maandag 11 maart 2013

´Wel´ en een beetje veel ´wee´

Tja, het is gelukkig niet alleen maar kommer en kwel hier, hoor. Maar er lopen wel wat dingetjes tegen. Eerst zijn daar de zieken. Drie stuks op het moment. Geen ernstige ziektes, maar slome, maartse, grieperige verschijnselen.
Heftiger is het, dat Henk zich gisteren zo verbrand heeft. We zaten net aan het ontbijt en Willem had de thermoskan met thee op tafel gezet. Maria vroeg om de thee, maar dat hoorde alleen Henk. Die pakte de volle kan, zwaaide hem hoog op, om hem aan Maria te geven. In die manoevre hield hij de kan schuin en daardoor liep het hete water wat in de rand zat precies bij Henk op zijn schouder. Ik trok snel z´n pyjamaatje uit en Willem en ik gingen met koude, natte theedoeken in de weer. Na een poosje koelen pakte ik de verbanddoos erbij, want daar zat nog heel goede brandzalf (flammazine) in. Toen ik de zalf op de plek smeerde zag ik al, dat het een pittige verbranding was. Het vel liet al los. Henk heeft de hele dag in een hempje met opengeknipte schouder gelopen, want hij kon er niets op verdragen. Er verschenen enorme vochtblazen. Vandaag wilde ik er voor de zekerheid toch even door de huisarts naar laten kijken. We hebben hier wel veel ervaring met brandwonden (twee maal een brandwondencentrum-casus gehad), maar juist daarom weet ik, dat je er heel secuur mee om moet gaan. Onze eigen huisarts was er niet en ik had niet zo´n zin om met Henk naar een vervanger te gaan. Het is allemaal al angstig genoeg voor hem. Misschien ga ik er morgen nog even naar laten kijken. Voorlopig gaat het vandaag aardig. Hij heeft zelfs een pyjamashirtje aan. Er zitten nog wel kolossale vochtblazen en ik mag er nog niet eens naar wijzen, maar toch zie je ook al genezing. Dat gaat snel bij zo´n jong huidje.

Verder hadden we vorige week vette pech met m´n auto. Hij kwam niet meer door de apk. De achterbalk was bijna doorgeroest en dat betekende toch heus: einde verhaal. Ik had er totaal niet opgerekend en ik baalde daarom flink. Zonder auto is het haast geen doen met zo´n grote koppel. Ik moet meestal toch wel minimaal twee keer in de week naar Dordrecht. Dat is met het ov allemaal zo omslachtig. Bovendien is het ov vreselijk duur.
Het kostte me een avond puzzelen om te zien hoe we dit financieel gaan oplossen. En daarna hebben we geïnformeerd of de garage iets passends had staan. Zaterdag hebben we een proefrit gedaan, wat over de prijs onderhandeld en de knoop doorgehakt. Deze week verwacht ik mijn ´nieuwe´ auto. M´n auto was ruim 14 jaar oud en er stond meer dan 200.000 km. op de teller. Daarvan zijn er 30.000 door mij gereden. Hopelijk ben ik met de nieuwe auto net zo goed als met de oude. Voorlopig vind ik er niets aan om afscheid te moeten nemen van m´n trouwe vervoeder. Maar het is niet anders.

Een andere grap was: het riool. Al maanden bubbelde en slurpte het als de wasmachine afpompte, of als er iemand onder de douche stond, of als het bad leeg liep. Vrijdagochtend liep ook het water in het toilet niet meer goed weg. Hoog tijd voor actie, want zoiets als vorig jaar, daar had ik geen zin in. Toen bleek onze afvoer bij de gevel afgebroken en moest er op zondag een vreselijk dure noodreparatie uitgevoerd worden.
Ik vond het overigens wel raar, dat we al zo snel problemen hadden. Want het is nog maar net een jaar geleden, dat hier in de straat het riool is opgehoogd en de boel helemaal opnieuw was aangesloten.
Willem belde de zaterdagbaas van Hans, want die doet behalve groen-werk ook rioolwerk. Hij kon ´s middags komen. Hans was juist die middag vrij van school en was daar ook aan het werk en zodoende mocht Hans bij ons huis het riool opgraven :-).
Hans z´n baas had het al snel bekeken: er klopte iets niet. Er moest een fout gemaakt zijn bij het aanleggen van het vernieuwde riool. Ik moest maar naar de aannemer bellen, die dat had gefikst. Ok, ik belde daarheen, legde alles uit en werd doorverwezen naar de gemeente, want die was destijds de opdrachtgever.
Ik keek op de website van de gemeente en zag dat je eigenlijk alleen digitaal een melding kon doen, behalve als er sprake was van een noodsituatie. Ik besloot dat dit een noodsituatie was. Per slot van rekening lag de hele boel open. En als je zoiets op vrijdagmiddag invoert, wordt dat toch pas op maandag gelezen.
Binnen 10 minuten was er iemand van de gemeente. Ook hij concludeerde dat er iets fout zat en belde de aannemer. (hi, hi, iets van een kastje en een muur).
De aannemer kwam. Er was één probleem: niemand kreeg het deksel van de straatkolk open! Van alles geprobeerd, maar er was geen beweging in te krijgen.
Er werd besloten dat het hoofdriool doorgespoeld moest worden. Dus reed er na een half uurtje een tractor met een grote tank erachter de straat in. De boel werd doorgespoten, maar er was geen verstopping. Intussen zaten de spetters vies water in mijn toilet tot tegen het plafond en er was geen duidelijkheid, wat er precies mis was.
Willem kwam thuis en begon de mannen royaal pannenkoeken te trakteren, die ik bij wijze van avondeten maar was gaan bakken. En toen we eindelijk met onze koppel aan tafel zaten kwam de meneer van de aannemerij zeggen, dat ze zaterdag zouden verder gaan.
Die meneer had er thuis nog eens over lopen denken en had bedacht dat onze vuilwaterafvoer weleens op het regenwaterriool zou kunnen zitten in plaats van op het vuilwaterriool. De volgende morgen had hij niet veel tijd nodig om vast te stellen dat dat inderdaad zo is.
Nu zijn ze aan het denken over een oplossing en natuurlijk moet er ook uitgevogeld worden wie dit grapje op z´n geweten heeft. Eén geluk: de faktuur die wij van Hans z´n baas krijgen mogen we bij de gemeente neerleggen, want het probleem heeft niets met ons eigen stukje afvoer te maken. Dat scheelt weer!
Vandaag kwam er een kraan de straat inrijden, die het putdeksel heeft gelicht. Maar verder heb ik niets gezien. Nog even geduld hebben maar.

De schoonmaak gaat hier intussen rustig verder. Vandaag is het de eerste dag, dat ik geen extra klusje doe. Ik heb het druk genoeg met de zieke kinderen en met het opruimen van de rommel van het weekend. Maar het geeft niet. Zo´n spijbeldagje moet kunnen. Ik ga zo langzamerhand maar eens eten koken. Ik kreeg een paar kilo verse spercieboontjes. Mmm! Kopen zou ik ze zelf niet om deze tijd van het jaar. Maar als je ze krijgt...Lekker met gegrilde kip erbij. Ik zag, dat er ook eieren lagen die op moeten. Bak ik bij wijze van toetje havermoutpannenkoekjes. Ik krijg al trek van het schrijven ;-)