dinsdag 30 december 2014

Met uitzicht op de maan

De kerstvakantie verloopt precies zoals alle kerstvakanties hier altijd verlopen: het is gezellig druk, rommelig en vol afwisseling. Eerst de aanloop naar de Kerstdagen, dan de Kerstdagen zelf, de veel te korte dagen met Ellen, Marco en Markus en dan vandaag ook nog het feestje van Jan.

Jan was al in de zomervakantie jarig. Maar ja, middenin de zomervakantie zijn de meeste vrienden weg. Dus vieren we zijn feestje altijd (flink) wat later.

Jan zit in groep 8 en het laatste basisschoolfeestje heeft altijd een bijzonder tintje. Dat mag dan ook wat uitgebreider gevierd worden. In overleg met Jan besloten we met de kinderen naar een sterrenwacht te gaan. Het werd Sterrenwacht Tweelingen in Spijkenisse. Na wat heen en weer gemail over wat een goede datum zou zijn, prikten we een datum ergens in November. Dat leverde problemen op, want middenin een schoolweek pas om 22.00 uur thuiskomen van een feestje, is niet zo'n goed idee. Daarom verschoven we het hele gebeuren naar de kerstvakantie. En wat hebben we geluk gehad! Want juist vanavond schoven de wolken weg en hadden we prachtig uitzicht op de maan!

Maar zover was het nog niet. De jongens arriveerden al om half vijf. Ze kregen drinken en een chocoladekoekje. Daarna mocht Jan aan de slag. Hij moest opdrachten uitvoeren om z'n kadootjes te verdienen.

Intussen dekte ik de tafel en deed de frituurpan aan. De patatten lagen al voorgebakken klaar. Eigenlijk had ik iets anders willen eten, omdat ik de frituurpan vast had willen klaarmaken voor de oliebollenbakkerij van morgen. Maar nee. Volgens Jan wilde IEDEREEN patat eten. Nou ja. Dan patat ;-).

Willem maakte onze beroemde pindasaus en we schoven met z'n dertienen aan tafel. Altijd feest.



Na het eten reden we met z'n negenen in twee auto's naar Spijkenisse. We werden er om 19.00 uur verwacht. De twee mannen van de Sterrenwacht die deze avond voor ons verzorgden, stonden ons al op te wachten. Helemaal blij dat het helder was. Want ja, wat is er nu leuker dan zelf door die mooie grote telescoop naar de maan te kijken!

We kregen een korte introductie en klommen toen de smalle trap op naar boven, naar de koepel. De koepel werd opengeschoven en de telescoop in orde gebracht. Het licht ging uit en daar stonden we. Eén voor één mochten we kijken. Eerst gewoon 'zomaar', maar daarna gericht naar een bergkam en een bepaalde krater. De namen weet ik niet allemaal meer, hoor. We kregen zóveel informatie! Alle vragen werden beantwoord, of het nu ging over wat we zagen of over de apparatuur waarmee we keken. Het was heel interessant.






Op het laatste werd er nog weer een ander hulpstuk op de telescoop geplaatst. Hiermee kon prachtige foto's op Willem z'n smartphone worden gemaakt. Hoe gaaf is dat!



We zijn, denk ik, een klein uurtje boven geweest. Daarna gingen we naar beneden, waar het lekker warm was en naar koffie rook. De jongens kregen cola en er was wat te snoepen. Willem en ik kregen koffie met koek. Intussen werd er een computerprogramma opgestart waarmee we de sterrenhemel konden bekijken. We kregen een uitgebreide lezing over sterren, sterrenbeelden en alles wat er zoal aan vragen van ons langs kwam. Het bleef boeien van a tot z.

Ter afsluiting kreeg Jan nog een informatief boek over de zon. Daar kan hij nog uren in lezen en kijken.

Het was al met al heel geslaagd. De Sterrenwacht in Spijkenisse is elke vrijdagavond open voor belangstellenden en zeker een bezoekje waard. Ik denk, dat we daar op een heldere avond vast nog weleens te vinden zullen zijn.

We reden terug naar huis en brachten de jongens thuis. Nog even uitzakken en bloggen. En dan nu maar snel een tukkie gaan doen. Morgen wil ik bijtijds opstaan om oliebollenbeslag te maken.

Alle lezers wens ik een goede jaarwisseling toe!


dinsdag 23 december 2014

Kerstboodschappen

Al jaren geleden ben ik gestopt met me erover verwonderen hoeveel de mensen hun hol huis inslepen voor die twee (twéé) kerstdaagjes. En ook zorg ik er al jaren voor dat ik de dagen vòòr de Kerst níet in de winkels hoef te zijn.

Daarom had ik vorige week al de noodzakelijke inkopen gedaan. Er hoefde niet heel veel extra gekocht te worden. De extraatjes zijn: het kerstbrood wat ik van m'n moeder kreeg, de kookpudding met Tova die in een kerstpakket zat, de échte hagelslag (we hebben altijd die goedkope zakjes chocokorrels) die ook in een kerstpakket zat en zo nog het één en ander.

Toch miste ik nog een paar dingetjes. Zo had ik te weinig stoofperen en moest dus nog wat bijkopen. En er was een verzoek om cranberrycompôte en witlof met ham uit de oven. En, o ja, een wit wijntje zou ook wel lekker zijn en dat heb ik niet in huis. Ok dan. Ik maakte een lijstje en ging vanavond samen met Maaike om die laatste boodschapjes. We dachten dat het niet druk zou zijn, maar kregen spontaan de slappe lach, toen we het overvolle parkeerterrein op reden. Niet druk...??? :-).

We waren ook verbaasd, want we horen al dagenlang dat mensen úren bezig zijn met boodschappen doen.

In de winkel zagen we gestresste mensen hun karren volgooien met luxe spullen. Mensen die zuchtten: ¨Ik geloof dat ik de helft vergeet!¨ (Waarom maak je dan geen lijstje, vraag ik me dan af). Mensen die mopperen over de drukte en het niet kunnen vinden van (exotische?) dingen. En af en toe een monter mens, die al die drukte wel leuk vindt.

Al snel hadden we onze spullen bij elkaar gesprokkeld. Het paste in één boodschappentas. Ziezo. Onze kerstboodschappen voor 11 personen ;-).

We liepen nog even naar de Xenos. Ik wilde kijken voor een lamp. De jongens hebben gisteren en vandaag hard gewerkt in wat wij 'het kantoortje' noemen, maar wat meer het jeugdhonk is. Het is de helft van onze garage, waar we, toen we hier kwamen wonen, een kamertje van gemaakt hebben, waar Willem rustig in kon werken. Door de jaren heen is het langzaam maar zeker door de kinderen geannexeerd. Tegenwoordig zitten de grotere kinderen er vaak met hun vrienden.

Er stond een bankje wat ooit voor een kratje bier is geruild. Daar was niet veel meer van over. Ook was de indeling heel onhandig. Al een tijdje was ik dat erg zat en ik had gezegd, dat we in de kerstvakantie het kantoortje zouden gaan opknappen.

Zo gezegd, zo gedaan. Er is eerst en vooral een hoop zooi uit gegaan. Ook het oude bankje. Daarvoor in de plaats is op Marktplaats een slaapbankje gekocht. Dat is handig voor als er iemand wil blijven logeren. Nu Dirk morgen weer hoopt huis te komen (na vier maanden Suriname), is het weer echt full house. Als er een vriendin blijft logeren is dat nog niet zo'n probleem. Dan gaat er een matras bij de meiden op de kamer. Maar als er een vriend wil logeren, kunnen we niet veel meer bieden dan een bank. Nu dus een slaapbank. Dat voelt fijn.

Hans witte de muren. Leen timmerde een soort standaard voor het computerscherm, wat aan de muur hing, maar wat nu een plaatsje op een lage schuifkast heeft gekregen.

En vanavond kwam er dus een lamp. Want ik vond een heel mooie bij Xenos. Precies goed voor in een jeugdhonk ;-).

Vanmorgen ben ik al vroeg op stap geweest met Maria. Na negen weken mocht eindelijk het gips van haar arm. Zelfs eerder dan aanvankelijk was afgesproken. Ze mag alleen nog niet gymmen. Dat moet nog even wachten tot na de controle op 13 januari. Toch super dat d'r pootje er nu uit is!!


Vanmiddag ging ik verder waar ik gisteren gestopt was: met poetsen. Het opruimen en opknappen van het kantoortje prikkelde me om elders in ons huis ook eindelijk eens wat puntjes op de 'i' te zetten. Bijkomend voordeel was, dat Maria me gisteren graag wilde helpen en Maaike zelfs al twee dagen van de partij is. Het werkt gewoon super aanstekelijk, dat ontrommelen!

Zo stond er al maanden een boekenkast te wachten om opnieuw ingeruimd te worden. We hadden hem leeggehaald, toen er op de overloop nieuwe vloerbedekking kwam. De overloop was zonder die kast zó heerlijk leeg en luchtig, dat we hem er eigenlijk niet terug wilden plaatsen. Ik had bedacht, dat hij maar een verdieping hoger geplaatst moest worden. En ook, dat hij dan geverfd moest worden. Hij was donkerbruin en Maaike en ik hebben hem wit geverfd met krijtverf van Annie Sloan. Nu stond die kast dus al een paar maanden op één van de slaapkamers in de weg wit te zijn, maar er kwam niets van om hem een trap omhoog te verhuizen. Simpelweg, omdat daar eigenlijk geen ruimte is. Dus besloot ik gisteren dat de kast tóch terug zou gaan naar de overloop en dat eindelijk de kratten met boeken van de meiden d'r kamer zouden verdwijnen. Hè, hè, dat ik dat nu toch niet gewoon eerder deed. De kast staat echt zo gek nog niet op de overloop, nu hij wit geverfd is.


De leeggekomen ruimte op de meiden d'r kamer inspireerde daar tot ontrommelen, soppen en opleuken. Het is gewoon weer een gezellige meidenkamer!

Maaike gaf de douche een goede beurt. Daar moest nodig een harde borstel over de voegen. En de randen langs het plafond werden met van dat vreselijke schimmelvreter behandeld. Soms moet je wat...Het ziet er nu gelukkig weer schoon en fris uit en het ruikt naar zwembad.

Er werden ramen gezeemd en kozijnen uitgesopt. Beddengoed gewassen en kledingkasten opgeruimd. Het leek wel de voorjaarsschoonmaak. Maar ja, wat wil je ook: buiten een graad of 10 en vanmiddag zelfs volop zon. Je zou voor minder voorjaarskriebels krijgen.

Maar goed dat er nu toch kouder weer aan lijkt te komen. Het is wel erg onnatuurlijk zo. En ja, die rukwinden al dagenlang. Ik zat best in de piepzak, omdat mijn vriendin Ellen met man en zoon vanmiddag op Schiphol zou landen. Zou alles goed gaan?

En morgen wachten we onze Dirk. Wat kijken we naar hem uit! We gaan morgen in colonne naar Schiphol ;-).

vrijdag 19 december 2014

Advertorial

De laatste advertorial van 2014. Eén van onze regelmatig terugkerende adverteerders wil zich nog graag een keer presenteren via deze blog: Knulst Houten Vloeren.

Vloersoorten
Telkens als ik op de website van Knulst rondkijk valt het me op hoeveel kennis en vakmanschap er nodig is om een echte vloerenspecialist te kunnen zijn. Heeft u er ooit bij stil gestaan hoeveel vloersoorten er zijn als we het hebben over houten vloeren? Op de website van Knulst kunt u er alles over lezen. Denk daarbij aan: massief parket, multiplank vloer, lamelparket, dat wat in de volksmond gewoon 'parketvloer' heet, visgraat parket, of hoogkant parket....Al deze vloeren hebben zo hun specifieke toepassingen. Je moet er maar verstand van hebben. Bij Knulst wordt u van a tot z begeleid in het maken van een juiste keuze.

Magazine
Om op uw gemakje, thuis vanaf de bank, uitgebreid te dromen over uw nieuwe vloer, vraagt u eenvoudig het gratis Inspiratie Magazine aan.

Of toch liever PVC?
Om het allemaal nog een tikkeltje veelzijdiger te maken, kunt u bij Knulst ook terecht voor pvc-vloeren. Vloeren met de uitstraling van bijvoorbeeld hout, maar dan van pvc. Pvc heeft zo z'n voordelen. Te denken valt aan bijvoorbeeld de slijtvastheid en, wat mij persoonlijk ideaal lijkt: de gehorigheid. Of liever: het ontbreken van gehorigheid! Vraag het speciale pvc-vloeren magazine gerust tegelijkertijd met dat van het houten-vloeren magazine aan.




donderdag 18 december 2014

De állerkleinste soepfabriek

Misschien heb je ze weleens zien staan: de producten van De kleinste soepfabriek. Misschien heb je ze zelfs ook al wel eens geproefd. Lekkere soepen van een bedrijfje dat zo duurzaam mogelijk probeert te werken.

Wel, gisteren heb ik de ALLERkleinste soepfabriek opgericht :-)). Gewoon bij mij thuis. Ook om zo duurzaam mogelijk bezig te zijn. Om ervoor te zorgen dat kilo's en kilo's groenten niet in de kliko, maar in een lekker soepje zouden belanden.

Ik heb dus soep gekookt. Niet gewoon een pannetje. Ook niet een xl-pan (mijn grootste pan is 10 liter), maar een xxl-pan. Ik kookte namelijk soep in mijn weckketel, die een inhoud van 25 liter heeft. Ik kookte ongeveer 17 liter soep. Zes liter staat nu in de koelkast. Die is voor de komende dagen. Ik denk, dat ik er voor moet waken als ik nog wat soep voor zondagavond over zal willen hebben ;-). Zou dat niet lukken, dan is er nog geen man overboord, want 11 liter soep heb ik geweckt. Die staat nu in de kast. Zo voor de grijp, klaar voor gebruik.

Het was best een klus, maar ik voel me zo rijk als een koning!

Voordat ik begon, trok ik een krachtige bouillon van 3 stukken ossenstaart, water, zout en veel verse kruiden (die ik in de diepvriezer had). De bouillon stond lekker te trekken op de houtkachel en de kamer geurde. Dat kwam door de rozemarijn en de salie die meetrokken. Mmm!

Maandag had ik op de markt groenten-inkopen gedaan en er was het een en ander bij wat nodig verwerkt moest worden. Ik maakte een keuze en daarna maakte ik alles schoon en sneed het in stukjes. Dat resulteerde in schalen vol gesneden groenten, die óók al zo lekker geurden:

Paprika, tomaten, coctailtomaatjes, bosuitjes, een kilo champignons, bloemkool, broccoli, courgette en winterpeen. En van een pond gehakt draaide ik soepballetjes. Wat een kleurig gezicht!




's Avonds, na de koffie, ben ik gaan koken. Ik installeerde de weckketel en goot daar de bouillon (door een zeef) in. De weckketel ging op 100 graden. De schaal tomatenstukjes (van de gewone tomaten) kieperde ik in een pan met een laagje water. Ik stak er een paar laurierblaadjes in, knipte een hele gedroogde peper in stukjes erboven en deed er wat zout en peper bij. Ik bracht het zaakje aan de kook en liet het zachtjes pruttelen. Intussen ging ik aan het roerbakken in een grote braadpan. Steeds nam ik een groentensoort, roerbakte die een paar minuten in wat zonnebloemolie en deed het in de weckketel. De ketel werd voller en voller. Als laatste zette ik m'n grote roerzeef op de ketel en roerde daar de zachtgekookte tomaten door. Er ging nog bij: een half zakje vermicelli, een restje vlindermacaroni, de soepballetjes, de stukjes vlees van de ossenstaart, drie eetlepels zelfgemaakte bouillonpoeder, een paar liter water en dat was het, geloof ik.



De soep mocht nog een kwartiertje garen en intussen maakte ik 10 weckpotten schoon: 8 van 1 liter en 2 van 1 1/2 liter. Ik kookte de rubberen ringen uit en daarna kon de soep in de potten. Wat niet in de potten paste ging in een grote soeppan. De ketel moest helemaal leeg, want de soep in de potten moest nog geweck worden. Dat ging er meteen achteraan. Het werd een latertje. De weckerij was pas om kwart over 12 klaar. Maar daar staan ze dan toch: 10 potten heerlijke soep uit mijn eigen, allerkleinste soepfabriek! Rijk gevuld. Weliswaar met heel weinig vlees, maar dat doen we ook al vanwege het duurzame. Voor mij hoeft er al helemaal geen vlees in. Dat beetje is een tegemoetkoming aan de verstokte vleeseters hier ;-).



De soep is al gekeurd en goed bevonden. Mooi. Op naar het volgende project dan maar.

dinsdag 16 december 2014

Groenten en fruit van het seizoen, of toch niet?

Wie hier langer meeleest, weet dat ik onze aardappels, groenten en fruit altijd 'aan het einde van de markt' inkoop. Soms bij van Os in Papendrecht, soms op de markt hier in Alblasserdam. Ik koop dan wat er goedkoop weggaat. Spullen die over zijn, of spullen waar iets mee is (gevallen, nat geregend of zoiets). Als ik het niet koop, wordt het weggegooid.

Uiteraard ben ik er helemaal vòòr om groenten en fruit van het seizoen te eten. Die worden namelijk meestal in eigen land, of anders toch in Europa, verbouwd. Op die manier hangen er geen milieuvervuilende kilometers of kaswarmte aan.

Toch leidt dit tot een dilemma. Want wat weegt nu zwaarder: voedsel van ver weg laten gooien omdat je alleen seizoensproducten eet, of het voedsel consumeren wat anders zou worden weggegooid, ongeacht waar het vandaan komt en of het al dan niet van het seizoen is?

Ik opteer voor het laatste. Voedsel wat eerst de halve aardbol over ging om uiteindelijk hier weggegooid te worden, vind ik ècht niet kunnen.

Gevolg: we hadden gisteren druiven uit Brazilië en bramen uit Mexico. Vorige week aten we zeekraal uit Israël. Pff. Hoe decadent!!

Nou ja, hoe dan ook: ik kan erg genieten van die bonte verzameling aan groenten en fruit waar ik altijd weer mee thuiskom. Soms producten die ik anders nooit gekocht zou hebben, omdat ik ze bijvoorbeeld niet ken, of omdat ze normaliter heel duur zijn.

Ik heb weer eens van alles gecombineerd. Ik maakte namelijk een soort tarte tartin, een omgekeerde taart. Maar dan niet met appel, maar met aardappels en allerlei groenten. Je zou het ook een glutenvrije hartige taart kunnen noemen. Het is namelijk een taart zonder deeg. Het is een bewerking van een recept uit een oude Landleven (nr. 8 2013). Daar heet het: aardappeltortilla.  Ook dit is (weer!) een perfect gerecht om allerlei restjes in te verwerken. Er gaat in elk geval een flink restant koude aardappels in. Maar ook restjes groenten zoals erwtjes, worteltjes, bloemkool, bonen kunnen er goed in.

Eerst viste ik dus een rest gekookte aardappels uit de koelkast. Ik sneed ze in blokjes en bakte ze in wat olie in de koekenpan. Ik bedekte met deze gebakken aardappeltjes de bodem van een grote taartvorm. In de koekenpan deed ik opnieuw wat olie en bakte daarin: twee bosjes in ringetjes gesneden bosuitjes, twee bakjes champignons in kwarten en een bekertje oranje snoeppaprikaatjes in stukjes. Intussen had ik een grote pan water opgezet en toen dat kookte schoof ik er twee grote stronken broccoli in roosjes in. De roosjes kookte ik drie minuten en daarna gooide ik ze in een zeef. Ik klopte 5 grote eieren met zout en peper en wat water los. De uitgelekte broccoli schepte ik op de aardappeltjes in de taartvorm. De gebakken groenten kwamen daar bovenop. Ik deed er meteen nog een handje doormidden gesneden olijven bij (die moesten ook op). De taartvorm zat nokkievol. Ik goot het eimengsel er overheen en liet de taart in een warme oven garen tot het ei gestold was. Daarna kwam hij op z'n kop (als tarte tartin) op een mooie schaal op tafel. Mmm!



Voor de vleeseters was er voor elk nog een vers worstje.

Dat de champignons niet mooi wit meer waren was niet te zien. En dat de groene stengels van de bosuitjes niet helemaal vers en knapperig meer waren, was niet te proeven. De cavia's en het konijn vierden feest met de broccolistronken. Iedereen blij :-)).

Als toetje was er een grote schaal fruit. Mèt de druiven uit Brazilië en de bramen uit Mexico...en met Hollandse handperen. Goeie combi ;-). Toch?

maandag 15 december 2014

Kadootjes geven

Wat is het toch altijd leuk, als je een kadootje voor iemand hebt, waar je zeker van weet, dat het de ander zal verrassen. Je kunt je er dan van tevoren al echt op verheugen om dat kadootje te geven.

In ons grote gezin en enorme familie is er bijna wekelijks wel iets te vieren, waarbij je een kadootje geeft. Verjaardagen, geboortes, huwelijken, verlovingen, jubilea, noem maar op. Al met al gaat er best veel tijd in zitten om voor elke gelegenheid een passend geschenk te vinden. Om het nog maar niet te hebben over het geld wat daarmee gemoeid is...

Als ik aan het winkelen ben heb ik dan ook altijd mijn antenne uitstaan om leuke kadootjes te scoren. Bij voorkeur iets wat flink afgeprijsd is, zodat het financieel te behappen blijft. Nu, vlak na de Sint, heb ik m'n slag geslagen bij Albert Heijn. Daar lagen alle overgebleven Sintkadootjes nu voor de halve prijs. Daar heb ik fijn m'n kadodoos mee aangevuld.

Ook in de Kringloopwinkel is het goed om die antenne uit te hebben staan. Want juist daar vind je die heel speciale kadootjes, waar je iemand echt mee verrast. Iets om een verzameling aan te vullen, bijvoorbeeld. Of een speciaal boek. Zo vond ik pas een heel mooi, nagelnieuw basiskookboek. Ideaal om aan een jong stel te geven bij een verloving of een huwelijk bijvoorbeeld.

En eigenlijk ben ik ook wel altijd bezig met iets te maken voor die of gene. Ik liet een poosje geleden hier al eens de omslagdoeken zien, die ik voor twee nichtjes haakte. Vorige week was er ook weer een nichtje jarig, die een zelfgemaakt kado kreeg. Het meisje werd vijf en is altijd in de weer met poppen. Zij kreeg een mooi poppenbankje. Leendert timmerde het in elkaar. Maaike en Maria verfden het. En zelf naaide ik er twee kussentjes voor. Het bleek een schot in de roos.



Iets zelfgemaakts weggeven is wel het leukste wat er is. Althans, als je weet dat de ontvanger het zal waarderen. Anders is het zwoegen en zweten voor niets. Inspiratie voor zelfmaakkado's is volop op internet te vinden. Je hoeft er dus niet persé supercreatief voor te zijn. Een beetje handig is alleen wel handig ;-).

zaterdag 13 december 2014

De houtkachel

Sinds een paar jaar hebben we een houtgestookte cv-haard. Het was een flinke investering, maar oh, wat een lol hebben we ervan! We hebben er destijds lang naar gezocht, want we wilden een schaap met vijf poten. De kachel moest niet alleen onze cv voeden, zodat ons hele huis warm zou zijn. Ik wilde er óók graag een oven in hebben. Uiteindelijk vonden we een kachel, helemaal naar ons zin. We hebben er nu één waar ik op kan koken, waar ik in kan bakken én die ons (grote) huis verwarmt.

Koken doe ik er niet heel vaak op. Maar wèl staat er standaard een grote pan met water op, zodat er altijd heet water voorhanden is. Handig voor de afwas, voor een sopje, voor thee, of bijvoorbeeld om de aardappels mee op te zetten.

De oven van m'n kachel gebruik ik heel regelmatig. Soms bak ik er brood in, maar ook zet ik er graag stoofschotels in enzo.

Het is altijd een sport om aan goed en genoeg hout te komen. Eigenlijk zijn we daar het hele jaar door wel mee bezig. We hebben regelmatig een klief-zaterdagmorgen. Met elkaar kun je dan best veel doen.

Als je hout stookt spaar je daarmee fossiele brandstoffen. En als je een goede kachel hebt, met een hoog rendement, kun je ook aan de uitstoot-kant zo milieuvriendelijk mogelijk bezig zijn.

Bij een zo schoon mogelijke uitstoot is het van belang om niet zomaar van alles in je kachel te gooien. Het best doe je er schoon en droog hout in. Voor wat betreft de droogte: voor het mooi moet hout toch wel een jaar of twee drogen. Om te controleren of je hout droog genoeg is om schoon te stoken, kun je een apparaatje gebruiken wat de vochtigheid meet. Ik heb zo'n apparaatje standby in de la van de kachel liggen, zodat ik bij twijfel altijd even kan controleren. De vochtigheid moet onder de 20% liggen.

Ellen stuurde me een linkje door van een video waarin heel duidelijk wordt uitgelegd, hoe je de uitstoot van rook en roet fors kunt verminderen door goed stookgedrag. Het gaat er daarbij vooral om hoe je de het vuur aanmaakt: op de Zwitserse manier. Dat is precies andersom dan hoe wij dat hebben geleerd! Niet met kleine stukjes hout onderop beginnen en daar de grote stukken op leggen, maar juist de grote stukken onder en de aanmaakstukjes bovenop! Ook het moment van bijvullen is belangrijk. Voor iedereen met een houtkachel of open haard: kijk even naar het verhelderende filmpje. Hoeven de buren ook niet (meer) te klagen over stinkrook, zoals ik pas van iemand hoorde...

dinsdag 9 december 2014

Soep!

Gisteren schreef ik hoe je in een smoothie zo fijn je overrijpe fruit en niet meer zo heel verse bladgroente kwijt kunt. En hoe je zo verrassende combinaties tot een overheerlijk smaak kunt blenden.

Een andere manier om op een nette manier van wat minder verse groenten af te komen is: soep koken! Vandaag maakte ik zo'n 'restjessoep'. En lekker dat die was!

Gisteren trok ik al een stevige bouillon van twee kippenpoten, die nog in de vriezer lagen. Ik deed de kip in een pan met koud water en deed er een eetlepel zout bij. Ik verwarmde het op m'n houtkachel en zette de pan daarna in de Hooimadam.



Daar stond de pan de hele morgen in en zachtjes gaarde het vlees. Toen ik het controleerde vond ik het vlees nog niet gaar genoeg. Daarom herhaalde ik alles een keer. Weer de pan op de kachel dus en daarna voor een paar uur in de Hooimadam. Zo kwam het helemaal goed en het had geen centje gas gekost.

Vanmiddag haalde ik groentenrestjes voor de dag. Ik had wat doosjes coctailtomaatjes die erg rijp waren en die ook nog eens flets smaakten. Een deel had ik al verbruikt in Willem z'n salades, maar die vond ze echt niet lekker meer. De kippen hebben er ook al van gegeten. Die zeiden er niets van en pikten de tomaatjes fijn naar binnen ;-). Anderhalf doosje bestemde ik voor m'n restjessoep. Er waren twee verrimpelde winterwortels. Er waren nog wat stengels bleekselderij. Een restje gesneden witte kool, wat al een beetje verkleurde. Een verfomfaaide prei. Een stuk bloemkool wat niet heel mooi meer was...Allemaal prima voor in de soep. Alles werd schoongemaakt en in stukjes gesneden. Voor het lekker snipperde ik ook een ui. Het lelijkste stuk bloemkool hield ik apart. Dat mocht naar de cavia's, die het lekker opknabbelden.





Ik verwarmde wat olie in een pan, bakte daar de tomaatjes in en gooide daarna de rest van de groenten erbij.




Ik roerbakte alles een minuut of vijf op hoog vuur. Daarna schepte ik de groenten in de kippenbouillon. Handje vermicelli erbij. De kip werd gepeld en ging er ook bij. Ik bracht alles tot tegen de kook en de pan ging voor de laatste keer in de Hooimadam. Langzaam konden alle smaken zo door elkaar trekken.




Eigenlijk was de soep voor morgen bedoeld. Dan wil ik namelijk hartige taarten maken. Ook al zo'n lekker restverwerkergerecht! Maar Hans moest eerder eten, omdat hij vanavond z'n VCA-examen moest doen. (Hij is geslaagd). Toen was het wel makkelijk om hem soep met een boterham te geven. Intussen had ik het avondeten gekookt: lamsrollade, gekookte aardappels, spruitjes en verse appelmoes. Voor toe was er gebakken banaan. Alles stond klaar, zodat Willem met de kinderen kon gaan eten als hij thuis kwam uit z'n werk. Zelf ging ik met Maaike naar celloles. Die is op zo'n onmogelijk tijdstip: van 17.40 tot 18.20...Maaike en ik eten dan altijd als we terug zijn.

Om even over half 7 kwamen we thuis, waar Willem glunderde over z'n driegangenmenu op dinsdag. Drie gangen? Jawel....ze hadden de pan soep ontdekt en bedacht dat dat een lekker voorgerecht was :-)). ¨O, was die voor morgen? Dan maak je maar nieuwe.¨ Jawel hoor :-). Restjes zat.

Vaak maak ik vegetarische soep. Als basis neem ik dan kooknat van groenten en aardappels. Dat spaar ik voor dat doel op in een grote kan in de koelkast.

Soep. Dat is toch eigenlijk elke dag lekker?! En: er hoeft niets te worden verspild!

maandag 8 december 2014

Leuke combinaties

Al jaar en dag kook ik met wat er op dat moment voorhanden is. Wat groenten en fruit betreft is dat dus: dát wat ik aan het einde van de markt voordelig bij de groentenman/de boer kon kopen. Soms heb ik heel veel van hetzelfde en moet ik dus variaties op het thema bedenken. Want drie dagen achter elkaar hetzelfde op tafel zetten....is niet zo'n goed plan.

Gelukkig ben ik aardig creatief in de keuken. En dat maakt dat er soms leuke combinaties ontstaan, die samen een gerecht vormen. Meestal vergeet ik zulke combinaties meteen. Jammer, want ze zijn soms best leuk om te delen.

Vanavond had ik zó'n lekkere combi. En daarom tik ik er nu meteen maar een logje over. Wie weet kan het inspireren.

Ik ben redelijk bedolven onder de bananen. Ze zien er niet uit. De beste bananen zijn gespikkeld. Die noemt de groentenman 'tijgerbananen'. De slechtste bananen zijn helemaal zwart. Maar...dat is alleen maar de buitenkant! Van binnen zijn de bananen prachtig blank. We eten ze uit het vuistje. Ik maak er jammetjes van. Ze gaan in muffins of cakes. Ik bak ze in een beetje boter, een beetje kaneel erover en mjammie: een heerlijk toetje. Ik maak ook heel veel smoothies. En die maak ik steeds een beetje anders. Gisteren was er een combi met een paar overrijpe mango's. Vandaag ontstond er een nieuwe, verrassende, winterse smoothie:

- een half potje kwark
- een groot glas water
- heel veel rijpe bananen (ik schat zo'n 2 kilo)
- een flinke snuf kaneel
- en de verrassing: een stuk marsepein

Dit alles flink geblend in m'n Magimix leverde 2 liter heerlijke smoothie op! Het kwam als toetje op tafel.

Het stuk marsepein was al over de datum. Ik heb het een hele tijd geleden gekocht. Volgens mij bij Xenos. Thuisgekomen zag ik dat ik marsepein had gekocht, terwijl ik dacht dat ik amandelspijs bij me had. Het zag er nagenoeg hetzelfde uit. De gevulde koeken die ik wilde bakken gingen dus niet door en de marsepein belandde in mijn bak met bakspullen. Daar zou ik nog wel eens een bestemming voor vinden...dacht ik. Niet dus. Ik had totaal geen inspiratie voor dat blok gelige marsepein. Ik had er natuurlijk wat kleurstofjes op los kunnen laten en er iets mee kunnen boetseren voor pakjesavond. Maar nee. Het blok lag inmiddels in het zicht op mijn aanrecht te wachten op mijn inspiratie, die niet kwam ;-).
Tot vanavond. Ik heb gewoon een stuk marsepein afgebroken en in de smoothie gedaan. En dat was me een portie lekker!
Heb je dus een stuk marsepein (misschien gekregen van de Sint) wat je niet lekker vindt om zó uit het vuistje te eten, dan weet je nu: het past prima in een smoothie :-).

Sowieso is smoothie natuurlijk een heerlijk iets om van alles in te verwerken. Overrijp fruit of bladgroente die snel op moet: doe maar in de blender. Beetje vocht erbij en voilà. Restverwerking voor beginners en gevorderden :-).

Een plaatsje vrijgekomen

Op de workshop 'Bak je eigen brood' van a.s. woensdag is een plaatsje vrijgekomen. Voor de snelle beslisser dus :-). Inschrijven kan rechts van dit bericht onder het kopje 'Workshop Bak je eigen brood'. Uiteraard kan er ook op andere datums worden ingeschreven.

woensdag 3 december 2014

Een jarige met pech

Zondag was Maria jarig en gisteren (dinsdag) zouden we haar verjaardag vieren. Maar eerst was er iets, waar ze bijna nèt zo naar uitkeek dan naar haar feestje: we zouden naar het ziekenhuis gaan voor controle van haar gebroken arm. Ze zou dan kort gips krijgen, zodat haar elleboog na 5 1/2 week weer 'vrij' zou zijn. En dan zou ze ook eindelijk weer op de fiets naar school kunnen en kunnen meedoen met de gymles.

Ja, ja. Dat waren de verwachtingen...Maar helaas liep het een beetje anders. In het ziekenhuis werd eerst het gips verwijderd. Een aardige stagiaire poetste Maria's arm met schuimspul uit een fles. Dat was fijn. Nu had ze weer een frisse arm. Maria vond haar arm heel raar voelen. Heel zwaar. En toen ze hem strekte, deed dat ook behoorlijk pijn. Maar dat is allemaal logisch na zo lang gips. De gipsmeester ging een nieuw gips aanleggen. Een kort gips dus. Hij werkte secuur en Maria's arm werd beter ingepakt dan ooit. Zonder scherpe gipsrandjes, zoals de vorige keren.




Het viel Maria direct al een beetje tegen. De pijn. Het zware gevoel. Eigenlijk zat het minder lekker dan toen haar hele arm nog ingepakt zat. Maar goed. Dat zou vast snel wennen.

We liepen naar de Röntgenafdeling om daar een foto te laten maken en daarna mochten we in de wachtkamer bij de orthopeed gaan zitten. Ik was blij, dat ik mijn breiwerk meegenomen had. Want het duurde ook deze keer best wel weer lang.

De vorige keer dat we bij de orthopeed waren had hij gezegd, dat dat korte gips er nog 2 - 3 weken om zou moeten. De assistente had al heel optimistisch de afspraak voor over 2 weken in het systeem ingegeven. We waren benieuwd of dat door kon gaan.

Daar was de dokter. Hij vroeg Maria hoe het ging en bestudeerde de net gemaakte foto's. Hij liet ons meekijken: ¨Kijk, het zit netjes aan elkaar. Maar...er is nog veel te weinig bot-aanmaak!¨ Maria moet maar liefst nog VIJF weken in het gips! En nee, geen sprake van gymmen of fietsen. Ze moet VOORZICHTIG zijn. Ok...Jammer...Maria was echt teleurgesteld, hoor. Ze wilde graag in de kerstvakantie een keer gaan schaatsen. Maar ook dat moet ze nog maar even uit haar hoofd zetten. Pas ná de vakantie, op 8 januari, mag het gips eraf. Laten we hopen, dat ze dat verhaal van haar gebroken arm dan ook echt kan afsluiten.

Al met al waren we er een middag mee zoet. We kwamen pas om half 5 thuis. Toen was het haasten om alles op tijd af te krijgen voor haar feestje, 's avonds. Gelukkig had ik 's morgens al twee appeltaarten gebakken. En Trijnie had maandagavond een joekel van een brownie gebakken, waar ook nog een heel stuk van over was.

Ik sprong achter m'n aanrecht om eten te gaan koken en de vaat van de hele dag vast af te wassen. Er stond lamsvlees met gestoofde witlof en gekookte aardappels op het menu. Voor toe had ik bananensmoothie. We waren met z'n elven en dan ben je echt wel even bezig om dat op tafel te krijgen. Willem belde dat hij pas half 7 thuis zou zijn. Dat kwam eigenlijk best mooi uit. Om half 7 was het eten klaar en de vaat weg. We konden dus op ons gemakje eten en na het eten even de puntjes op de 'i' zetten: stofzuiger door de kamer, kaarsjes aan, taarten aansnijden, serviesgoed klaarzetten, koffie en thee zetten en intussen deden we ook nog de avondvaat.

Er kwam familie en er kwamen een paar vriendinnen van Maria. Gezellig hoor, zomaar op zo'n doordeweekse avond. Maria werd heerlijk verwend met allemaal leuke kadootjes. Dat vergoedde de pech en de pijn gelukkig wel!



vrijdag 28 november 2014

Consuminderen met kinderen

Vijftien jaar geleden kwam het eerste boek van Marieke Henselmans op de markt: Consuminderen met kinderen. En er volgde dan nog: 'in tijden van overvloed'. Inderdaad. Het waren toen tijden van overvloed en consuminderen was nog bij lange na niet zo ingeburgerd als nu het geval is. Sterker nog: dat woord 'consuminderen' was nog maar net uitgevonden!

Zelf hield ik me in die tijd alweer enige jaren bezig met consuminderen, geïnspireerd door wat ik daarover las in 'De Vrekkenkrant', de voorloper van het blad 'Genoeg'. Via dat krantje kende ik Marieke ook al wel en toen haar eerste boek uitkwam was ik uiteraard heel benieuwd. En oh, wat smulde ik van dat boek! Ik zat in die tijd ook volop in de (kleine) kinderen en alle informatie die ik erin vond was een feest van herkenning en een bron van inspiratie! Lange tijd heb ik het boek gekoesterd en nog altijd staat het in mijn boekenkast.

Inmiddels is het boek op bepaalde punten een beetje verouderd. Met name als het gaat om technische dingen: computers werden laptops of Ipads, mobieltjes werden smartphones, we kregen te maken met social media enzovoorts. Maar de basis van het boek is nog altijd hetzelfde: het doen met wat er is. Door je eigen bril kijken. Je niet laten opjutten door wat 'men' vindt of wat 'men' voorschrijft. Kinderen niet overladen met materiële zaken, maar ze overladen met liefde, ze inspireren, ze motiveren.

Juist omdat de basis van het boek nog altijd hoogst actueel is en velen aanspreekt, heeft Marieke haar boek onlangs helemaal herzien. De titel bleef: Consuminderen met kinderen. Maar er volgt dan niet meer: in tijden van overvloed. We leven tenslotte nu in tijden van crises. Maar er volgt: 'Wat geef je ze mee?'

Consuminderen met kinderen - Wat geef je ze mee?

In het boek schrijft Marieke op de bekende luchtige, positieve manier over alles wat je tegenkomt op je pad als ouders van baby's tot pubers. Van borstvoeding tot rijbewijzen. Van basisschool tot studeren. Nog wat onderwerpen? Verjaardagsfeestjes, zakgeld, speelgoed, huisdieren enzovoorts enzovoorts. Alles komt aan bod.

Per onderwerp is er in deze nieuwe uitgave door één van de zonen van Marieke een terugblik geschreven. De drie jongens, die destijds basisschoolkinderen waren, zijn nu volwassen. Het is erg leuk om te lezen hoe zij hun jeugd (die door anderen wellicht meewarig als 'karig' werd bestempeld) hebben ervaren en erop terugkijken. Ik zie daar ook wel de ervaringen van onze eigen kinderen in terug. Onze oudste drie kinderen zijn opgegroeid in een tijd dat er bij ons echt geen geld was voor ijsjes, nieuwe kleding, 'zomaar' speelgoed, vakanties enzovoorts. En...ze blijken toch niets tekort gekomen te zijn! Mooi is dat!

Regelmatig heeft Marieke zelf ook een terugblik aan de onderwerpen toegevoegd. Daarin geeft ze commentaar op wat ze destijds schreef en waar ze met de kennis van nu naar terugkijkt.

Om het geheel compleet te maken zijn er aan elk hoofdstuk portretten toegevoegd van 'consumindergezinnen'.

Al met al is het een vlot leesbaar boek wat uitblinkt in praktijkervaringen. Het is enorm inspirerend en ik zou het elke (aanstaande) ouder willen aanraden te lezen. Ook al zou je het niet overal mee eens zijn en over bepaalde dingen anders denken, dan weet ik toch zeker dat je er handige tips uit haalt, die je meteen in het dagelijkse leven kunt gaan toepassen.

Marieke en ik hebben al die jaren contact met elkaar gehouden, ook al is het bijna altijd digitaal. Om dat te vieren geeft Marieke een korting van 2,50 aan alle lezers van mijn blog. Kijk maar eens op Bespaarboeken.nl. Daar vind je niet alleen de feestelijke herziene editie van ¨Consuminderen met kinderen¨, maar ook andere bespaarboeken die Marieke schreef. Als je bij kortingscode ¨Eenvoudig¨ intikt, heb je alvast een eerste besparing van 2,50 te pakken.


donderdag 27 november 2014

Isolatie en ventilatie

Toen wij 10 jaar geleden in het huis kwamen wonen waar we nu nog wonen, heb ik lange tijd heel erg moeten wennen aan wat ik 'de atmosfeer' noemde. We kwamen uit een huis wat gebouwd was in 1953. Hoewel het een mooi, degelijk gebouwd huis was, was het natuurlijk nauwelijks geïsoleerd. Hier en daar, waar er in de loop der jaren kozijnen vervangen waren, zat er dubbel glas, om maar iets te noemen.
Het huis waar we nu wonen is gebouwd in 1997. Toen wij er kwamen wonen was het nog maar 7 jaar oud. Alles was volgens de laatste inzichten geïsoleerd. Het gaf mij aanvankelijk een verstikkend gevoel. Zó warm, zó benauwd! Ik kwam erachter, dat het (behalve voor je portemonnee) best lekker is als je huis enigszins tochtig is: de lucht wordt vanzelf ververst.

Ik heb er echt mee moeten leren omgaan, met die (over?)isolatie. Want dat betekent dat je er zelf goed op moet letten, dat er voldoende geventileerd wordt. We hebben zo'n mechanisch ventilatiesysteem. Als ik het goed heb staat dat altijd een beetje aan. Alleen als ik aan het koken ben moet ik de knop op stand 3 zetten, want dan gaat de afzuigkap aan. De motor van die afzuigkap zit bij die unit van de mechanische ventilatie, boven, net onder het dak. Ik vind dat behoorlijk waardeloos, want die afzuigkap zuigt echt niet zo goed af als één waar de motor gewoon in de kap zit, vlak boven je kookplaat. Maar goed. De stoom wordt nu via de kanalen van het mechanische afzuigsysteem afgevoerd. Tegelijkertijd wordt er dan lucht uit de badkamer en de douche weggezogen, want daar loopt dat kanaal ook langs.

Pas toen we hier al een heel tijdje woonden las ik iets over die kanalen en over mechanische ventilatie. Veel mensen 'vergeten' dat die kanalen en die afzuigunit regelmatig moeten worden schoongemaakt. Zoiets als de jaarlijkse ondehoudsbeurt van de CV-ketel (die door veel mensen trouwens ook 'vergeten' wordt). Als je de kanalen en de unit niet schoon laat maken kan de lucht niet goed ververst worden en krijg je onder meer last van schimmel in huis. En als je de CV-ketel niet laat onderhouden loop je kans op gevaarlijke afvoerstoffen in je woning. Ik heb daarom voor beide een onderhoudsabonnement genomen, zodat ze hun jaarlijkse beurtje krijgen.

Behalve de mechanische ventilatie zijn er overal in onze woning ventilatieroosters aangebracht boven de ramen. Die roosters hebben we nagenoeg altijd open staan, behalve die in de woonkamer. We leven hier toch met 11 mensen in één huis en vooral 's nachts is dat goed te merken aan bedorven lucht op de slaapkamers. Die ventilatieroosters zijn hard nodig. Wat weer niet echt handig is: overal zitten er voor de ramen ook rolluiken. En als je die 's avonds naar beneden doet, hebben de ventilatieroosters nu niet direct een groots effect meer. Maar ja. 's Morgens als iedereen is opgestaan gaan de rolluiken omhoog en de ramen open. Dan kan alles even lekker doorluchten. Daarna blijven de ramen op de dag meestal op het dievenkiertje open staan.

Verse lucht is niet alleen hard nodig omdat we hier met zoveel mensen wonen, maar ook omdat ik in de winter de was binnen droog. Gewoon aan de lijn dus. Dat geeft vocht in huis en die moet natuurlijk afgevoerd worden. Vochtige lucht is erg slecht voor je, zeker als je toch al last hebt van je luchtwegen. Naast goed stoken (wij hebben een houtgestookte cv-kachel) moet je ook goed ventileren. En dus ben ik begonnen aan een rondje ventilatieroosters schoonmaken. Vooral de roosters die bijna altijd open staan, zijn na een hele zomer behoorlijk volgestoft.

Ik heb eerst de roosters in de badkamer gedaan. Stofzuiger met het borsteltje erop. Kwast er bij. Even goed stofzuigen. En dan is zo'n klusje eigenlijk snel gebeurd. Nog even een sopdoekje erlangs en, kijk, nu ik er toch bijna met m'n neus tegenaan sta: ook meteen de kap van het ventilatiekanaal er maar af halen en schoonmaken. Dat knapt lekker op. De boel wordt nu weer goed geventileerd en ik kan de was er met een gerust hart weer ophangen.


voor

Na


De was mag weer hangen ;-)



maandag 24 november 2014

Handwerken

Oh, wat hou ik toch enorm veel van handwerken!!

Vroeger, op de basisschool, vond ik het al zo leuk: breien, haken, borduren, maar ook met vilt werken, knopen enzovoorts. Wij kregen nog ouderwets handwerkles van een handwerkjuf die elke dinsdag present was. En op m'n rapport stond dan: Nuttige handwerken: 8. Ik geloof, dat ik altijd een 8 had :-). En wat er tegenwoordig nog voor 'nuttigs' aan handwerken is? Vroeger was zelf breien een vorm van besparen, geloof ik. Vorige week had ik een boek van de bieb van 'Alblasserdam in de 20ste eeuw'. Willem en ik hebben met verbazing zitten kijken naar een foto van de opening van een speeltuin, zo'n jaar of 40 geleden. Drie van de vier kinderen had iets gebreids aan. Was het geen trui, dan was het wel een spencertje of waren het kousen of sokken. Wat hebben onze moeders en grootmoeders zich suf zitten breien, zeg!

Wij (m'n twee zussen en ik) hebben het handwerken met de paplepel binnen gekregen. Mijn moeder was ook altijd aan het breien of naaien enzo. Breien leerden we van moeder, haken van oma.

Eenmaal per jaar was er tijdens de ouderavond een 'handwerk-expositie'. Dan werden alle handwerkjes tentoongesteld. Mijn moeder was er, denk ik, best trots op, dat wij alledrie de meeste werkjes van de klas af hadden.

Tijdens mijn middelbare-schooltijd handwerkte ik ook. Ik borduurde een schilderijtje van 'De Pottenbakker' (wat ik nog altijd heb ophangen) en een heel groot schilderij van een droogboeket (van Mies Bloch). Dat heb ik nog wel altijd bewaard, maar het hangt niet meer op.
Ook breide ik truien. O.a. een paar voor Willem. Hoe nostalgisch. Zouden er nu nog meisjes truien breien voor hun vriendje? :-)) En ik haakte ook een sprei voor een tweepersoonsbed. Ons bed dan toch!

In de eerste jaren van ons huwelijk heb ik veel op de naaimachine gedaan. Kleding voor mezelf en later voor de kinderen. Het handwerken breidde zich uit naar andere creatieve dingen: volksschilderkunst, kalligrafie etc.

Toen ik zwanger was van Dirk heb ik bijna drie maanden in het ziekenhuis gelegen vanwege een voorliggende placenta. Ik mocht alleen maar liggen en volstrekt niet uit mijn bed. Al liggend leerde ik mezelf 'in de lucht' breien. Eerst gingen mijn armen daar heel zeer van doen. Maar later hield ik het uren vol. Ook maakte ik knuffelbeesten. De pakketten kon je in het ziekenhuiswinkeltje kopen. Het karretje van het winkeltje kwam eens in de week over de afdeling. Doordeweeks ging ik met bed en al naar de activiteitenbegeleiding, zoals dat toen heette. Daar heb ik ook van alles gedaan. Zelfs zijde schilderen. Gewoon op m'n zij in bed :-).

Toen ik volop in de kleine kinderen zat is er een periode geweest waarin ik nauwelijks aan zulke dingen toekwam. Overdag was ik druk met de kinderen en 's avonds was ik óf moe, óf ik sopte m'n keuken of andere dingen, wat overdag niet lukte.

De laatste jaren heb ik het handwerken weer helemaal opgepakt en herontdekt. Sinds twee jaar ben ik ook hard aan het spinnen geslagen. Vanavond was er weer een spinavond van de spingroep waar ik lid van ben. Dat is echt een uitstapje voor me. Die heerlijk snorrende spinnewielen. En dat zich langzaam vormen van een mooie draad. Zó heerlijk!

Maar ook andere vormen van handwerken doe ik graag. De laatste tijd heb ik veel gehaakt. In januari begon ik aan een crochet alongproject: een strependeken. Omdat ik het zo saai vond om telkens op de nieuwe opdracht te moeten wachten (elke week kreeg je een opdracht voor een aantal strepen), begon ik na een paar weken aan een tweede exemplaar. Uiteindelijk was die tweede deken begin November helemaal klaar. Dat moest ook wel, want ik wilde hem mijn vriendin kado doen, die 2 November jarig was :-).





De eerste deken moet nog een streep of wat. Maar dat mag nu even wachten. Er zijn wat dingetjes tussendoor gekomen. Ik maakte nog weer een omslagdoek van Fennagaren. Nu voor de zus van het nichtje die er in Oktober één van me kado kreeg. Ik gebruikte hetzelfde patroon. Alleen de afwerking en het garen was anders.




Verder vroeg een lief iemand mij of ik voor haar een bruidssjaal wilde breien. Daar was ik meteen voor in. Wat speciaal, zo'n verzoek! Toch? Ik brei nu elke week 20 centimeter, omdat ik hem eind van het jaar af wil hebben. Ruimschoots op tijd voor de bruiloft. En nee, ik laat (nog) niets zien (privacy).

Iemand anders vroeg me of ik een babymutsje wilde breien voor een kindje dat in januari geboren wordt, als alles goed gaat. Ook heel speciaal. En ja, dat wilde ik ook graag doen. Zaterdagavond heb ik de pennen maar eens ter hand genomen. Weer even wennen: met vier naalden breien. Dan had ik een tijd niet gedaan. Baretten en mutsen gaan wel op de rondbreinaald. Na drie naalden weet je niet beter meer. Mooi, want er ligt een verzoek van Maria. Ze wil wel weer eens dat ik sokken voor haar brei. Jaren wilde ze geen gebreide sokken dragen. Maar nu haar vriendinnetje ze draagt......wil ze ze ook best wel weer :-). Leuk!

En elke keer dat ik heerlijk aan het handwerken ben, ben ik zóóó blij, dat ik het ooit geleerd heb! (Net zoals '10 vingers blind' typen, trouwens. Ook zóóó fijn!) Handwerken is dan misschien niet meer zo nuttig, het is wél leuk. Het bezorgt me onspanning. Het tevreden gevoel van iets creëren. Dat is eigenlijk niet goed te vatten in woorden.

Het rare is alleen: er taalt hier verder níemand naar :-(. Ja. Echt héél raar, vind ik dat!

dinsdag 18 november 2014

Advertorial

Deze maand zijn er geen nieuwe adverteerders op mijn blog. Maar er zijn wel drie 'oude bekenden' die iets te vertellen hebben. Bij deze zet ik ze graag in het zonnetje!

Bellebien
De eerste is Bellebien, huishoudlinnen sinds 2004. Bellebien is eerst en vooral bekend van de pompdoek. U weet wel, die ouderwetse ruitdoek, die vroeger bij de pomp hing en waar de hele familie de handen en het gezicht aan droogde. Bij Bellebien zijn die pompdoeken als theedoek verkrijgbaar in vele kleuren. Daarnaast levert Bellebien ook tafelkleden van pompdoekstof in alle denkbare maten.

Maar Bellebien is méér dan alleen pompdoek. Je kunt er bijvoorbeeld ook prima terecht voor het prachtigste beddengoed.

En in deze tijd van het jaar is er nóg een klassieker, die niet aan te slepen is: damasten tafellakens met ingeweven Franse lelie. Als u straks wilt uitpakken met een chique kerstdiner, dan wilt u vast ook de tafel mooi gedekt hebben. Zo'n damasten 'Franse lelie' is dan echt een toppertje. De Franse lelie is bij Bellebien verkrijgbaar in spierwit en in roomwit. De roomwitte variant is speciaal door Bellebien op de markt gezet voor roomwitte serviezen zoals het bekende Edme van Wedgwood.



De Franse lelie is standaard leverbaar tot een lengte van 400 centimer, maar ook in rond of vierkant tot 200 centimeter. Het is ook mogelijk om van deze stof een tafellaken te laten maken in de maat u maar wilt.

Buiten de Franse lelie levert Bellebien ook andere damasten kleden in diverse mooie kleuren. Neemt u vooral eens een kijkje!

Cuisine d'Oc
Een prachtig gedekte tafel is natuurlijk niet het enige wat uw Kerstdiner doet slagen. Eerst en vooral is het belangrijk dat er lekker gekookt gaat worden! En dan is een goede werkomgeving een prettige vereiste.

Bent u eigenlijk toe aan een nieuwe keuken, maar ziet u op tegen zo'n operatie? Of is uw budget beperkt? Dan heeft Cuisine d'Oc een uniek concept: niet uw oude keuken vervangen door een nieuwe, maar uw keuken renoveren! Henk Geluk van Cuisine d'Oc zegt hierover:

¨Samen met u kan ik dit volledig verzorgen. Ik kom bij u langs om de situatie te bekijken en dan bespreken we samen de mogelijkheden en onmogelijkheden, want die zijn er natuurlijk ook. Maar er is heel veel mogelijk, weet ik uit de praktijk! Ruime keuzes in kleuren en materialen en de nieuwste snufjes in keukenapparatuur.¨

Met mooie, nieuwe frontjes, een ander aanrechtblad en/of nieuwe apparatuur tovert Henk uw oude keuken om tot een nieuwe. Voor minder geld en met minder moeite dan wanneer u een nieuwe keuken zou nemen!

Toch kunt u juist óók voor een nieuwe keuken bij Cuisine d'Oc terecht. Vanwege het unieke renovatie-concept is dat iets wat veel mensen niet weten.
Het fijne van een keuken kopen bij Cuisine d'Oc is de persoonlijke benadering. U hoeft niet naar een grote, onpersoonlijke, glimmende keukenshowroom, maar Henk komt bij u thuis. Daar laat hij in alle rust de mogelijkheden zien en maakt een offerte op maat. De apparatuur is van bekende merken als Atag, Bosch, Liebherr en andere. Alles precies zoals u wenst en wat in uw budget past.

Kijkt u maar eens rond op de website voor veel ideeën en neem gerust contact op met Henk en Nellie van Cuisine d'Oc.

Boekenstek
En deze tijd van het jaar leent zich natuurlijk bij uitstek voor Boekenstek :-). Lekker met een boek op de bank, kachel aan, kaarsen aan en lezen maar!

Boekenstek heeft een enorme keus in tweedehandse en nieuwe christelijke boeken. Er zijn maar liefst 3000 titels uit voorraad leverbaar. Het gaat om vele genres: theologische boeken, kinderboeken, muziekboeken, kookboeken, streekromans, noem maar op.

U kunt lekker op uw gemakje rondsnuffelen in de webwinkel. Maar het is ook mogelijk om op zaterdag (of op afspraak) een bezoek te brengen aan het boekenmagazijn van Boekenstek in Nieuw-Beijerland. U kunt daar eventueel ook uw internetbestelling afhalen. Dat levert op tweedehands boeken nog eens een korting op van 10% op de toch al vriendelijke prijzen!

U kunt uw boekenbestelling natuurlijk ook gewoon voordelig laten opsturen. De verzendkosten bedragen slechts 3,50 en bij een bestelling boven de 35,00 is het verzenden zelfs gratis.

Via het gastenboek kunt u een oproepje plaatsen voor het boek waar u misschien al heel lang naar op zoek bent. Een extra service van Boekenstek. Overigens houdt Pleun, van Boekenstek, een leuk en lezenswaardig blog bij over zijn boekenhobby.

donderdag 13 november 2014

Minimaliseren, maar ook hamsteren.

Een mens zit raar in elkaar. Dit mens toch zeker wel!

Voor de zomer vakantie heb ik me een paar weken bezig gehouden met minimaliseren qua spullen. Elke werkdag verzamelde ik 10 dingen die weg mochten. Veel ging er naar de kringloopwinkel, veel ging er naar de stort, er verdwenen wat spullen via m'n marktplaatswinkeltje en de rest gaf ik weg.

In de zomervakantie stopte ik er mee. De teller stond toen op 377 dingen die uit ons huis verdwenen waren. Maar dat was slechts een begin. Ons huis stond (staat!) nog veel te vol. Ik besloot om na de zomer verder te gaan met mijn minimaliseer-actie.

Helaas lukte het me niet meer om de draad op te pakken. Af en toe zette ik nog wel weer zo'n prachtig stapeltje klaar voor de kringloop. Maar dat mag geen naam hebben. Deze week heb ik echter eindelijk de draad weer opgepakt. Ik ben met de meest volgepakte en rommeligste ruimte in ons huis begonnen: de garage.

Ik heb m'n actie een beetje veranderd: mijn streven is niet meer om elke dag 10 dingen uit ons huis te verwijderen, maar om elke dag een half uur geconcentreerd in de garage bezig te zijn. Nu, na drie keer een half uur, is het resultaat al goed te zien! Er is al heel wat meer loopruimte. Heerlijk is dat. Ik heb de smaak echt te pakken. Vanmorgen heb ik besloten om weer foto's te maken van alles wat er verdwijnt. Gewoon zomaar, voor de stimulans. Ik heb al visioenen van een fijne, overzichtelijke, lege(re) ruimte :-).



Raar genoeg gaat het minimaliseren bij mij tegelijk gepaard met hamstergedrag. Maar dat hamsteren is dan niet van spullen, maar van voedsel. En dat is toch wel anders. Minimaliseren en hamsteren kunnen toch wel heel goed samengaan ;-).

Ik houd ervan om een ruime voedselvoorraad te hebben. Op die manier hoef ik niet voor elk wissewasje naar de winkels. Al minstens 15 jaar doe ik maar eens per maand de grote boodschappen. Daar heb ik al vaker over geschreven. In de winter is het extra handig om een goede voorraad te hebben. Je kunt dan in dure periodes mooi profiteren van de voorraden die je in goedkopere tijden hebt aangelegd.

Vandaag heb ik een fijne voorraad paprika's klaargemaakt. Annemiek schreef er dinsdag ook juist over in haar mijmeringen (tip 3). Van de winter zijn paprika's duur. Nu kocht ik maandag aan het einde van de markt een hele voorraad voor maar 1,50.



De meeste waren nog prima. Een enkele was wat rimpelig. Dat deert me niet. Slechts vier stuks verdwenen in de groene container vanwege (te) rimpelig of rot. Het kostte me een uurtje om de paprika's te verwerken. Toen lagen er 16 porties in Ziplockzakjes klaar voor in de vriezer.



Daarnaast hield ik nog een grote portie over waar ik voor vanavond rundergoulash mee maakte. Voor mezelf maakte ik een vegetarische versie.


Lekker! De bodems werden bijna uit de pannen geschraapt :-).

En zo rommel ik maar wat aan. De weken zijn goed gevuld. Drie weken op rij heb ik op de woensdag een workshop 'Bak je eigen brood'. Daarmee ben ik, inclusief de voorbereiding en het opruimen, toch wel een hele dag zoet. Maar ik doe het graag. Het is steeds zó leuk om zo'n groep vrouwen in te wijden in de geheimen van het brood bakken. Als ik ze dan helemaal enthousiast om thuis aan de slag te gaan de deur uit zie gaan is mijn dag weer goed :-).



Gisterenmiddag ben ik met Henk naar de opticien geweest om z'n bril op te halen. We hebben hem bij een oud-klasgenoot van mij gekocht: Henk Roukens. Sinds een paar weken heeft Henk een optiek in Alblasserdam. Het was erg leuk om bij hem een bril uit te kiezen. Hij heeft er echt zicht op wat bij iemand past.

Zelf moet ik ook aan een nieuwe bril. Mijn glazen voldoen al lang niet meer. Het is echt hinderlijk aan het worden, vooral in het verkeer. Henk Roukens heeft de meting gedaan en dat bevestigde mijn vermoeden: ik ben hard aan sterkere glazen toe. En omdat de min-kant nu nog sterker wordt, was het voor het eerst ook nodig om ietsje plus te nemen. Een leesgedeelte dus. Helaas kunnen dat soort glazen niet in mijn huidige montuur, omdat dat daarvoor te klein is. Jammer, want ik was mijn bril nog helemaal niet zat. En bovendien zat ik ook niet op de kosten van een nieuw montuur te wachten. Maar wat moet, dat moet. En nu ik eenmaal de knoop heb doorgehakt en Henk mij heeft geholpen met het uitkiezen van een mooi montuur, kijk ik toch wel naar mijn nieuwe bril uit.



Dinsdag ben ik weer met Maria op controle geweest voor haar gebroken arm. We hebben wel twee uur in het ziekenhuis gezeten! Eerst moesten we wachten voordat we in de gipskamer terecht konden. Daar was het vervolgens wachten op de orthopeed, die ging bepalen wat er moest gebeuren. Het (zware) gips moest eraf en er moest een röntgenfoto worden gemaakt. Bij de Röntgen was het ook weer wachten. We werden weer teruggestuurd naar de orthopeed, die de foto moest beoordelen. Daar kwamen we om 13.00 uur aan en kregen te horen dat de dokter tot 13.30 uur lunchpauze had. Tja, die beste man moet natuurlijk ook een keer eten. We zijn toen zelf ook maar even wat gaan eten. Om 13.30 zaten we weer in de wachtkamer, want we zouden als eerste van het middagspreekuur geholpen worden. Eindelijk, om 13.45 kwam de dokter en werden we binnengeroepen. De dokter bekeek de fotos, liep de kamer uit, kwam weer terug, keek nog een keer en vertelde zijn plan: eerst nog drie weken gips zoals ze had (tot boven de spierbal). Dan terugkomen voor nieuw gips. Haar elleboog moet er dan uit en ze krijgt dan alleen gips om haar onderarm. Dat moet dan ook nog weer twee tot drie weken zitten. Voorlopig dus nog vijf tot zes weken gips, terwijl ze er al 2 1/2 week in zit. Best lang dus! Maar goed. Maria koos een mooi roze kleurtje en was heel blij met het lichtgewicht gips wat ze nu heeft.



Zo loopt de week weer lekker vol en hoef ik me niet te vervelen. Morgen wil ik nog een dagje opruimen en poetsen. Dat gaat zo fijn met het lekker lichte herfstweer!


dinsdag 11 november 2014

Klein en groot

Toen onze Henk geboren werd, waren in ons gezin alle leeftijdcategorieën vertegenwoordigd: baby, peuter, kleuter, basisschoolkind, puber en adolescent. Tussen Wim (de oudste) en Henk (de jongste zit 18 1/2 jaar). Intussen schuift alles een beetje op. De tijd van baby, peuter en kleuter in huis is voorbij. Maar dit gat wordt naadloos opgevuld met de komst van de kleinkinderen, Willem van 3 1/2 jaar en Marinus van 14 maanden. Wat is dat toch genieten!



Willem is een opa-kind. Ze zijn gek op elkaar. Als de mannen op zaterdag gaan hout zagen en klieven is kleine Willem meestal ook van de partij. Overalletje aan (door over-opa Bakker steevast 'ketelpakkie' genoemd), laarzen aan, en gewoon lekker meedoen. Na het werken zorgt oma dan natuurlijk voor een uitgebreide catering ;-).

Het voortdurend switchen tussen klein en groot, jong en oud, is leuk en spannend. Maar soms ook wel vermoeiend. Je moet steeds schakelen en zorgen dat iedereen aan de juiste portie aandacht komt en als het even kan ook nog op het juiste moment.

Voor Henk bijvoorbeeld is zwemles belangrijk. In bad oefent hij hoe lang hij al met z'n hoofd onder water kan. Ik moet dan tellen. Niet één keer. Niet twéé keer, nee, liefst een keer of zes. En dan komt dat verwachtingsvolle koppie boven water: Hoe lang was het nu?
Voor Leendert is z'n eerste autootje belangrijk.



Zelf opgespaard. Net zoals z'n rijbewijs trouwens. Dat is ook wel inherent aan een groot gezin: je moet al vroeg je eigen boontjes doppen en pamperen in de vorm van een rijbewijs kado voor je 18e verjaardag is er domweg niet bij. 

Dus heeft iedereen hier vanaf een jaar of 13 een baantje. 

Koos werkt op zaterdag bij de groentenkraam van mijn neef. En op vrijdagochtend, nog vòòrdat hij naar school vertrekt, helpt hij met het opbouwen van de kraam. In de zomervakantie werkte hij bovendien bij hoveniersbedrijf 't Hoen. Dat is het bedrijf waar Hans ook al een jaar of twee werkt. Op zaterdag, in de vakanties, soms 's avonds, zelfs weleens 's nachts. Er is altijd wat te doen bij 't Hoen ;-).
Maaike werkt al een jaar of twee op zorgboerderij De drie Margen. Elke zaterdag en op afroep in de vakanties. Het is hier nooit anders geweest. Alleen al over de bijbaantjes kan ik een boek schrijven: krantenwijken, folderwijken, een blauwe maandag postbezorging, komkommerkas, helpen op de markt, er is al van alles langs gekomen. Leuk hoor, al die reuring!

Intussen moeten de scholen natuurlijk ook genoeg aandacht krijgen. Van de kinderen in de eerste plaats. Maar daarnaast moeten wij als ouders ook op de hoogte zien te blijven. En ook daarin is een hoop afwisseling: twee kinderen op de basisschool, één in de eerste klas basis/kader, één op G-plus nivo (dat is VMBO-gt met extra techniek), één in het examenjaar VMBO-gt, één op HAVO-nivo, één op MBO2-nivo en één aan het afstuderen op HBO-nivo. Voorlichtingsavonden, informatieavonden, rapportbesprekingen, ouderavonden, voorlezen, aankleden bij de zwemles, het houdt nooit op. Evenmin als het aansporen tot en helpen bij het huiswerk. Je kunt het er maar druk mee hebben ;-).

De één heeft net een vriendje, de ander dikke verkering, een volgende heeft trouwplannen. Ook dat brengt allemaal leven in de brouwerij. Onze eettafel is standaard uitgeschoven tot drie meter. En ik zie daar voorlopig nog geen verandering in komen. Jantje komt en Pietje gaat en ze moeten nog allemaal meeëten ook :-)).

Oudere mensen roepen, dat ik er maar hard van genieten moet. Want 'het is voorbij voordat je het weet'. En dat is ook zeker zo. En daarom nemen we de drukte (en soms vermoeidheid) maar voor lief en genieten van al het moois dat er ook elke dag mag zijn.

zaterdag 8 november 2014

Het feestje van Henk

Henk was middenin de zomervakantie jarig. Een feestje met z'n schoolvriendjes was er daarom nog niet van gekomen. De laatste weken vroeg Henk steeds, wanneer hij z'n feestje mocht vieren. En gisteren was het dan eindelijk zover. Maandag mocht Henk de uitnodigingen uitdelen en vanaf dat moment was er nog maar één ding belangrijk: HET FEESTJE :-).

Er kwamen vijf kinderen. Vier jongens en één meisje. Ik heb ze uit school met de auto opgehaald. Even moest ik wennen aan het getetter van zes opgewonden hoge stemmetjes. Maar toen wist ik het weer: o ja, zo gaat dat :-).

We dronken limonade met koeken die Henk in de winkel had uitgezocht. En natuurlijk werden daarna de kadootjes verstopt. Dat is hier vaste prik. Onder luide aanwijzingen (¨Warm! Koud! IJskoud! Je verbrandt!¨) werden de kadootjes door Henk opgespoord. Wat genoot hij daarvan! Alle kadootjes werden onder gejuich opengemaakt. Heerlijk, zo'n verwennerij.




Hij kreeg o.a. een masker. Dat ging prompt niet meer af :-)



Daarna gingen we aan de slag: koekjes bakken! Ik had het deeg al klaargemaakt en iedereen kreeg een klompje deeg van 150 gram. Dat mochten ze met de deegroller of hun handen plat maken en dan leuke figuurtjes uitsnijden/-steken. Ik had versierdingetjes op tafel gezet, waarmee de koekjes mooi werden gemaakt. Leuk om te zien hoe elk kind een eigen stijl heeft van werken. De één gaat eerst heel lang kliederen met het deeg, een ander snoept de helft van het deeg op, weer een ander heeft meteen een duidelijk plan van aanpak enzovoorts.





Toen al het deeg tot mooie koekjes was gevormd (of in de magen was verdwenen ;-)) gingen ze in de oven om gebakken te worden. En intussen gingen we verder met een spelprogramma. Het was jammergenoeg koud en nat buiten, dus alles moest binnen.

Eerst maar een 'gouwe ouwe' van stal gehaald: Pik, pik, pak. Bij dit spel gaat één kind op de gang staan. We leggen een grote circel manna (gepofte, gekleurde rijst) op tafel en één kind wijst één snoepje aan. Het kind komt van de gang en gaat snoepjes pakken, terwijl alle kinderen bij elk snoepje roepen: ¨Pik! Pik! Pik!¨ Net zolang tot het kind het aangewezen snoepje pakt. Dan roepen alle kinderen hard: ¨PAK!!¨ Daarna gaat het kind wat het snoepje had aangewezen naar de gang. Enzovoort. Dit is altijd zo'n leuk spelletje.




Daarna gingen we watten blazen. We maakten met plakband een begin- en eindstreep op de vloer. Twee kinderen gingen op hun knieën liggen en zodra het startsein werd gegeven bliezen ze door een rietje tegen een wattenbol. Wie het eerst de eindstreep haalde had gewonnen. Juist toen alle kinderen één keer geweest waren kwam Willem binnen. Hij heeft de spelleiding van me overgenomen, zodat ik kon gaan pannenkoeken bakken. Willem maakte er een heuse competitie van. Winnaars tegen winnaars enzovoorts.





Het laatste kwartiertje voor het eten pootte Willem ze nog even achter de computer ;-).

We aten heerlijk pannenkoeken en ik had ook nog een schaal rozijnenbroodjes en eierkoeken erbij gezet. Ook die vielen in de smaak. Gezellig hoor, zo'n tafel vol smikkelende kinderen!




Na het eten werden de koekjes op een plastic bordje gelegd met een stukje folie erover. Voor alle kinderen was er nog een snoepzakje en daarna was het tijd. Willem bracht de kinderen naar huis.



Het was een lekker ouderwets kinderfeestje. Met nog maar twee kinderen op de basisschool gaan die feestjes zo langzamerhand uitdunnen hier. Nog maar even van genieten dus :-).