telefoontje wat gepleegd moest worden. Dat liep gesmeerd. De mevrouw die ik wilde spreken was er en bovendien kreeg ik een ´ja´ op mijn vraag. Heerlijk! Daar kon vast een streep doorheen. Het volgende wat op mijn to do lijstje stond: Twee kaarten schrijven. Dat ging verre van gesmeerd. En ik weet ook, waarom dat een uitstelklusje was: mijn kaartenbak was een zooitje. Wat ooit een mooie, georganiseerde houten wijnkist met kaarten was, was uitgedijd tot een bak (én een doos, én een doosje) met kaarten, enveloppen, postzegels, oude briefkaarten, gekreukelde kaarten, foto´s, poeziealbumplaatjes, stickertjes, labeltjes een half puzzeltje en weet ik wat nog meer. Tijd voor actie! De bak en de doos en het doosje maakte ik leeg en ik legde alles, mooi gesorteerd, op stapeltjes op tafel. Een grote stapel kon zo de papiercontainer in. De spullen die niets met post te maken hadden legde ik op hun goede plaats. Ik haalde de stofzuiger door de bak (de dozen bleken niet meer nodig) en deed de gesorteerde stapeltjes met een elastiek erom in de bak. Als ik nu een kaart moet hebben voor bijvoorbeeld de geboorte van een kind pak ik zo het stapeltje met ´geboorte´ en zoek een kaart uit. Schrijven met een pen uit het pennenzakje dat ook in de bak ligt, een postzegel erop uit het postzegelzakje en het adres opzoeken in het adresboek, dat er ook al keurig in ligt. Alleen is dat schrift zelf niet ´keurig´ meer. Ik zou de adressen eigenlijk eens netjes in de computer moeten invoeren en dan een uitdraai in de bak moeten leggen. Maar goed. Voor nu ben ik er wel tevreden over. Jammer dat ik het deksel van de bak niet meer heb. Het had zelfs dicht gekund :-). De kaarten waren nu snel gekozen en geschreven en daarmee was het tweede uitstelklusje uitgevoerd.





Ongemerkt was ik toch nog wel even zoet geweest met mijn onverwachte opruim-inval en daarom zette ik mezelf even in een hogere versnelling. Maria zou vanmiddag haar verjaardagsfeestje vieren en daarvoor moest ik nog wat boodschapjes doen. Maar eerst moest de kamer netjes gemaakt worden, de bedden opgemaakt en de gestreken was gevouwen en in de kast gelegd worden. Terwijl ik bezig was maakte ik het boodschappenlijstje. Telkens als me iets te binnen schoot, schreef ik het snel op. Tegen twaalven repte ik me naar de winkel. Maria wilde graag tosti´s eten en broodjes knakworst. Dus haalde ik casinowit, ham, kaas, broodjes en blikken worst. Ook wilde Maria graag chocoladefonteinen met witte chocola. Ik mikte wat repen witte chocola in mijn karretje en wat lekkers om te dippen: een hotelcake, bananen, kaakjes en marsh mellows. Nog wat flessen yokidrink en pakken Taksi en ik rende weer terug naar mijn auto. Precies om half 1 stond ik bij het schoolhek.

Zes kinderen mocht Maria op haar feestje nemen. Lastig kiezen is dat altijd weer. Maar ja, ik vind zes kinderen echt mijn max. Samen met de kinderen van mezelf heb ik dan mijn handen vol. Het duurde even voordat we allemaal thuis waren en aan tafel zaten, maar daarna was het smullen geblazen. De broodjes, knakworsten en tosti´s verdwenen als sneeuw voor de zon. Maria mocht uitkiezen welke Bijbelverhaal ik zou voorlezen. Ze koos de geschiedenis van Mefiboseth.
Na het eten was het kadootjestijd. Volgens traditie werden de kadootjes verstopt en mocht Maria ze opzoeken. O, wat was ze zenuwachtig! En was is ze heerlijk verwend!
Toen alle kadootjes opgespoord en bewonderd waren zette ik de kinderen aan het knutselen. Ik had bij de Action houten fotolijstjes gekocht en allerlei scrapbookspulletjes, die ze erop mochten plakken. Het was een gezellig werkje. Precies mooi voor kinderen van een jaar of 10. Ze maakten echt mooie lijstjes, ieder naar eigen smaak en inzicht. Leuk om te zien.


Eigenlijk had ik bedacht dat de kinderen na het knutselen lekker konden buiten spelen en dat ik in die tijd de chocofontein zou klaarmaken. Maar het regende pijpenstelen. Maaike bedacht, dat het verkleedspel wel leuk zou zijn. De meeste kinderen vonden dat een leuk idee, alleen Maria wilde het niet. Die ging met twee vriendjes in de gang zitten kwartetten. Ook goed. In de kamer speelden de kinderen het verkleedspel: er ging een zak kleding de kring rond terwijl de muziek draaide. Als Maaike de muziek stopte mocht degene die de zak in handen had er ongezien iets uithalen en aantrekken. Grote hilariteit natuurlijk!
Ik maakte alles klaar voor de chocoladefontein en zette die aan. De kinderen smikkelden heerlijk van de zoetigheid en daarna was het toch echt 4 uur en tijd om naar huis te gaan.
Ik had de lijstjes nog even snel ingepakt in een folietje en de kinderen kregen allemaal nog iets lekkers mee. Twee kinderen gingen op de fiets naar huis. De rest bracht ik thuis met de auto.

Het was bijna half 5 toen ik thuis kwam en tijd om uit te puffen was er dus niet. Ik moest aan het avondeten beginnen. Er stond iets simpels op het menu: pompoensoep met Turks brood. Voor het toetje sneed ik het restant van de hotelcake in blokken, klopte slagroom en mikte er wat ananas uit blik en peren op siroop uit eigen voorraad bij. Zo kwam alles mooi op.

Intussen loop ik een beetje tegen mijn gewijzigde dagritme aan. Als je zo vroeg opstaat, moet je eigenlijk óf vroeg naar bed, óf tussendoor ergens een hazeslaapje doen. Vroeg naar bed is hier geen optie, of ik zou altijd alleen naar bed moeten en het uurtje van ons samen missen. Vanaf 11 uur moet hier namelijk iedereen de woonkamer uit. Dan willen Willem en ik nog even samen zijn, om dingen te bespreken, even te nixen, of zomaar ieder voor zich nog wat te doen. Een hazeslaapje lukt lang niet altijd. Ook vandaag heb ik daar geen moment voor kunnen vinden. Maar ´s avonds na het eten ben ik dan echt even zo gaar als boter. Nu komt het mooi uit, dat Henk meteen na het eten naar bed gaat en dat hij altijd wil, dat je dan even naast hem kruipt. Heerlijk om na het hele ritueel van uitkleden, tanden poetsen, voorlezen en zingen even je ogen dicht te doen :-). Het duurt dan niet lang of mama en kind liggen gezamenlijk te ronken!

Toen ik tegen achten beneden kwam had Willem zich met de kinderen door de enorme vaat geworsteld en was alles weer netjes. Tijd voor koffie!