dinsdag 12 juni 2012

De mouwen opgestroopt

En zo zijn we zomaar bijna een week verder sinds mijn vorige logje! Wat vliegt de tijd! Vooral als die is volgepropt met van alles en nog wat. De gezinskalender staat overvol en steeds als er wéér een brief van school komt met de aankondiging van een schoolreisje, schoonmaak, afscheid of wat dan ook, schrijf ik het meteen op. Zo houd ik het overzicht en vergeet ik geen belangrijke dingen.

Behalve allerlei schoolzaken en honderd-en-één gesprekken bij verschillende -logen, -peuten en aanverwante personen staan er ook nog vriendinnenzaken op de kalender. Als je geen tijd plant voor je vriendinnen schieten die er ongewild bij in. Dus ga ik nog vóór de zomervakantie met een vriendin kringloopwinkelen en bij een andere vriendin op de koffie en wil ik bij weer een andere vriendin nieuwe meubeltjes bewonderen. Intussen ligt ook mijn pa in het ziekenhuis, maar het lijkt mee te vallen. Hopelijk mag hij morgen weer naar huis. Maar dat weten we nog niet.

De huishouding staat op een laag pitje, want ik spit nog steeds in de administratie. Ik ben er bijna door. Dan is alles weer geordend en zit het in mapjes, zijn de nodige papieren gekopieerd en zijn andere papieren weggegooid, zijn er bankafschriften geprint enzovoort, enzovoorts. Ik zal blij zijn als het af is, want mijn handen jeuken om er hier de bezem weer eens lekker door te halen. Ook mijn tuintje is aan een opknapbeurt toe. Het bolboompje wat bij mijn schoonzus vandaan kwam heeft het jammergenoeg niet gered. Dat moet er weer uit. Er moet ook nodig gewied worden en op mijn moesdak moet er gezaaid en uitgeplant worden. Maar met het grijze, natte, koude weer van nu is dat niet direct het meest aantrekkelijke karweitje. Brrr, wat een koude junimaand!

Vanavond neem ik een paar uurtjes vrijaf. Willem heeft erg veel overgewerkt de laatste dagen. Zaterdagochtend tot een uur of 1, gisterenavond de hele avond (en de halve nacht. Hij kwam pas tegen vieren thuis!) en ook vanavond tot half 9. Nu is het even genoeg. We  hebben net lekker koffie gedronken met z´n allen en nu is het ´gewoon´. De kinderen doen hun huiswerk, Willem en ik helpen hier en daar. Willem helpt altijd met de exacte vakken en ik ben van de talen. Makkelijk hè, als je samen zo´n beetje alle vakken aankunt :-))

Ik wil straks eens een haakwerkje gaan opzetten. Zomaar iets simpels waarbij je je gedachten kunt laten gaan. De strijk enzo mag fijn wachten tot morgen. Ik ben helemaal niet bang dat die wegloopt :-)

Nog een paar weekjes, dan is het vakantie. Wij hopen weer naar mijn vriendin Ellen in Zwitserland te gaan. Wat verheugen we ons daarop! Het komt nu snel dichterbij en elke dag doe ik wel een kleine voorbereiding.  De voorpret is altijd minimaal zo leuk als de vakantie zelf. Gisteren heeft Dirk me de hele route die we hopen te rijden via Google Earth laten zien. En ook het huis en het dorp hebben we bekeken. We gaan met drie gezinnen in een groot huis, waar het echt eenvoudig leven is: geen warm stromend water en koken op een houtkachel. Er gaat bijna geen uur van de dag voorbij of iemand verzucht: Oh, wat heb ik zin in de vakantie :-). Maar eerst is er nog een hoop werk aan de winkel. We houden de mouwen maar opgestroopt ;-)