dinsdag 24 december 2013

Het gaat er op lijken

Ook al doen we niet zo heel veel bijzonders met de Kerst, toch vergt het nog het nodige aan organisatie en energie om alles op tijd af te krijgen.

We beginnen vanavond al een beetje 'raar' met een soort pré-kerstdiner. Dat zit zo. We krijgen elk jaar een haas van een boer als daar de jagers geweest zijn. Willem vilt die dan zelf en andere jaren vilde hij ook meteen een haas voor de boer. Maar het gezin van de boer is niet dol op haas en dus kregen we dit jaar twéé hazen. Met dien verstande, dat na het villen er een deel terug ging naar de boer voor de twee jongens die wél graag haas eten. Maar al pratend en regelend kwam Willem met het plan om die jongens gewoon bij ons haas mee te laten eten. Prima. Maar wanneer moest dat dan gebeuren? Nou, dat zou dan dinsdag voor Kerst wel goed uitkomen. Oke dan :-). Een pré-kerstdiner dus voor vanavond met twee gasten extra. Met haas. En extra groenten, omdat ik niet weet wat de jongens lekker vinden.

Op Eerste Kerstdag zijn we met z'n dertienen en als je dan een extra groente en de traditionele stoofperen en tutti frutti op tafel wil zetten, kost dat ook enig denkwerk. En vergeet natuurlijk de pudding niet, die een dag van tevoren gekookt moet worden. Het scheelt dat Trijnie dit jaar voor het voorgerecht zorg.

Tweede Kerstdag zijn we met z'n elven. We eten dan simpel kip met de restjes van de dag ervoor. Maar ja, daarnaast moet er ook voldoende brood in huis zijn voor die dagen. En weet je hoeveel aardappels je voor 36 personen (verdeeld over 3 dagen) moet schillen? enzovoorts enzovoorts.

Maar nu gaat het er op lijken. Het vlees voor vanavond is gebraden. De witlofstronkjes voor morgen staan te koken. Die gaan morgen omwikkeld met ham en kaas in de oven. Maaike zit een enorme zak boontjes af te halen voor vanavond en voor morgen. Er zijn twee appeltaarten gebakken. Er staan drie broden in de oven en drie brooddegen zijn aan de narijs bezig. Gisteren heb ik al een kilo of vijf stoofpeertjes gestoofd. Er staat een kruidkoek in de wonderpan op mijn oliestelletje. Het gaat helemaal goed komen :-).

En de was? Is ook lekker bij! Gisterenavond heb ik willens en wetens gespijbeld. Mijn vriendin kwam en die zat lekker te breien. En dat wilde ik ook :-). Na alle gehaakte sterren ben ik blij met mijn breiwerkje. (Heeft trouwens iedereen zijn/haar sterren ontvangen? Ik hoop dat ik niemand ben vergeten!) Gek genoeg  verschijnen ook op mijn breiwerkje weer sterren. Noorse sterren wel te verstaan. Ik ben een baret voor Maaike aan het breien. Een licht verslavend werkje ;-).



Afijn. Vanmorgen moest ik natuurlijk 'op de blaren zitten' na dat brei-gespijbel en vroeg op voor de strijk. Maar dat had ik er graag voor over. Alle 'zondagse' overhemden zijn gewassen en gestreken. Dirk z'n nieuwe kerstoverhemd is gespoeld en hangt te drogen. De nodige tafellakens liggen gestreken in de kast...

Nog even doorbikkelen en dan neem ik twee dagen vrij :-) Nee, drie zelfs. Want vrijdag ga ik samen met Willem een dag de hort op. Wel met de nodige dingen die 'moeten', maar dan toch even lekker samen.

Ik wil iedereen goede Kerstdagen wensen en meteen bedanken voor de post die ik overal vandaan kreeg! Wat lief toch altijd. En heel bijzonder.

donderdag 19 december 2013

Afgestoft

Zaterdag heb ik onze gourmetstellen maar eens afgestoft. Ik heb ze misschien in geen zeven of acht jaar gebruikt! Verschillende keren heb ik gedacht om mijn stellen weg te doen. Maar dat vond ik dan toch weer een beetje zonde. Nu ben ik blij, dat ik de stellen inderdaad niet weggedaan heb, want zaterdag kwamen ze prima van pas op het feestje van Maria.

Jarenlang was het hier soort van mode om in groep 8 op je feestje te gaan gourmetten. Maar op de één of andere manier zijn die gourmetfeestjes uit de gratie geraakt. Er waren zaterdag kinderen op Maria's feestje die echt even aanwijzingen moesten hebben, hoe gourmetten in z'n werk gaat :-).

Afijn. Maria heeft een heel gezellig gourmetfeestje gehad. En wij hebben de smaak ook weer te pakken. Ik denk dat de stellen in de kerstvakantie nog wel een keertje van stal gehaald worden. Zéker als er in de supermarkt straks weer afgeprijsde gourmetschotels zullen zijn. De gourmetschotels die ik voor Maria's feestje had gekocht, heb ik ook met korting gescoord. Het waren schotels van rond 5 december. Ik betaalde voor twee royale schotels met 30 % korting slechts ca 6,50. Vanmiddag zag ik bij de Lidl dat ze ook erg leuke vegetarische schotels in de vitrine hadden liggen. Behalve vlees en/of vegetarische hapjes doe ik er altijd paprika, ui en champignons bij. En natuurlijk royaal stokbrood en pindasaus. Kruidenboter mag eigenlijk ook niet ontbreken. Als toetje is het leuk om pannenkoekjes te bakken. Maar zaterdag was er gewoon ijs toe. Ook lekker.

Maria heeft met haar vrienden en vriendinnen gezellig aan de grote tafel gezeten.





Intussen aten wij met de rest van het gezin in de voorkamer onze zaterdagse frieten. Het was een gezellig getetter en getater aan de grote tafel. Na het eten zijn de kinderen een half uurtje naar buiten gegaan, nadat we ze eerst op het hart hadden gedrukt om nergens belletje te trekken enzo ;-). In die tijd ruimde ik de gourmetrommel op en zette Willem de beamer klaar. We hadden dvd's geleend van Planet Earth. Toen de kinderen binnenkwamen konden ze zich lekker installeren en keken ze een aflevering over bruine beren en een over leeuwen. Prachtig en indrukwekkend!




Tijdens het kijken zorgde ik voor een natje en een droogje. En zo was het half 10 voordat we er erg in hadden. Tijd voor de kinderen om naar huis te gaan.

Het was een erg gezellig, kneuterig, groep 8-verjaardagsfeestje!




dinsdag 17 december 2013

Bloeddruk

Toen we van de zomer op vakantie waren in Zwitserland zijn we erg geschrokken van Willem z'n conditie. Of beter: van het gebrek aan conditie! Liep hij voorgaande jaren nog gewoon met de jongens mee, dit jaar moest hij na elke paar honderd meter uitrusten als een oude man. Daarbij kwam, dat hij blaren op zijn hielen opliep, die nauwelijks genazen. Ellen vroeg zich hardop af, of Willem toch niet misschien diabetes zou kunnen hebben. Dat zinnetje bleef hangen. Willem had sowieso ook last van akelige hartkloppingen en zijn gezichtsvermogen was in korte tijd erg verslechterd. We namen ons voor om na onze vakantie een afspraak te maken bij de huisarts.

Het was uiteindelijk september voordat Willem bij de huisarts belandde. Die contateerde in elk geval vast een veel te hoge bloeddruk en verwees Willem door naar zowel de cardioloog, als naar de oogarts. En er werd bloedonderzoek gedaan naar diabetes.

Tja. Dan ga je de medische molen in. Raar hoor, als je in zo'n tien jaar tijd slechts eenmaal bij de huisarts hebt gezeten!

De oogarts was snel klaar. Het hoornvlies wordt taaier en dat is in feite het begin van staar. Ouderdom, wordt er dan zo leuk gezegd. Waaah! Willem is nog maar 49! Gaat dat nu al gebeuren? Afijn. Willem moest een nieuwe bril met sterkere glazen, varifocus en cilinder. De hele rataplan.

Bij de cardioloog was het allemaal wat serieuzer. Ook hij contateerde een veel te hoge bloeddruk (170/110). Hij schreef bloeddrukverlagers voor en maakte afspraken voor de standaard onderzoeken zoals een hartecho, een fietsproef en nog weer bloedonderzoek.
Daarnaast wilde hij dat Willem zich aanmeldde bij het Slaap-waakcentrum in Dordrecht, omdat hij slaapapneu vermoedde.

Thuisgekomen hebben we de hele boel eens even laten bezinken. Pillen? Daar had Willem nog helemaal geen zin in! En al helemaal niet toen hij had gelezen hoeveel bijwerkingen de voorgeschreven medicijnen (kunnen) hebben.

Nu was ik zelf al vanaf het begin van dit jaar bezig met het voedingspatroon à la De Planteneter. Ik volgde de 28-dagen cursus en heb ook heel veel video's van hem bekeken. Mijn interesse in gezonde voeding is altijd wel aanwezig geweest, maar het planteneten heeft daar een extra impuls aan gegeven. Daardoor heb ik bijvoorbeeld ook het boek De Voedselzandloper van Chris Verburgh van a tot z gelezen. Het heeft allemaal zo moeten zijn. Ik was compleet voorbereid om Willem te helpen een gezonde lifestyle erop na te gaan houden.

Willem ging er voor de volle 100% voor. Hij was er nog méér van overtuigd, dat hij het zonder bloeddrukverlagers zou kunnen stellen dan ik. Gezond eten, bewegen en daarbij afvallen. Dat was de inzet.

Hoe gingen we te werk? Willem heeft om te beginnen zijn brood laten staan. Dat is niet iets wat De Planteneter 'voorschrijft', maar wel wat Chris Verburgh aanbeveelt. Al snel merkte Willem dat dit hem enorm goed deed. Hij had geen last meer van suikerpieken en was daardoor gelijkmatiger in zijn stemming en in zijn concentratie. Sindsdien neemt hij elke dag een salade mee naar zijn werk. Gewoon groenten, fruit, noten en zaden. Aanvankelijk moest daar nog wel een dressing bij, maar daar is hij later mee gestopt. Gewoon de salade is prima.

Daarnaast is hij erg gaan miniseren met vlees. Ook drinkt hij nog maar af en toe koffie en heel soms een biertje. 's Avonds eet hij na half 9 niets meer. Snoepen deed hij aanvankelijk totaal niet meer. Nu neemt hij op een feestje wel een taartje of iets dergelijks.

De noodzakelijke beweging miste Willem al jaren. Daar moest ook verandering in komen. Vanaf half augustus zijn we daarom drie keer per week gaan wandelen. Eerst een kilometertje per keer. En dat voelde al geweldig :-). Later breidden we onze wandelingen uit naar een kleine 5 kilometer per keer. Zo wandelen we nu minimaal 15 kilometer per week, maar vaak ook wel meer.

Je ziet. Het is allemaal helemaal niet spectaculair. Er zijn geen extra kosten aan verbonden. Geen dure diëten, al dan niet onder begeleiding van een diëtist. Geen dure sportschool. Gewoon je gezonde verstand gebruiken en toepassen wat ik eerder leerde.

Inmiddels is Willem 14 kilo afgevallen en voelt zich stukken beter. Zijn conditie is enorm verbeterd. Een kilometer of 8 wandelen doet hij fluitend!

Wij beraadden ons ook op dat onderzoek naar slaapapneu. Ik weet niet of het een landelijke trend is of toevallig iets wat bij in onze omgeving speelt. Maar een feit is, dat we niet anders horen van mensen die ineens slaapapneu blijken te hebben. Je vraagt je dan toch af of het niet een soort 'modeverschijnsel' is, zoals er vroeger aan de lopende band amandelen werden geknipt. We informeerden naar de kosten van het onderzoek en schrokken ons naar. Alleen het onderzoek (zónder eventuele behandeling!) is al 2500,00 euro! Ping ping, kassa! We besloten het onderzoek nog even te laten voor wat het was en bij de cardioloog navraag te doen in hoeverre het dringend noodzakelijk was.

Gisteren was het het uur van de waarheid. Willem moest terugkomen bij de cardioloog. Hij zou de uitslagen van de onderzoeken krijgen. Stiekem kneep Willem hem wel een beetje. Want ja, hoe zou die arts erop reageren, dat Willem geen pillen had ingenomen? En hoe zou hij erop reageren, dat hij nog geen onderzoek naar slaapapneu had laten doen? En nog wel het meest prangend was de vraag: zou de bloeddruk inmiddels gezakt zijn?

De muizenissen bleken niet nodig!

De arts vroeg eerst aan Willem, hoe het met hem ging. ¨Uitstekend!¨ antwoordde Willem. Het gezicht van de arts was één groot vraagteken. Willem vertelde dus dat hij zoveel was afgevallen en zich zo'n stuk beter voelde daarbij. De arts vroeg hoe Willem dat gedaan had. Nadat Willem zijn verhaal had gedaan, voegde hij er in één adem aan toe, dat hij nog géén medicijnen had gebruikt. De arts keek in het dossier en zag dat ten tijde van de fietsproef de bloeddruk van Willem al een flink stuk verbeterd was ten opzichte van de meting bij het eerste artsenbezoek. Hij besloot daarom eerst eens de bloeddruk te meten om te kijken hoe die nu was. Die bleek heel keurig gezakt te zijn naar 155/90!
Willem biechtte meteen maar op, dat hij gezien de kosten ook nog geen onderzoek naar slaapapneu had laten doen.
De arts reageerde heel spontaan: ¨Als iedereen zo goed bezig zou zijn als u, zou mijn wachtkamer een stuk leger zijn.¨ Om kort te gaan: Willem kreeg een dik compliment. De verrichte onderzoeken hadden allemaal een goede uitslag en vanwege de sterk verbeterde bloeddruk kreeg Willem meteen zijn ontslag bij de cardioloog. Ook het onderzoek naar slaapapneu werd van tafel geveegd. Volgens de arts zou het gewichtsverlies daar een heel goede invloed op hebben gehad en hij zag geen noodzaak voor verder onderzoek. Met het advies om zo door te gaan en misschien over een paar maanden nog een keer bij de huisarts de bloeddruk te laten controleren, stonden we weer buiten.

Dolblij zijn wij!

En ook verbaasd. Het blijkt te kloppen wat Verburgh in zijn boek schrijft! Artsen hebben (nemen?) geen tijd om iemand te informeren over een noodzakelijk andere lifestyle. Pillen voorschrijven is sneller.....
Half Nederland mag dus vrolijk aan de bloeddrukverlagers. En half Nederland mag op kosten van ?? (iedereen?) een duur onderzoek naar slaapapneu ondergaan en als het even kan volgt daar dan natuurlijk ook een behandeling op. Allemaal helemaal niet erg. Als iemand medicijnen nodig heeft: ok. Als iemand een behandeling voor slaapapneu nodig heeft: ok. Maar doe dit dan pas nádat iemand zijn of haar lifestyle heeft aangepast. Wellicht is in het grootste deel van de gevallen dan helemaal geen medicatie of behandeling nodig. Dat zou toch alleen maar winst betekenen? En ook zeer kostenbesparend werken?

Wij begrijpen er vast weer helemaal niets van....

vrijdag 13 december 2013

Heerlijk koken met groenten van het seizoen

Het was vandaag een dag met precies dezelfde basale structuur als de andere dagen van deze week. Heerlijk! Juist die 'gewone' dagen heb ik geleerd te koesteren. Ze zijn zeldzaam kostbaar. Echt waar!

Er rolden weer 10 sterren van mijn haaknaaldje
En er gleed weer een flinke berg wasgoed onder mijn strijkijzer vandaan
Een stief kwartiertje tuinieren - voor
En na
Ik verzamelde nog wat peulen van de Lathyrus.
En het 'rijshout' (inclusief panty-touwtjes) werd ook bewaard






En zo vloog de dag weer om.
Vooral de middag is altijd om voordat ik er erg in heb. En als je voor zo'n grote koppel moet koken kost dat natuurlijk ook de nodige tijd. Vaak begin ik halverwege de middag al voorbereidingen te treffen. Ook vanmiddag was dat het geval. Er stonden bietjes op het menu. Een heerlijke, veelzijdige groente van het seizoen. Kost geen biet (om dat woord in dit geval maar eens te gebruiken) en is heel gezond.

Rond een uur of half vier deed ik de bieten in mijn snelkookpan, bracht die onder druk en zette de kookwekker op een half uur. Daarna liet ik ze afkoelen in de aanrechtbak. De snelkookpan kon nu gebruikt worden om aardappels in te koken. Zo bespaar je mooi op afwas.


In de tijd dat de aardappels in de snelkookpan onder druk gebracht werden, pelde ik de afgekoelde bietjes en sneed die in blokjes.


Ik sneed twee uien heel fijn.

Daarna sneed ik vier grote appels in blokjes. Gewoon met schil en al. In een koekenpan met een klein beetje olie bakte ik de appelstukjes tot ze zacht waren. Een snuf kaneel bracht er extra smaak aan.


Voor de vleeseters bakte ik 250 gram magere spekblokjes uit.
Ik maakte van de aardappels puree. Gewoon de stamper in de niet-afgegoten aardappels zetten en dan het geheel smeuïg maken met een scheut (soja)melk en een kluitje margarine.

Ik schepte de bietenblokjes, uiensnippertjes en gebakken appelblokjes door de puree en haalde daar alvast mijn portie eten uit (ik eet alleen op zondag vlees). Als laatste schepte ik er ook de spekblokjes door.


Zo. De etensbel kon weer worden geluid.

Wat is dat smullen, zo'n heerlijke winterstamppot!




donderdag 12 december 2013

Mmm, Linzensoep.

Vandaag 'sliep ik uit' tot 6 uur. Op donderdag gaat Leendert naar school en dus hoeft hij niet al om half 7 de deur uit. Dat maakt de donderdagochtend-start een beetje relaxter. En aangezien we gisterenavond pas om een uur of half 1 naar bed gingen, bleef ik vanmorgen lekker wat langer liggen.

Het rare is, dat wanneer je laatachtig bent, je je versnelling een tandje hoger zet en dan uiteindelijk soms sneller bent dan wanneer je vroeg opstaat en denkt dat je alle tijd van de wereld hebt. Dat was vanmorgen ook het geval. Om half 9 was de ontbijtboel niet alleen afgeruimd, maar ook al afgewassen en de keuken was aan kant. Heerlijk! 



De domper was alleen, dat ik er halverwege de vaat achter kwam dat mijn close-in boiler het zomaar ineens begeven heeft. Hij warmt niet meer op :-(. De rest van de dag heb ik daarom pannen met water gekookt voor de vaat en voor andere klussen waarbij ik warm water nodig had. Balen dat we nu achter een andere boiler aan moeten. Kost weer tijd en geld.

Nadat ik ook de kamer aan kant gemaakt had zette ik me aan de tafel om weer wat sterren te haken. Ik had er alweer 13 klaarliggen en wilde er vandaag graag 20 op de post doen. Ik haakte drie sterren.


Daarna was het koffietijd. Theetijd voor mij vandaag. Ik dronk lekkere saliethee en nam wat fruit. 



Daarna moest ik de hort op en daar had ik bar weinig zin in. Eerst iets wegbrengen naar Nieuw-Lekkerland en daarna nog even naar Papendrecht voor muntgeld (collectegeld). In Alblasserdam is er geen bank meer met een muntgeldautomaat en dus moet je daarvoor naar Papendrecht. Meestal combineer ik dat met een boodschapje bij bijvoorbeeld de Action. Maar daar had ik vandaag niets nodig. Alleen schoot ik even de Jumbo in voor een paar kleine boodschapjes. Ik had geen soja-yoghurt meer. En bij de Planteneter zag ik dat hij 'jus' maakt van Tamari (een soja-saus). Dat wilde ik graag uitproberen. Vlees mis ik helemaal niet (meer). Op zondag eet ik nog altijd wel een stukje vlees, maar het is niet, dat ik daar speciaal naar uitkijk. Maar jus mis ik wèl. Zeker in die lekkere winterstamppotten. Daar hoort toch echt een kuiltje jus in. Nu maar eens kijken of ik met Tamari iets jus-achtigs kan brouwen.

Het werd nog rennen, want ik wilde graag om 12 uur, als de kinderen uit school komen, thuis zijn. 
Dat lukte gemakkelijk. Ik was 10 voor 12 thuis. Het was weer prachtig, zonnig weer. Alleen wel koud, met het kwik op 3 graden! Toch besloot ik nog even iets in de tuin te doen, totdat de kinderen thuis zouden komen. In een minuut of 20 kun je best nog aardig wat doen!

voor


na

Langzaamaan komt er weer vorm in de achtertuin. Hopelijk blijft het weer nog even goed. Als ik zo nog een paar dagen steeds een stukje tuin kan aanpakken, krijg ik hem vast nog op tijd winterklaar.

Bij de lunch maakte ik het oude brood op door er tosti's van te maken. Lekker, zo'n warm hapje tussen de middag!

Na het eten haakte ik nog weer twee sterren en daarna gooide ik hem nog even in de hoogste versnelling: lunchrommel opruimen, stofzuiger door de benedenverdieping slingeren, rommel op de 1e verdieping opruimen en vast een beginnetje maken met de warme maaltijd. 

Willem zou vanavond niet bij het avondeten zijn, omdat hij een training moest geven in Leiden. Ik had daarom een gemakkelijke maaltijd bedacht: linzensoep met Turks brood. Ik bracht water aan de kook en deed er rode linzen en drie in stukjes gesneden aardappels in. Een lepel zelfgemaakte bouillonpoeder erbij en dan zachtjes laten pruttelen.

Intussen arriveerde schoonmama voor het wekelijkse koffie-uurtje. Bij een vers bakkie leut wisselden we de nieuwtjes uit. Schoonmama pakte haar breiwerk erbij. En ik...haakte weer twee sterren :-). Ziezo. Ik had er weer 20. Ik stopte alle draadjes weg, klapte de strijkplank uit en stijfde en streek de sterren. Ze waren precies klaar toen ons koffieuurtje om was. Alleen konden ze niet meer vandaag met de post mee, want toen Maaike bij de brievenbus kwam, zag ze dat daar al een vuurwerkbeveiliging op zat. De enveloppen pasten daar niet door. Nou ja, dan morgen maar naar het postkantoor.

Ik ging de keuken in om de soep af te maken. Ik pureerde de linzen/aardappelsoep met de staafmixer. In een beetje olie fruitte ik twee flinke uien en een paar tenen knoflook. Daarna kwam er bij wat ik in huis had: gele en rode paprika in stukjes, een paar wortels in stukjes, een blik kidneybonen, een blikje maïs. Alles ging in de linzensoep en daarna begon het proeven en keuren. Er moest nog wat smaak bij en nog wat vulling, vond ik. Ik deed er een extra lepeltje bouillonpoeder bij, een flinke snuf peper en royaal koriander. Daarnaast deed ik er een flinke hand graan en een doosje peterselie uit de vriezer bij. Zo was het goed. Terwijl de soep heel zachtjes pruttelde om het graan te laten garen en de smaken goed door elkaar te laten trekken, schoot ik nog even naar boven voor de was. De dagelijkse twee wassen moesten nog worden opgehangen.

Beneden werd door één van de kinderen de tafel al gedekt en de Turkse broden in repen gesneden. Iedereen verheugde zich op de linzensoep. Zó lekker met koud weer! We gingen aan tafel en alle volle borden gingen in een mum van tijd leeg. Er werd nóg een keer opgeschept en nóg een keer. De buikjes kwamen goed vol. Een toetje was er niet. Wel een Bijbelverhaal. Het laatste deel over Job was aan de beurt.

Na het eten deelde ik orders uit. Iedereen moest even helpen. Eén ging Henk naar bed brengen, één ging stofzuigen, één opruimen, één de buitenboel opruimen, twee de vaat doen, één de houtmand vullen...Zo had ik de tijd om nog even drie brooddegen te maken. 
Om half 8 waren we al klaar! Da's vroeg voor ons doen. Zo kon ik precies voor de koffie de strijk doen.

Na de koffie kwam Willem thuis. Hij had nog niet gegeten, maar er was nog soep genoeg. Makkelijk hoor, zo'n grote pan soep!

Intussen had ik mijn hakerij maar weer opgepakt. Ik wil de sterren deze week toch echt zo'n beetje klaar krijgen. Gaat niet helemaal lukken, want ik heb me verteld. Stug door gaan maar. Al hakend kon ik tot drie keer toe Jan z'n spreekbeurt over Tornado's aanhoren. Ik ben helemaal op de hoogte :-).


En we rommelen vrolijk verder

De bovenverdieping kuisen. Dat was voor vandaag het plan. Maar laat daar nu eens niets van terecht gekomen zijn! Geeft niets, hoor. Ik had nog andere plannetjes. En die zijn voor een groot deel nog uitgevoerd ook. Joepie dan.

Mijn werkdag startte eigenlijk op dezelfde manier als gisteren. Inclusief een nog gedekte ontbijttafel om 9 uur. En nadat die was afgeruimd installeerde ik me, nèt als gisteren, aan die tafel. Maar vandaag ging ik géén sterren zitten haken. Vandaag ging ik stoofperen schillen. Gisterenavond kreeg ik bij oom en tante een flinke bups stoofperen mee. Mmmm, Gieser Wildemannen. Dat zijn onze lievelingsperen. Ze moesten wel snel op, zei tante er nog bij. Nou, dat is hier geen probleem :-). Ik had er vandaag ook nog eens een kookopdrachtje bij. De vrouw van een collega van Leendert kan op dit moment haar moedertaak niet aan. Daarom is er een maaltijdenpoule opgestart. Om de beurt zorgt er iemand voor het eten. Mooi toch? Vandaag was het Leendert zijn beurt. Maham, wil je woensdag voor 4 man extra koken? Tuuuuuuuuurlijk.

Dus schilde ik vandaag een enorme zak peren.



Een grote soeppan vol belandde op het gas.



En daarna werd er vlees gebraden. Voor onszelf koos ik voor kalkoen. Maar omdat ik niet weet of iedereen dat wel lust, braadde ik voor de andere familie vier worstjes.



Da's lekker neutraal, denk ik.

Zo. En dan is het tijd voor een lekkere mok chocolademelk. Van Raw Chocolate met ahornsiroop. Mmm. En het allerlaatste handje kruidnootjes erbij...



Ik draafde daarna naar boven om snel de was te gaan verzorgen. Twee wassen afhalen, twee ophangen en vast twee wassen sorteren. Ziezo. Dat staat en hangt vast klaar voor vannacht en morgen.







Nu fijn naar buiten, want het is zulk lekker weer. En mijn tuintje is nog lang niet winterklaar. Ik zette het wekkertje op drie kwartier. Daarna zou ik stoppen om op tijd bij school te staan. Op woensdag haal ik Henk altijd uit school, om dan meteen de melkemmer om te ruilen. Ik zet de lege emmer bij het schoolhek en daar staat dan de volle meestal op me te wachten. Ideaal hoor!

Buiten ging ik eerst de bakken bij de voordeur doen. Daar stonden al lang en breed uitgebloeide petunia's in. Wat een droeftoetergedoe!



Vorige week al had ik nieuwe plantjes voor in de bakken gekocht. Maar er was nog niets van gekomen om ze te planten. Eigenlijk had ik violen willen hebben. Die zijn zo lekker sterk. Maar die kon ik nergens meer krijgen. Die moet je eigenlijk in september al kopen. Maar op dat moment stonden hier alle zomerbloeiers nog zo mooi. Dus stelde ik de aankoop van violen uit. En dus was ik nu te laat. En dus kocht ik wat anders. Snap je? Cyclamen zijn het geworden. In wit en rood. Echt een vrolijk gezicht.



Nu maar hopen dat ze een poos mee gaan.

Daarna ging ik een hoekje in de achtertuin doen. Daar stond nog een enorme pol citroenmelisse. Citroenmelisse is heerlijk. Het is één van mijn lievelingskruiden voor thee. Maar ik maak er ook limonadesiroop van. In de tuin is het echter eigenlijk een rampenplan. Als je even niet oplet overwoekert het alles en duikt het overal op. Volgend jaar moet ik maar eens wat pollen weggeven. Voor nu werd er de snoeischaar in gezet. Meteen weer een stuk straat aangeveegd.

voor


na


De kippen weer verblijd met een struik onkruid. En daar ging het wekkertje alweer.

Na de lunch was er niet zo heel veel tijd meer om nog iets overhoop te halen. Want tussen 2 uur en half 3 zou er een fotograaf komen. Ik moest op de foto voor mijn kookrubriek in Terdege. Echt mijn hobby, hoor :-(. Ik keutelde wat rond. Hier wat opruimen, daar wat kuisen. Henk speelde buiten en Jan genoot van de rust in huis. Hij mocht even op mijn laptop.



De fotograaf belde dat het 3 uur ging worden. Mooi. Kon ik tóch nog even wat op de bovenverdieping doen.

En ja. Om 3 uur was daar de fotograaf. Eerst een bak koffie. Daarna had ik nog wat vragen, die Anton geduldig beantwoordde. Echt fijn. Ik heb er weer wat bij geleerd over fotografie!
Daarna moest die fotosessie natuurlijk nog. Snel omkleden, want ik had een verkeerde kleur kleding aan. Plekje uitzoeken. Attributen opzoeken. En smilen maar :-).

Zodra de fotograaf zijn hielen had gelicht vloog ik weer achter het aanrecht. Ik moest als een haas een pannetje aardappels schillen en die koken, want om 10 over 4 moest ik met de maaltijd voor Leendert z'n collega in de auto zitten op weg naar Dordrecht.

Het ging allemaal precies. Ik pakte alles zó in dat het lekker warm bleef. De pan stoofpeertjes en de pan aardappels gingen op elkaar in de Hooimadam. De juspan werd in een dik badlaken gewikkeld. Ik had nog een schaal salade gemaakt en een bord fruit erbij gedaan. Alles paste in een grote boodschappentas en rap schoof ik de spits in. Net op tijd zag ik dat op de A15 de fileborden al knipperden en dus schoot ik door Papendrecht heen. Om 3 minuten over half 5 arriveerde ik op de afgesproken plaats. Mooi. Missie volbracht.

Thuis gekomen kon ik direct verder met onze eigen maaltijd. Ook daar moesten nog aardappels voor geschild en gekookt worden. En om 6 uur schoven we met z'n tienen aan tafel. Mmm. Lekker zo'n warm prakkie als het buiten koud is.

Na het eten volgde het avondritueel en het gezamenlijk koffie drinken. We hadden de vaart erin. Om kwart over 8 moesten we namelijk in de auto zitten op weg naar een ouderavond. De derde in 9 dagen tijd....

Terug thuis waren daar nog de grote kinderen die hier en daar mee geholpen moesten worden. En toen zat het er wat werk betreft voor vandaag weer op. De woensdagavondwandeling volgde nog. Lekker hoor. Wandeling in de mist :-).

Nu nog een mok rooibosthee met honing en dan lekker de koets in.

dinsdag 10 december 2013

Een lekker rommeldagje

Als ik op maandag druk geweest ben met opruimen en poetsen, is op dinsdag vaak de fut er een beetje uit. Ik heb nogal eens de neiging me op maandag een beetje te vergalopperen. Dan ben ik vol energie, uitgerust van de zondag. Ik sta extra vroeg op en ga tot laat door. Zo was het gisteren ook gegaan. En als je dan 's avonds ook nog je avondwandeling van een kleine 5 kilometer maakt, dan is de dag echt vol geweest. Dinsdag is dan bij uitstek een dag om allerlei klusjes af te werken die wat minder energie kosten. Omdat vandaag ook het traditionele schoonmama-koffieuurtje verviel, had ik vanmorgen een hele dag voor me liggen om van alles en nog wat te gaan doen.  Een impressie van mijn lekkere rommeldagje.

Mijn wekker stond op 5 uur. Ik houd ervan om vroeg op te staan. Dan is het stil in huis en kan ik zelf ook stille tijd houden.
Om half 6 klapte ik de strijkplank uit voor m'n dagelijkse portie strijk. Je kunt het maar vast gedaan hebben. Intussen bedacht ik wat ik vandaag allemaal wilde gaan doen. Zoals altijd bedacht ik genoeg klussen voor drie dagen. Maar goed. Je moet ambities blijven houden, toch?

Na de strijk begon het dagelijkse ochtendritueel: Leendert roepen, z'n lunch klaarmaken, daarna de ontbijttafel dekken en de rest van de familie wekken. Ik bakte voor Willem een lekkere boekweitpannenkoek. Voor de anderen was er brood. Na het ontbijt maakte ik Willem z'n lunchsalade klaar en hielp Henk met aankleden. De grote kinderen waren inmiddels al naar school vertrokken en ook de basisschool-kinderen waren nu klaar voor vertrek. Ik zwaaide iedereen uit en daar zat ik dan. In de stilte, in de puinbende. Tijd voor een time-out. Even languit in bad en schoon, fris en opgewarmd was ik er helemaal klaar voor.

Eerst was daar de ontbijttafel. Hé, de kabouters waren niet langs geweest. De tafel stond dus nog gedekt. Foei! Om 9 uur nog wel! Afruimen die boel.



Daarna installeerde ik me aan de grote tafel. Ik wilde vandaag 40 sterren op de post doen. Twintig sterren lagen al kant en klaar. Twee moesten er nog gehaakt worden. Daarna moesten er 20 afgewerkt worden.


Intussen was ik aan het brood bakken geslagen. Zes stuks stonden er op de planning. Twee voor een klant. Eén om weg te geven. En drie voor mezelf.


Terwijl de eerste drie degen aan de narijs begonnen, mochten de volgende drie aan de voorrijs beginnen.


Na een uurtje lekker fröbelen laten er 40 sterren klaar om ingepakt te worden.


Ze werden ingepakt en in enveloppen gedaan. De enveloppen werden gefrankeerd en de opdrachtgevers verwittigd dat hun sterren in aantocht waren.


Precies om 12 uur was ik klaar. Mooi op tijd om met de basisschoolkinderen te lunchen.


Tijdens de lunch werden de eerste drie brooddegen in de oven gestoken. En toen we van tafel kwamen moesten de broden nog een klein half uur. Weet je wat? Dat is precies een mooie tijd om even tegen de binnenkant van mijn ogen te gaan kijken :-).


Teunie weer uit bed en de broden uit de oven. Wat een timing. Direct schoof ik de volgende drie degen in de oven en zette mijn wekkertje op 45 minuten. Een mooie tijd om eens even de tuin in te gaan.


Het weer was prachtig. Mijn tuin afschuwelijk. Of het moest zijn dat er hier een Alblasserdamse Nieuwe Wildernis aan het ontstaan is? Eerst de citroenmelisse maar eens kortwieken en de boel onder de bolacacia's aanvegen.


Zo. Dat ziet er beter uit.


Meteen de kippen maar van schone leghokken voorzien. En ze lekker laten smullen van een grote bos onkruid uit mijn wildernis ;-).



De drie kwartier was veel te snel om. Ik had nog wel een uurtje door willen buffelen, zo met mijn hoofd in de zon. Maar dat ging hem niet worden. Het was al bijna 3 uur en binnen nog een janboel. En, hé, de post was inmiddels ook langs geweest. Tussen de reclame, de blauwe brieven, de bedelbrieven en de eerste kerstkaart vond ik een grote verrassing. Een mooie cd, zomaar, van een anonieme bloglezeres. Wat een mooi en lief kado!


De broden geurden op de roosters. De muziek aan. Heerlijk toch?



Ik pakte eerst nog boeken in die ik in mijn marktplaatswinkeltje had verkocht. Ze gaan op reis naar België. Wat een tijd gaat er nog altijd in het goed verpakken van je spulletjes zitten!


Zo. De doos dicht. Postzegels en barcode erop. Dat kan vandaag ook op de post.


Nu dan toch écht de Janboel aanpakken. Eerst de voorkamer maar.


't Is maar droge rommel. Na een kwartier ziet het er al heel anders uit.


Dan de achterkamer.


In hetzelfde tempo.


De basisschoolkinderen kwamen thuis, dronken wat er renden meteen weer naar buiten. Lekker buitenspelen met dat mooie weer!
Ik ging nog maar een half uurtje naar boven. Was afhalen, wasje ophangen en snel, snel nog wat bedden glad trekken. Morgen moet ik nodig eens wat aandacht aan de bovenverdieping besteden.


Hè, jammer, er is geen enkele vrijwilliger die even voor me naar het postkantoor wil. Dan ga ik zelf maar. Breng ik meteen nog wat dozen naar de Kringloopwinkel. En dan, hup, de keuken in. Hutspot staat er op het menu.






Lekker hoor!

En dan staat er nog wat leuks op het programma. Een brei-avondje bij mijn tante :-). Nou ja, voor mij was het haken. Sterren haken. Nog 70 te gaan!
Samen met mijn vriendin tufte ik naar Nieuw-Beijerland. En vijf sterren later weer voldaan naar huis. Het was een heerlijk rommeldagje!