zaterdag 28 juni 2014

Rollercoaster

Maandag, de linnenkast
De week begon hier maandag bedrieglijk rustig. Ik wíst wel, dat er een heel drukke week voor me lag, maar ik besloot om me daar in elk geval die maandag niets van aan te trekken.
Vorige week ben ik maar weer eens begonnen met een opruimronde. Elke dag probeer ik wat uit huis te laten verdwijnen, hetzij in de container, hetzij naar de Kringloop of naar iemand die ik er blij mee kan maken. Zo ruimde ik maandagochtend de linnenkast op. En ach, eigenlijk was dat maar een fluitje van een cent. Plank na plank haalde ik leeg. De hele overloop lag vol stapeltjes en hoopjes, die ik kritisch bekeek.



Wat weg mocht haalde ik eruit, de rest werd keurig opgevouwen en strak in de kast gelegd. Omdat ik vorig jaar deze kast ook al zo'n behandeling had gegeven, was er niet heel veel wat er uit kon: een stapeltje oude, lelijke, versleten slopen ging in de textielcontainer, een mooi flanellen laken in een voor mij verkeerde maat ging naar mijn marktplaatswinkeltje, een boxkleed ging naar de Kringloop. Een paar nieuwe hand- en theedoeken gooide ik in de wasmand om uit te wassen. Die ga ik in gebruik nemen. Ziezo. Toch weer een kast verder in de strijd tegen de troep. Klaar zal ik hier wel nooit mee zijn, met dat rommel ruimen :-(.



's Middags ging ik naar de markt om groenten en fruit in te slaan. Ik had haast niets meer in huis. Ik sloeg een behoorlijke voorraad in. Deels ook om in mijn voedseldroger te verwerken. Dat kon ik niet laten, ondanks dat de week flink volgepland stond. De heerlijk zoete aardbeien smeekten me bijna om verwerkt te worden tot fruitleer. En dus kocht ik een kilo of acht. En de groentenman had een overschot aan kastanjechampignons (mijn lievelingspaddestoelen!) en gewone champignons. Ik kon ze voor een prikje kopen. Ook die nam in mee met grotendeels als bestemming de voedseldroger.
Verder gewoon een mooie voorraad groenten en een rijke voorraad fruit. Mmm, zo lekker!

Intussen deed ik m'n gewone maandagwerk met nog een schepje er bovenop. Dinsdag zou ik namelijk het grootste deel van de dag van huis zijn en dus moesten er wat extra wassen gedraaid en broden gebakken worden. Al met al werd het een fijne, productieve werkdag.

Dinsdag, amandelen knippen
Dinsdag begon mijn dag extra vroeg. Ik werd samen met Hans om 9.00 uur in het ziekenhuis verwacht. Hans z'n amandelen moesten geknipt worden. Iets waar we al een hele tijd tegenaan hikten, want zoiets valt niet mee als je al 16 jaar bent. Maar het moest. Om de paar weken keelontsteking en thuis zitten kan ook niet altijd doorgaan.

Ik zette om 5 uur nog maar weer een was aan, want ik wilde er twee aan de lijn hebben voordat ik naar het ziekenhuis zou vertrekken. Verder probeerde ik het dagelijkse werk nog wat in die paar vroege morgenuren te proppen, maar dat was maar gedeeltelijk te doen, natuurlijk.

Hans z'n tasje stond al klaar en voor mezelf pakte ik een overlevingstas in. Mijn haakwerk ging mee, m'n laptop, een salade voor de lunch, fruit voor tussendoor en ook voldoende drinken. Zo moest het wel gaan.

Zodra alle andere kinderen naar school en werk vertrokken waren stapte ik met Hans in de auto richting Zwijndrecht.

In het ziekenhuis liep het allemaal behoorlijk uit. Hans zat om half 10 al kant en klaar in zijn bed. Slaapmedicatie gehad, OK-jasje aan. Maar hij werd pas om kwart over 11 gehaald om naar de OK te gaan. De verpleging had gezegd dat het ongeveer anderhalf uur zou duren voordat hij terug op zaal zou zijn. Te kort om naar huis te gaan. Ik installeerde me beneden in de hal met mijn lunch en las op m'n gemakje een tijdschrift, beantwoordde m'n mail, haakte een toer en eindelijk waren de anderhalf uur om. Ik liep terug naar de afdeling, maar Hans was nog niet terug. Pas om kwart voor twee, na twee uur en een kwartier, werd hij de zaal opgereden. Het was allemaal goed gegaan en Hans was goed aanspreekbaar. De pijn viel hem mee, maar dat zou wel erger worden als de narcose uitgewerkt was...:-(.

Slokjes water en ijsjes. Dat was wat Hans elk kwartier naar binnen moest zien te krijgen, in afwachting van de controle van de dokter. De dokter kwam pas over vieren langs en sprak de verlossende woorden, dat Hans naar huis mocht. Nadat de zuster het infuusnaaldje verwijderd had en nog een heel regiment aan adviezen had gegeven, liepen we om half 5 de afdeling af. Poeh hé, wat een dag! Ik was gebroken van het hangen naast Hans z'n bed. En natuurlijk ook wel van de spanning of het allemaal goed zou gaan.

Thuis installeerde ik Hans lekker op de bank, onder een fleecedekentje van de meiden.



Hij werd met het half uur meer een ziek vogeltje :-(. En daarna was het eten koken geblazen. Na het eten kon ik geen pap meer zeggen en ik nam een time-out van een uur. Als een blok heb ik liggen slapen!

Woensdag, verplegen en ritten
Woensdag was ik de hele dag verpleegster. Ik heb vanaf 5 uur 's morgens de hele dag ervoor gezorgd dat Hans elk uur wat dronk, een ijsje at en z'n pijnstilling nam. Zoals was voorspeld had Hans veel pijn. Dat hoort er helaas bij.

's Middags mocht ik met Jan op stap. Hij moest voor controle naar de psychiater. Dat betekende een ritje naar Dordrecht. Met de nodige instructies voor Maria, die even de zorg voor Hans op zich zou nemen, vertrok ik om half 1. We hadden een half uur om bij de dokter te komen en die tijd hadden we hard nodig. Er bleek zomerkermis in Dordrecht te zijn en dat betekende de auto in een verder afgelegen parkeergarage parkeren en een stukje lopen. Goed dat we ruim op tijd vertrokken waren. Maar we hadden ons niet hoeven haasten. Het liep wat uit (zoals zo vaak). Dat zette m'n planning een beetje op z'n kop, want na het bezoekje aan de psychiater had ik bedacht om heel snel even langs de Kringloopwinkel te rijden. Kon ik mooi spullen lossen en meteen even op zoek naar een geschikt bord voor een gerecht wat ik in mijn hoofd had om deze week voor de kookrubriek van Terdege klaar te maken. Gehaast werkte ik dit voornemen uit. Daarna schoot ik de Jumbo in om er mosselen voor dat bewuste gerecht te kopen. Helaas waren die er niet. Ik liep inmiddels op hete kolen, omdat ik Maria niet zo lang alleen wilde laten in de zorg om Hans. Dus sjeesde ik snel naar huis om me daar te vergewissen dat alles goed ging en sprong daarna weer in de auto om mijn geluk bij Albert Heijn te beproeven. En ja, daar lagen mosselen. Gelukkig maar, want die moest ik vandáág koken om het recept vast op mijn gezin uit te proberen. Ja, het zijn hier regelmatig proefkonijnen ;-).

De middag was al een eind om voordat ik goed en wel weer thuis was. Ik had nog net tijd om wat achter de was aan te rennen, de boel aan kant te maken en de stofzuiger erdoor te slingeren. Ik kookte het gerecht met de mosselen en registreerde wat er nog aan verbeterd kon worden.


 Daarna stond er Teunie-tijd op het programma. Samen met mijn vriendin toog ik naar ons gezamenlijke tante in Nieuw-Beijerland voor een gezellig brei-avondje. In mijn geval: haakavondje. Het was als vanouds erg gezellig en de avond vloog weer om. Heerlijk om er even helemaal uit te zijn!

Donderdag, oogarts
Het was een mooie opmars naar een drukke donderdag. Want alweer werd van me verwacht dat ik met een kind naar een dokter ging. Alweer zorgde ik dat er voor die tijd was gedraaid was en dat Hans verzorgd was. Alweer pakte ik m'n haakwerk, fruit en drinken in. Deze keer reed ik om kwart over 8 met Henk de straat uit richting de oogarts in Zwijndrecht. Henk zou gedruppeld moeten worden en al met al zou het bezoekje aan de oogarts anderhalf tot twee uur in beslag nemen. Goed dat ik dat van tevoren zo wist en daar rekening mee kon houden.

Inmiddels had ik m'n achterstandje aan het haken van twee Crochet-Along 2014 dekens helemaal weggewerkt. In plaats van haken stortte ik me nu maar op het instoppen van alle draadjes. Moet ook gebeuren.




Om een uur of half 11 wandelden Henk en ik het ziekenhuis weer uit. Een recept voor een brilletje in m'n tas. Dat moet DV volgende week maar gebeuren. Stel je voor dat ik me zou gaan vervelen ;-).

Omdat ik er toch bijna langs reed, deed ik even snel een boodschapje op het winkelcentrum in H.I.-Ambacht. Henk mocht in het snoepwinkeltje iets lekkers uitkiezen. En daar reden we maar weer naar huis. Naar de was en de vaat en de rommel...

Maar omdat het niet echt de moeite meer was om voor de lunch nog een huishoudklus ter hand te nemen, en omdat ik gaar was van het wachtkamergedoe, trok ik mijn imkerpak aan. Even lekker in de bijen aan het werk! Ik was superbenieuwd hoe het met mijn kleine buckfastvolk zou zijn. Dat is het volk waarvan ik een paar weken geleden vertelde, dat er een nieuwe koninginnetje geboren zou worden. Als dat allemaal goed gegaan zou zijn, zou ik vandaag gesloten broed moeten tegenkomen. Dat zijn larfjes in celletjes die met een dekseltje afgedekt zijn tot het moment van hun geboorte. En ja, ik sprong bijna een gat in de lucht. Ik vond twee ramen met dat gesloten broed! Ik was echt superblij. Daarna maakte ik de kast van het grote zwermvolk open. In dit volk had ik vorige week al gesloten broed ontdekt. Ik was benieuwd of het volk nog steeds zo voortvarend aan het werk was. En jawel! Ik vond wel 7 ramen gesloten broed, verdeeld over twee bakken. Ook was er volop honing en stuifmeel in de kast. Dit volk doet het perfect. Ik heb er een honingkamer op gezet en blijf er nu minstens twee weken vanaf. Daarna hoop ik dat het volk de honingkamer aan het vullen geslagen is. De grootste dracht is hier in de omgeving helaas voorbij. Het is dus nog een verrassing of er straks genoeg honing gehaald zal zijn om te slingeren. Nog maar even duimen dus!

Donderdagavond stond er weer iets heel leuks voor me op het programma. Wat een bofkont ben ik toch maar! Ik zou om half 7 door mijn lieve tante Maaike opgehaald worden om met haar uit eten te gaan. Terwijl Willem met de kinderen lekker buiten aan de picknicktafel van de door mij klaargemaakte stamppot rauwe andijvie zat te genieten, tufte ik met tante naar De kat in de wilg in Oud-Alblas. Na wat aarzeling of we binnen of buiten zouden gaan zitten (het was een beetje winderig en we zijn allebei een koukleum) kozen we toch voor buiten. Met het uitzicht op mijn geliefde polder streken we neer op het terras.

Behalve dat tante Maaike natuurlijk gewoon mijn tante is, het jongste zusje van mijn vader, bindt ons het bloggen. Tante Maaike blogt over haar leven van vroeger en nu op Mee op de wind. Het is geweldig om op deze manier ook iets te weten te komen over het leven van het gezin waaruit mijn vader komt in de tijd dat   hij nog kind was. Zo schreef tante Maaike pas nog een leuk stukje over mijn vader van toen hij nog maar twaalf was.

Het leuke is, dat we behalve het bloggen, het schrijven en onze familie nog heel veel meer gemeen hebben. Zo eten wij ook allebei geen vlees. En dus bestelden we het aangeprezen vegetarische hoofdgerecht en begonnen we beide met de vegetarische tomatensoep. Oh, wat was díe lekker!! En zo gezellig opgediend in grote, warme soepkommen. Een luxe mandje met diverse soorten brood erbij en een keuzepalet van roomboter, kruidenboter, tapenade en olijfolie. Echt heerlijk!

We genoten. Van de soep. Van het babbelen. Van de zomeravond.

Het hoofdgerecht was ook heel bijzonder. We zouden een wrap krijgen met gegrilde groenten. Dan denk je, dat je een soort veredelde pannenkoek geserveerd zal krijgen. De werkelijkheid was, dat de wrap eigenlijk een soort grote kom van (ik denk) filodeeg was en dat daar in en daar om de heerlijkste groenten lagen. In één woord: verrukkelijk! We kregen er nog lekkere huisgemaakte frieten bij, geserveerd in een grote puntzak in een standaard. Echt helemaal af.

De porties waren zeer royaal. We hadden geen trek meer in een nagerecht. Maar voor tante een kopje thee en voor mij een kopje koffie was een mooie afsluiter. Toen ging de telefoon. Willem belde, lichtelijk in paniek, dat Hans bloed spuugde. Ik vroeg of het donker was, of helder. Het was helder. Ik vroeg nog even door en concludeerde dat er weliswaar geen acute nood was, maar dat ik toch maar beter snel naar huis kon gaan. Het was ook mooi geweest. Wat we wilden uitwisselen, hadden tante en ik uitgewisseld. We hadden genoten van deze bijzondere avond.

Thuisgekomen bleek mijn inschatting juist. Hans had hard moeten niezen en waarschijnlijk was daardoor de wond in zijn keel een beetje open gegaan. Maar er was gelukkig geen sprake van een nabloeding. Opluchting!

Vrijdag, de kookrubriek
En toen was het vrijdag. Tijd om de kookrubriek voor Terdege te maken. Iets waar ik toch meestal wel een ochtend voor nodig heb. Ik kookte het gerecht en maakte ondertussen foto's. Daarna schreef ik het recept uit en de bijbehorende column. Het was weer ochtendvullend.  Voor ik het wist kwamen de kinderen uit school voor de lunch.
En zo gaat de week wel heel hard! Gisterenmiddag heb ik nog wat lopen redderen. Maar de middag werd gebroken door de dagelijkse rekenles die ik mijn neefje geef en een ritje heen-en-weer naar de celloles van Maaike in Nieuw-Lekkerland. Ik flanste een heerlijke pastamaaltijd in elkaar, met een saus, waarin o.a. een kilo champignons verdwenen. Op een kilo of 2 champignons na heb ik gedurende de week alle maandag gekochte paddestoelen gedroogd. De aardbeien zijn verwerkt tot het allerlekkerste fruitleer. Een paar lappen met puur aardbeien en een paar lappen met aardbeien met kaneel. Super!

Zaterdagochtend. Een rollercoaster...
Nu is het zaterdagochtend. Vandaag moeten de puntjes op de 'i' gezet worden. Jan moet naar de natuurclub heen-en-weer gebracht worden. Maria heeft een uitvoering van de turnclub die 105 jaar bestaat. En Henk wordt om 10 uur op een feestje verwacht. Aan mij de eer om het huis aan kant te krijgen, brood en koek voor het hele weekend te bakken, de laatste champignons te verwerken en de was bij te krijgen. Dat laatste zal wel niet helemaal lukken. We zien we waar we stranden. Het is gewoon net een rollercoaster deze week...

zaterdag 21 juni 2014

Huisgemaakt gezond snoep

Wij snoepen niet veel. Als de kinderen uit school komen mogen ze iets uit de trommel pakken. Maar het komt vaak genoeg voor, dat ze dat vergeten. Als er andere kinderen komen spelen, merk ik, dat die gewend zijn (veel) meer te snoepen. Want dan hoor ik ze fluisteren: ¨Vraag eens aan je moeder, of we wat lekkers mogen?¨ Het standaard antwoord is dan: ¨Nee, want we hebben al gehad.¨ En één keer gehad, betekent niet nóg een keer snoepen.

Toch kan het altijd beter. Altijd als ik snoep koop voel ik me ongemakkelijk. Dat ik díe troep, chemische zooi, suiker, aan mijn kinderen wil geven! Wil geven? Nou, eigenlijk niet dus! Daarom zorg ik er altijd voor dat er voldoende fruit in huis is. Vers fruit, maar ook gedroogd fruit. Op die manier kunnen de kinderen er zelf voor leren kiezen om de snoepdoos dicht te laten en een appel of banaan of iets dergelijks te pakken.

Toch blijft snoep trekken. Misschien omdat het gewoon een lekker gevoel is om op iets zoets met een kleverige, toffee-achtige structuur te kauwen? Dat is toch een andere ervaring dan een zachte banaan of een knapperige appel of ietwat taai droog fruit.

De oplossing had ik gewoon in huis. Maar na een niet al te geslaagd experiment van enkele jaren geleden, had ik geen nieuwe poging ondernomen. Gisteren ben ik er toch nog eens voor gegaan: fruitleer maken. En het is super gelukt!

Fruitleer is gepureerd fruit, dat je in een voedseldroger droogt tot een soort leren lap. Die lap kun je dan bijvoorbeeld in repen snijden en dan heb je net zoiets als een Lange Jan. Net zo lekker kleverig. Dezelfde kauw-ervaring. Alleen dan van puur fruit. Eindelijk! Gezond snoep!!

Fruitleer maak je van rijp fruit van het seizoen. Vooral ook handig als je een eigen tuin hebt en nu bijvoorbeeld omkomt in de aardbeien. Fruitleer is heel goed en heel lang te bewaren. Gewoon opgerold tussen bakpapier op een droge plaats. Je kunt in het seizoen dus voor een jaar tegelijk 'snoep maken'.




Omdat het een experiment was heb ik maar twee roosters van mijn droogapparaat vol gedroogd. Ik heb nu dus twee lappen. Ik gebruikte gepureerde banaan met wat citroensap. Dat sap was bedoeld tegen het verkleuren, maar op de één of andere manier is de lap rozerood in plaats van gelig. Maar dat kan de pret niet drukken. Vandaag herhaal ik het experiment met peren, denk ik. Lijkt me ook lekker.

Het laatste woord over voedseldrogen is nog niet gezegd. Binnenkort meer ;-).

donderdag 19 juni 2014

Advertorial

Gezinsenergie

Veranderen van energieleverancier.
Misschien hebt u dat nog nooit gedaan. Misschien vindt u het spannend, of weet u niet goed hoe u dat moet aanpakken, of ziet u op tegen de rompslomp. Dat is allemaal best te begrijpen. Tot voor een jaar of twee geleden had ik diezelfde gedachten. En zodoende bleef ik mijn oude leverancier trouw. Jaar in, jaar uit. Wel meer dan vijfentwintig jaar lang!

Maar op een dag kwam daar verandering in. Ik had me eens goed verdiept in de verschillende bedrijven met hun verschillende tarieven en overwoog de stap te wagen. Veranderen van energiebedrijf zou me maandelijks echt behoorlijk wat schelen.

Overstag
Juist op dat moment kwam er een jonge man langs de deur namens een energiebedrijf, om te proberen klanten te winnen. We hadden een gesprek, pakten de rekenmachine erbij en, om een lang verhaal kort te maken, ik ging overstag. En daar heb ik geen spijt van gehad. Het scheelde behoorlijk en mijn angsten bleken ongegrond.

Collectief inkopen
Met mijn nieuwe energiebedrijf ging ik een contract aan voor een jaar. Toen dat jaar bijna verstreken was, oriënteerde ik me opnieuw. Ik kwam toen een advertentie tegen van Gezinsenergie.nl. Gezinsenergie is een bedrijf waarbij mensen zich kunnen aansluiten, zodat er collectief (en dus voordelig!) energie ingekocht kan worden. Dit leek me wel iets. Ik gaf op hun website aan, dat ik graag teruggebeld wilde worden. Op het door mij aangegeven tijdstip werd ik inderdaad gebeld. Ik had mijn verbruiksgegevens en de tarieven van mijn leverancier bij de hand. Dat praatte gemakkelijk, want nu kon de meneer die mij belde meteen berekenen wat ik zou besparen als ik via Gezinsenergie gas en electriciteit zou gaan inkopen. Hij zocht de voor mij voordeligste energieleverancier uit, waarmee Gezinsenergie een collectieve inkoop had geregeld, en ik ging in zee. Dat ging allemaal heel gemakkelijk. Gezinsenergie zorgde voor het aanmelden bij de nieuwe leverancier en zegde mijn contract bij mijn oude leverancier op. Ik kreeg keurig het nieuwe contract thuisgestuurd en alles was geregeld. Ik betaalde voor deze service een klein bedrag, maar dan nog was het voor mij stukken goedkoper om via Gezinsenergie energie in te kopen. Bovendien was ik nu meteen in hun bestand opgenomen en ik zou aan het einde van de looptijd van 1 jaar weer gebeld worden, om te bekijken wat er op dat moment voor mij het voordeligst zou uitpakken.

Opnieuw een nieuwe leverancier
Zoals het was afgesproken werd ik een paar maanden geleden netjes gebeld. De mevrouw die mij belde had voor het nieuwe jaar een nieuw aanbod. Ik zou dan opnieuw van energieleverancier moeten veranderen, maar dat vind ik inmiddels geen enkel punt meer. Zo op het eerste gehoor leek het mij een prima aanbod en ik besloot meteen in zee te gaan. Ik zou na ontvangst van het nieuwe contract toch 14 dagen bedenktijd krijgen en kon er dan altijd nog vanaf.

Mijn keuze
Het contract werd toegestuurd en ik bekeek online of ik er goed aan gedaan had. Ik had enige twijfels en belde met Gezinsenergie om die te bespreken. Het een en ander werd toegelicht en ik was tevreden met mijn keuze. Binnen de twee weken bedenktijd werd ik echter benaderd door de leverancier van het jaar vòòrdat ik met Gezinsenergie in zee ging. Die wilde mij uiteraard graag terug als klant en bood mij 50% korting aan op de stroomprijs en dat voor een heel jaar. Ik ging opnieuw aan het rekenen en tja...toen kwam ik toch wel een heel stuk goedkoper uit. Ik belde dat ik het nieuwe contract ongedaan wilde maken, wat keurig schriftelijk bevestigd werd. Daarna ben ik in zee gegaan met mijn oude leverancier. Uiteraard weet ik, dat het om een lokkertje gaat en dat ik over een jaar gewoon de volle mep ga betalen. Dat heb ik ook gezegd, toen ik door Gezinsenergie werd gebeld met de vraag, waarom ik het contract in de bedenktijd had opgezegd. Er was alle begrip voor mijn keuze. Ik blijf ingeschreven bij Gezinsenergie en aan het einde van de looptijd word ik gewoon weer opgebeld. Wellicht ga ik dan weer via Gezinsenergie in zee.

Goede ervaringen
Gezinsenergie timmert flink aan de weg en hoe meer mensen klant worden, hoe scherper ze kunnen inkopen. Ik vind het een mooi initiatief en heb goede ervaringen met dit bedrijf. Bovendien is er op dit moment een leuke actie: elke nieuwe klant krijgt vakantiewaardebonnen t.w.v. 300 euro! (Te besteden tot 2016).

SamSam

De tweede adverteerder die ik hier graag voor het voetlicht haal is SamSam collectief. Ook SamSam is een bedrijf dat collectief energie inkoopt om u zo een voordelig tarief te kunnen bieden. SamSam werkt echter met een andere insteek.

Goede doelen
Bij SamSam gaat het namelijk niet alleen om uw voordelige tarief, maar ook om geven aan Goede Doelen. Het steekt heel eenvoudig in elkaar:

U schrijft zich bij SamSam in om collectief energie in te kopen. Bij de inschrijving kiest u het Goede Doel dat u wilt steunen. Doordat u als groep inkoopt bij een energiebedrijf, krijgt u korting. Energie inkopen via SamSam is dus leuk voor uw portemonnee. Daarnaast krijgt SamSam voor iedereen die via hen bij het energiebedrijf klant wordt een vergoeding. Die vergoeding wordt eerlijk gedeeld (sam sam dus!). De ene helft is voor SamSam, de andere helft gaat naar het door u gekozen Goede Doel.

U steunt dus een Goed Doel, zonder dat het u iets kost. Sterker nog: u steunt een Goed Doel én het levert je iets op (korting op uw energierekening).

Ook bij SamSam hoeft u zich niet ongerust te maken over ingewikkelde procedures. U hoeft zich enkel in te schrijven. Het energiebedrijf regelt de overstap.

SamSam is een uniek concept en bij mijn weten enig in zijn soort. Ik vind het geweldig creatief bedacht en draag SamSam dan ook een warm hart toe. Van harte aanbevolen!


vrijdag 13 juni 2014

Groei en bloei

Wat is het toch heerlijk, groeizaam weer. Ook al begon ik dit jaar laat met m'n tuinwerk en het werk op m'n moesdak, toch komt het helemaal goed. En dat is fijn, want ik ben graag een beetje zelfvoorzienend bezig, ook al is dat op heel kleine schaal. 

Elke week zorg ik er voor dat er iets wordt gezaaid. Dan kan er de hele zomer door wat geoogst worden. Steeds verbaas ik me erover hoe snel alles groeit. Kijk, snijsla en rucola zien er na een week al zó uit:





Elke morgen kijk ik wat er klaar is om te oogsten. Het grootste deel van Willem z'n lunchsalades komt nu van het dak: verschillende soorten sla, rucola, bieslook (ook de bloemen), peultjes, peterselie, aardbeien.






Mmm, zó lekker allemaal!


Ook in m'n bloementuin is het groei en bloei.

Weet je nog, dat ik piepkleine petuniaplantjes met chirurgische precisie heb verspeend? Dat deed ik op 21 mei. Nu, drie weken verder, zijn ze uitgegroeid tot mooie, stevige plantjes. Ik wacht nog even tot ik de eerste bloemetjes erin vind en dan gaan ze de volle grond in. Vijfenveertig stuks! En van de week heb ik er nóg eens 45 verspeend. Ik verheug me erop, dat het van de zomer een grote bloemenzee zal zijn :-).




De lelies zijn inmiddels ook in bloei gekomen. Wat mooi! 


De goudsbloemen bloeien. De hortensia. Ja, het wordt beslist al een stuk kleuriger.



Het saaie groen in mijn tuin komt vooral door de grote pollen citroenmelisse. Eigenlijk heb ik veel te veel. Ik ben druk bezig om er citroenmelisselimonadesiroop van te maken.


Volgende week moet in nog maar wat grote bossen snijden om te drogen voor thee. Dat kan nog mooi, voordat het in bloei schiet.

Ook buiten m'n tuin valt er zo het één en ander te oogsten. De bijen hebben het eerder ontdekt dan ik: de lindebloesem!



Ook daarvan kun je lekkere thee maken. Hup naar buiten dus maar!








dinsdag 10 juni 2014

Een lange Tweede Pinksterdag

Zondagochtend zag ik iets vreemds op m'n dakterras. Er staat daar één bijenkast, met mijn ene overgebleven bijenvolk. In een hoek staat een hele hoge toren van zo'n tweeëneenhalve bijenkast op elkaar gestapeld, die momenteel niet in gebruik zijn. Om die toren lege kasten zag ik bijen vliegen. Ik keek eens wat beter en zag toen dat er ducktape, wat een vliegplank opgeklapt hield, had losgelaten. En er vlogen allemaal bijen in en uit die lege kast, zo halverwege de toren.

Drie mogelijkheden
Ik bedacht, dat het twee dingen kon betekenen. Nee, drie. Het eerste wat bij me opkwam was, dat er misschien een zwerm in mijn lege kast was neergestreken. Het tweede idee was, dat mijn bijenvolk had ontdekt, dat de vliegspleet open stond en dat er in die ongebruikte kasten wel wat lekkers te halen viel (ramen met nog wat honing erin). Het derde idee was, dat een vreemd volk die spleet met het lekkers erachter ontdekt had.

Gedachte twee was al snel van de baan, want er was geen vliegverkeer te bekennen tussen de bewoonde kast en de onbewoonde toren.

Bleef dus over: óf een zwerm, óf vreemde rovers...

Zwermen
Om dit te begrijpen moet ik wat vertellen over bijenzwermen:

Een bijenvolk kan in het voorjaar explosief groeien. De woonruimte wordt te klein en op een dag besluit de koningin dat ze met een deel van het volk op zoek gaat naar een nieuwe woning. De koningin vliegt dan met zo'n 20.000 werksters de kast uit (ze 'zwermen') en de bijen gaan ergens in een grote tros aan hangen. Bijvoorbeeld aan een tak van een boom, aan een lantaarnpaal, aan een dakgoot of gewoon aan het stuur van een fiets of zo. Enkele bijen gaan op inspectie uit op zoek naar nieuwe huisvesting. In de natuur kan zo'n bijenzwerm niet overleven. Maar gelukkig bellen mensen die zo'n zwerm zien hangen meestal direct (al dan niet paniekerig) naar de gemeente of naar een plaatselijke imker. De imker weet met zo'n zwerm wel raad. Hij schept de bijen in een speciale mand (een kiep) en doet ze 's avonds, als de boel gekalmeerd is, in een lege kast.
Intussen is er in de door de zwerm verlaten kast geen koningin meer. En geen koningin betekent: einde volk. Dat laten de bijen natuurlijk niet zomaar gebeuren. Al voordat de oude koningin is vertrokken zijn de bijen begonnen met het 'opkweken' van een nieuwe koningin. Als zij wordt geboren kan het volk weer verder. Er zijn dan dus twéé volken, waar er eerst één was. Zwermen is dus eigenlijk een vorm van voortplanten. Een zwerm = de geboorte van een nieuw volk.

De imker zal proberen dit zwermen te voorkomen. Je bent niet blij, als je kasten ineens voor een groot deel leeg zijn. Die zwermen kunnen best ver vliegen en het is dus lang niet gezegd, dat je je bijen ergens in de buurt terugvindt. Bovendien veroorzaakt zo'n zwerm overlast, omdat mensen er meestal bang van zijn (wat trouwens niet nodig is). Als je in of bij de bebouwde kom imkert, wil je dat zeker zien te voorkomen. Daarom maakt de imker, als hij weet of ziet dat de bijen in zwermstemming komen, kunstzwermen. Daarbij zorgt hij ervoor dat een deel van het volk (al dan niet met de oude koningin) in een aparte kast komt om daar tot een nieuw volk uit te groeien.

Einde lezing :-)

Indrukwekkend
Omdat het zondag was en we dan geen onnodig werk doen, besloot ik tot maandag te wachten om te kijken wat er aan de hand was.
Gedurende de dag werd het wel al drukker en drukker om de onbewoonde toren. En aan het einde van de (warme!) middag was de lucht vol met opgewonden, zoemende bijen. Het was een indrukwekkend gezicht!

Inspectie
Ik besloot om maandag, Tweede Pinksterdag, voor dag en dauw op te staan, om de boel te inspecteren. Om vijf uur had ik me al in m'n imkerpak gestoken en rookte mijn beroker dat het een aard had. Ik stond wel even met mijn handen in het haar. Waar moest ik beginnen? Ik besloot om de toren gewoon laagje voor laagje te gaan afbreken en dan maar te zien wat ik tegenkwam. Als ik geen bijen zou tegenkomen, betekende dat, dat er een vreemd volk aan het roven was geweest en dat de rovers 's avonds laat naar hun eigen kast waren gegaan om te overnachten. Dat was ook de reden, dat ik zo heel vroeg in de weer was, want ik wilde dan een nieuwe invasie rovers voorkomen en de onbewoonde toren goed dicht maken. Als ik wél bijen zou tegenkomen, had ik geluk. Dan was er écht een zwerm zomaar bij mij komen wonen ;-).

Een kado uit de lucht
Het werd al snel duidelijk. Ik tilde een dekplaat op en, heu, het krioelde eronder van de bijen. Ik blies wat rook over de bijen. Ze waren heel rustig. Er bleken in de stapel twee broedbaken op elkaar te staan en in beide bakken zaten volop bijen.




Voorzichtig haalde ik de bakken uit de toren, zette ze op een bodem, deed de dekplaat en een deksel erop en voilà: een nieuw volk! Zomaar uit de lucht komen vallen :-)).

Ik was nog niet klaar. Ik schoof de toren (althans, wat er nog van over was) opzij en zette de kast met het nieuwe volk keurig op de plaats van de toren. Bijen moet je namelijk niet verplaatsen. Ik maakte van alle onderdelen die nog over waren nu een keurig nette toren met goed dichtgetapete vliegspleten. En toen zat mijn imkerwerk erop.

Maar de rest van mijn werk nog niet!

Ouddorp
We hadden het plan om 's morgens met z'n allen naar de kerk te gaan en 's middags een poosje naar Ouddorp. En daarom zette ik snel een was aan. Die kon maar vast gedaan zijn. Ook maakte ik van een kilo bloem twee brooddegen om er broodjes van te bakken. Want als wij naar Ouddorp gaan, gaat de braaipaal mee en worden er broodjes met (ham)burgers gegeten aan het strand.

Het was nog even spannend of ons plan kon doorgaan, want het weer was instabiel geworden. Maar toen we tussen de middag Buienradar eens nauwkeurig bestudeerden, concludeerden we dat we het er wel op wagen konden. De voorspelde buien zouden vooral in het Zuid-Oosten zijn.

En zo reden we tegen tweeën met 11 personen in twee auto's naar Ouddorp. Er was maar weinig zon, maar de temperatuur was prima. En het was droog! We streken neer aan de Brouwersdam en de kinderen vermaakten zich van groot tot klein met zand en zee. Wat wil je nog meer? Zelf heb ik heerlijk zitten haken. Lekker uitrusten :-).

Rond vijven inspecteerde Willem nog maar eens de lucht en vervolgens Buienradar. De Duitsers die naast ons zaten wisten te vertellen dat er vòòr zes uur géén regen zou komen. Ok. Dan hadden we nog een uur om de (ham)burgers te smorrelen en de broodjes soldaat te maken.









Het lukte allemaal prima. Om vijf voor zes waren we weer helemaal ingepakt. De regen mocht komen. En kwam :-). Maar wij hadden een heerlijke middag gehad. De eerste keer Ouddorp in 2014. Ik hoop dat er deze zomer nog heel wat keertjes mogen volgen.

Weer thuis
Thuis was er weer het nodige te doen. Was, afwas en de rest. En dat maakte al met al, dat het een lánge Tweede Pinksterdag voor mij was.

dinsdag 3 juni 2014

Mijn moesdak

Ik kwam dit jaar maar moeilijk op gang met m'n moesdak. En dat terwijl we nog wel zo'n vroeg en mooi voorjaar hadden. Voor het eerst in alle jaren dat ik moestuinier (in potten en bakken op ons dakterras) had in niet veel zin in voorzaaien.

Ruimte
Eigenlijk had ik er ook gewoon de ruimte niet voor. We hebben namelijk het overloopje op onze tweede verdieping ingericht als huiswerkplek voor Hans. Sindsdien zijn er dingen die daar opgeslagen stonden tijdelijk verhuisd naar onze slaapkamer in afwachting van Willem die een grote opbergkast zou timmeren. Gelukkig is die kast nu bijna klaar en hoop ik binnen twee weken de boel hier weer helemaal aan kant te hebben. Ik heb Willem (die er sceptisch over was of al mijn 'troep' in die kast zou passen) beloofd, dat alles wat dan nog niet in die kast staat naar de stort mag. En ik mag dan niet ruim bedeeld zijn met ruimtelijk inzicht, ik weet zéker dat het gaat passen. De kratten met Duplo die we niet weg willen doen. De kist met poppenspullen. De dozen met handwerkspullen. De kratten met imkerspullen. Het moet allemaal in de kast. En dan is er weer RUIMTE.

Inhaalslag
Nu heb ik de afgelopen weken erg van m'n bloementuintje genoten en ook daarom m'n moesdak niet gemist. Maar toch ben ik nu hard aan een inhaalslag bezig. De prachtig bloeiende peulenpyramide, met inmiddels de eerste peultjes, heeft daartoe zeker geïnspireerd.




Zaaien
Om m'n achterstandje in te lopen heb ik wat plantjes gekocht. Sla, andijvie, peterselie en nog zo het een en ander.



Niet teveel, want 20 cent per plantje vind ik toch zeer doen in m'n portemonnee als ik bedenk dat zaaien zo goed als gratis is. Dat zaaien heb ik dan ook meteen voortvarend ter hand genomen. Er kan namelijk nog van alles gezaaid worden. Ik zaaide snijsla, kropsla, rucola, andijvie, peterselie en -op de valreep- ook nog drie courgettes. We blijven deze zomer toch thuis, dus geeft het niet als alles wat laat is. Tijd genoeg om water te geven en van de oogst te genieten, hopen we. Ik denk dat ik van de week ook nog maar zo'n peulenpyramide opzet. Ik vind het echt een succes. Peulen groeien snel, bloeien mooi en geven ook veel en lekkere oogst. Jonge peultjes kun je gewoon zo rauw eten en dus snoep ik peultjes als ik de was ophang en doe ik ook peultjes in Willem z'n lunchsalades. Mmm!

M'n bijen
Het is heerlijk om op m'n moesdak bezig te zijn. Niet alleen om er te moestuinieren of de was aan de lijnen te knijperen, maar ook om op m'n gemakje een poosje naar m'n bijen te kijken. Het is helaas wel kommer en kwel, m'n bijen. Het is nog wel zo'n goed bijenjaar en ik was zó blij, dat m'n twee ingewinterde volken goed uitgewinterd waren. Maar aan een darrenbroedige koningin is helaas niets te doen. Misschien wel even leuk om daar iets over te vertellen:

Bijenweetjes
In een bijenvolk leeft één koningin, leven een heleboel werksters (vrouwtjesbijen) en wat darren (mannetjesbijen). De koningin is het belangrijkst. Als de koningin dood gaat, is het volk ook ten dode opgeschreven. Een dag of vijf na haar geboorte is de koningin geslachtsrijp. Zij gaat dan op bruidsvlucht en paart hoog in de lucht met verschillende darren. Als dat allemaal goed gaat heeft ze voor heel haar leven (ze wordt een jaar of drie) genoeg zaad om bevruchte eitjes te leggen. Uit elk bevrucht eitje wordt een werkster geboren. Dat is een vrouwtjesbij die verschillende taken heeft. Ze poetst de cellen (waar de koningin haar eitjes in legt), ze verzorgt en voedt de koningin, ze houdt de wacht bij de vliegspleet, zodat er geen indringers binnenkomen, ze haalt water, nectar en stuifmeel. En dat allemaal in haar korte leventje (zomerbijen worden maar 6 weken!). Darren hebben eigenlijk maar weinig nut. Een paar darren hebben het geluk om een koninginnetje te bevruchten. Nou ja, geluk? Ze moeten het met de dood bekopen! De andere darren laten zich heerlijk door de werksters voeden en lummelen wat in en uit de kast. Je hoort het meteen als er een dar komt aanvliegen, want darren zijn veel groter en brommen veel harder. Je kunt ze gewoon beetpakken, want darren hebben geen angel. Aan het einde van de zomer vinden de werksters het wel goed met dat stelletje opvreters die verder niets uitvoeren. Ze steken ze koelbloedig dood (de zogenaamde darrenslacht). Zoals ik al schreef wordt de koningin zo'n drie jaar oud. Als ze eenmaal goed aan de leg is kan ze wel 1500 eitjes per dag leggen. Maar...als het zaad op is ('haar spermatheek leeg is'), is het einde verhaal. Ze kan dan alleen nog maar onbevruchte eitjes leggen. Dat zijn de eitjes waaruit darren worden geboren. De koninging is dan 'darrenbroedig', zoals dat heet. Ik had dus helaas zo'n darrenbroedige koningin. Als je dan niets doet gaat het hele volk ten gronde. Daarom heb ik een nieuw, klein volkje gekocht en dat met het volk met de darrenbroedige koningin verenigd. En alweer helaas: de koningin van het nieuwe volkje blijkt niet helemaal goed te zijn. Ze kwam niet goed aan de leg en ze legde haar eitjes rommelig verdeeld over de ramen. Nu hebben de bijen ook gemerkt dat de koningin niet goed is, en ze hebben een oplossing bedacht. Ze 'maken' nu zelf een nieuwe koningin. Dat kan als een vers eitje alleen maar gevoed wordt met speciaal voer: koninginnegelei. De werksters maken dan speciaal voor de aanstaande koningin een prachtige, langwerpige cel. Net een soort pinda. Ik vond die cel vrijdag in mijn volk.



En nu is het spannend. Wordt er straks een goed koninginnetje geboren? En gaat dat koninginnetje dan op bruidsvlucht? Vindt ze goede darren om mee te paren? Wordt ze niet opgegeten door een hongerig vogeltje? Komt ze terug in haar volk en gaat ze dan eindelijk doen, wat ze doen moet: eitjes leggen? Ik hoop het maar. Want als het níet goed gaat, is het volk echt verloren. En dat zou het tweede volk zijn wat ik kwijt ben. Eerder raakte ik ook al een volkje kwijt. Ik zal jullie niet vermoeien met nóg meer bijeninfo over het hoe en wat er gebeurde. Maar af en toe zal ik wel over m'n bijtjes schrijven. Het is zo'n geweldige hobby!

Half vakantie
Tja. Verder gaat het hier z'n gangetje. Drie kinderen hebben de hele week vrij van school. De rest moet naar school en naar het werk. Het huishouden doe ik maar een beetje zoals het uitkomt. Dat komt wel weer goed als alles 'normaal' is. Wel hoop ik deze week de laatste slinger aan de kledingwissel te geven. Ik moet de kasten nog één keer helemaal nalopen en ook de voorraden kleding nakijken. Volgens mij is er nog behoorlijk wat spul wat weg kan.
Vandaag maakte ik kipkroketten. Ik ga er zo meteen maar eens een aantal bakken. Voor het (halve) vakantiegevoel, zeg maar ;-).