donderdag 30 juli 2015

Dag 19, nog meer vakantiewerk

Ik sta om een uur of zes op en hoor de regen al op het dak kletteren. Oei, ik dacht dat het vandaag droog zou blijven? Mis dus...



Een beetje droog weer zou wel handig zijn. Willem en Koos gaan namelijk vandaag bij mijn zus en zwager helpen met hout kloven. De kloofmachine is al gehuurd en staat bij ons op de oprit. Nou ja, we gaan het zien....



Om half 8 gaan Willem en Koos de deur al uit. Good luck!

Zelf heb ik een rommeldag voor de boeg. De ochtend wordt gebroken door alweer een dubbele afspraak voor Jan bij Yulius. Nu voorlopig even voor de laatste keer, want de trainer gaat met vakantie. Willem heeft het huiswerk voor de ouders, wat aan deze training vastzit, al gedaan. Snel zet ik me er ook aan. Het kan maar weer klaarliggen.

Ik ruim op en loop te stumperen met de was. Morgen gaat Leendert met vakantie en er moet echt nog het een en ander gewassen, gedroogd en gestreken worden. Het drogen is een crime, nu alles binnen moet hangen :-(.

Om half 11 rijd ik samen met Jan naar Barendrecht. Deze keer moeten we op een andere locatie zijn. Gelukkig vind ik het in één keer en als we ons gaan melden bij de balie, komt de trainer al aan gewandeld. Perfecte timing!

Ik mag wachten in een personeelsrestaurant. Ik installeer me er op een gemakkelijke bank, pak mijn haakwerk, een tijdschrift, een bekertje chocolademelk en een gevulde koek. Ziezo, zo houd ik het wel weer anderhalf uur uit :-). Het is heel stil. Af en toe komt er iemand een bekertje koffie uit de automaat halen en een schoonmaakster loopt heen en weer met een zwabber. Saai zeg.

Thuis gekomen maak ik voor Jan, Henk en mezelf een lunch klaar. Willem en Koos zijn nog niet terug. Om kwart voor 2 ga ik maar eens bellen, waar ze blijven, want het is al bijna tijd voor Willem z'n volgende afspraak. Om 2 uur zou hij namelijk bij zijn moeder op de stoep staan om een kast uit elkaar te halen en naar de stort te brengen. Had ik het over vakantiewerk? Klusjes zat! :-)

Het sluit allemaal naadloos op elkaar aan. Terwijl Willem met de aanhangwagen naar zijn moeder rijdt, stap ik in de auto voor een bakkie koffie bij een vriendin. Komt dat allemaal mooi uit? Ik ga eerst even naar de winkels om iets leuks voor haar te kopen. Nog voor haar verjaardag. Ik had het idee om een mooie sjaal te kopen. Maar bij de DA, waar meestal een sjalenrek buiten staat, staat dit keer alleen maar een rekje met dunne, effen zomersjaaltjes van 1,99 per stuk. Ik had iets anders in gedachten.

Ik loop de winkel maar even binnen. Misschien inspireert het me. En jawel! Achterin de winkel staat een grote bak met Scentchips. Hé, die had ik hier nog nooit gezien. Maar ja, ik kom dan ook niet zo vaak in deze winkel. Ik ben dol op scentchips. Vorig jaar december kreeg ik zo'n brandertje en het brandt hier heel vaak. De kinderen weten al, dat als ze me willen verrassen, ze dan een doosje scentchips kunnen geven. Voor moederdag kreeg ik ook een grote doos. Inmiddels heb ik zo'n geurbrandertje met geurtjes ook al weleens aan anderen kado gegeven. En voor mijn vriendin lijkt me dit ook echt een kadootje wat bij haar past. Hopelijk heeft ze het nog niet.

Bij mijn vriendin word ik verwend met een bakkie koffie en lekkers. De geurbrander kende ze nog niet en dus stak ik er een enthousiast verhaal over af. Kadootje geslaagd, gelukkig. Al pratend zijn we zó anderhalf uur verder en is het tijd om me thuis weer eens te laten zien. Er moet vandaag tenslotte ook gekookt worden enzo.

's Avonds is het de zoete inval. Er lopen vrienden in en uit. Intussen heb ik een keukenprogramma. Maandag kocht ik een flink partijtje tomaten. Tijd om die tot tomatensaus te verwerken. En er moet ook nog jam gekookt worden, want er staan heerlijke blauwe bessen te wachten. Eerst de bessen dan maar. Dat is het minste werk. Ik kook 7 potjes jam, die van de week in mijn marktplaatswinkeltje komen. Daarna wil ik aan de tomatenklus beginnen. Maar he! Ik krijg hulp! Maaike en Jaap vinden het leuk om mij te komen helpen. Ze wassen en snijden de tomaten, terwijl ik een kilo of drie uien schoonmaak en snipper. Het voelt alsof ik een heuse keukenbrigade heb rondlopen :-).




Om een uur of half 11 staat er een 10-literpan met uien, tomaten en kruiden te pruttelen. Morgen moet dat aangevuld worden met gestoofde paprika, courgette, bleekselderij en kruiden. Alles bij elkaar moet dat minstens 15 liter saus worden. Een beginnetje van de nieuwe tomatensaus-wintervoorraad.

Allemaal leuk en nuttig. Maar stiekem hoop ik zo langzamerhand op zon en warmte om lekker naar het strand te gaan ;-).

woensdag 29 juli 2015

Dag 16, 17 en 18, zondagsrust en vakantiewerk

Zondag, dag 16

Vandaag bezetten we eindelijk weer eens een hele bank in de kerk. We zijn met z'n tienen. Hans en Leendert zijn er niet. Die zijn resp. in Spanje en in Friesland. Het is daardoor evengoed wat stiller dan normaal.

Op zondag eten we tussen de middag warm. We hebben dan altijd een echt zondagsmaal. Iets extra lekkers dus. Ik zorg ervoor dat de maaltijd gedeeltelijk vast op zaterdag wordt klaargemaakt. Zodoende heb ik er niet veel werk aan.

Vandaag eten we gestoofde paling. Lekker met worteltjes, ijsbergsla, gekookte aardappels en 'luie-wijven-pap' (=gekochte vla). Van de storm van gisteren is niets meer te merken. Het is droog en tot halverwege de middag schijnt zelfs de zon. Daarom sommeert Willem ons, dat we buiten eten. Voor je het weet is immers de zomer voorbij en dan zitten we weer een lange winter binnen.

Het gaat precies. Juist als we klaar zijn met eten, vind ik het niet lekker meer buiten. En in de tweede helft van de middag plenst het weer...

Maandag, dag 17

Wat een prettig wakker worden: vandaag hoeft er niemand naar zijn of haar werk! Alleen Dirk dan nog, maar die hoef ik niet te roepen of zo. Willem en Trijnie hebben nu ook vakantie gekregen.

Dat moet gevierd worden. Toch? Ik maak een vakantie-verrassingsontbijt: pannenkoeken.



We hebben voor deze eerste dag nog geen plannen. Het weer gooit roet in het eten. Zou het net zo gaan als vorig jaar? Toen hebben we de twee weken van Willem z'n vakantie geen enkele zomerse dag gehad en konden we zelfs geen één keer een dagje naar het strand. Dat is waar we ons eigenlijk al maanden op lopen te verheugen: heel vaak naar het strand. Maar nee. Dat zit er voor vandaag niet in. En de rest van de week waarschijnlijk ook niet. De vooruitzichten zijn: regen, regen en regen.

Ok. Dan gaan we maar vakantiewerk doen. Vakantiewerk? Ja, natuurlijk! Al die duizend klusjes die maar blijven liggen ;-).

Eerst maar eens in colonne naar het gemeentehuis. Daar ligt, als het goed is, Koos zijn nieuwe id-kaart en mijn nieuwe paspoort klaar. Bovendien moeten we nieuwe id-kaarten voor Jan en Henk aanvragen. Omdat Henk nog geen 12 is, is er voor hem toestemming van beide ouders nodig. En dus gaan we samen. Koos gaat daarna met een vriend naar de sportschool en dus rijdt de vriend ook maar meteen mee. En dan is er nog een vriendje van Jan van de partij. Lachen dus: met z'n zevenen naar het gemeentehuis.



We werken daar alles af. Nu moeten we over een week alleen nog de nieuwe kaarten van Jan en Henk ophalen en dan zijn we voorlopig van dat gemeentehuis-verhaal af. We hebben de afgelopen weken maar liefst 6 verlopen id-kaarten en 1 verlopen paspoort vernieuwd! Niet alleen een hele klus (nieuwe pasfoto's maken, steeds met de aanvrager 'persoonlijk' naar het gemeentehuis voor aanvragen en afhalen), maar ook een financiële aderlating :-(.

Als we thuiskomen gaat iedereen z'n ding doen. Om het moreel hoog en het vakantiegevoel aanwezig te houden, zorg ik voor goede catering. Voor de lunch staan er versgebakken kadetten op de planning.



De feestelijkheid krijgt een speciaal tintje, als er bloemen worden bezorgd. Willem heeft een jubileum te vieren: hij werkt 12 1/2 jaar bij BIS. Per app en per e-mail komen er felicitaties. Leuk hoor.




Omdat het vandaag de eerste dag van Willem z'n vakantie is, wordt ook de braspot weer in het leven geroepen. Elke dag gaat daar 50 euro in. Dat is ons vakantiegeld. We betalen daarvan uitstapjes en kopen er extraatjes van. Op dagen dat we niet uitgaan, komt de pot niet op. Het geld dat die dag overblijft, gaat naar de volgende dag. Op die manier kunnen we een wat duurder uitstapje opsparen. Of we sparen voor een keer afhaalchinees of iets dergelijks.

Zo'n braspot tijdens de vakantie doen we al jaren, Niet alleen als we thuis blijven, maar ook als we weggaan. Op zo'n manier kunnen we leuke dingen doen, zonder dat we na de vakantie gedesillusioneerd worden door een geplunderde bankrekening of een onverwacht hoge creditcard-afschrijving. Elke dag weten we precies waar we aan toe zijn.

Het budget is 50 euro per dag, zes dagen in de week. Op zondag gaat er niets in de pot, want dan gaan we toch niet uit.

Ik ga van de braspot vandaag een flinke voorraad ijsjes halen. Normaal hebben we die niet in huis. Maar tijdens Willem z'n vakantie is er altijd ijs op voorraad en iedereen mag elke dag één keer een ijsje uitkiezen. Ook dit is een jarenlange traditie. Ja, wij zijn dol op tradities :-).

De dag kabbelt zomaar voorbij. Met werkjes, met leuke dingen, met lekkers. Het is prima zo.

Dinsdag, dag 18

Dinsdag heeft eenzelfde patroon. Eigenlijk wilde ik vandaag nog wel weg. Om de deur rommelen is best leuk, maar straks is de vakantie voorbij en  hebben we ''niets gedaan''. Er staat echter vandaag wel weer een aflevering psycho-educatie voor Jan op het programma. Een dubbele afspraak zelfs. Hij wordt van 13.00 tot 14.30 bij Yulius verwacht.

Mijn plannetje is om direct daarna naar Blijdorp in Rotterdam te gaan. Dan kunnen we mooi nog een uurtje of twee in de dierentuin lopen. Helaas. Er is er maar één die dat een leuk plan vindt: Henk. De rest heeft iets van: moet dat nou? Nee, natuurlijk niet. Vakantie is nu juist, dat niets moet.

Het vakantiewerk wint het van de dierentuin :-). Willem en Maaike snoeien samen de heggen. De beukhaag, die eigenlijk rond de langste dag gesnoeid moet worden. En de klimop, waartussen rozen groeien, die nu uitgebloeid zijn.





Die heggensnoeierij is altijd nog een hele klus. We hebben ook nog buxushegjes. Maar die zijn in het najaar heel ver teruggesnoeid, omdat ze helemaal uitgegroeid waren. Ze zijn nu prachtig aan het terugkomen, maar hoeven geen snoeibeurt. Dat komt DV volgend jaar pas weer.

Willem heeft gisteren de trapleuning van de muur geschroefd. Die was helemaal kaal geworden. Hij heeft hem geschuurd en gegrond. Vandaag gaat de eerste laklaag erop.



Jan en ik gaan naar Yulius. Ik neem mijn haakwerk maar weer mee. Net als vorige week zit ik in mijn eentje in een grote, lege wachtkamer.



En net als vorige week komen er steeds mensen, op weg naar het toilet, kijken wat ik aan het doen ben. Ik haak de laatste toeren aan een omslagdoek. Ik zet hem vandaag in mijn marktplaatswinkeltje. En dan haal ik de deken, die ik aan het haken ben, maar weer eens te voorschijn. Die ligt al sinds vorig jaar oktober onaangeroerd in de handwerkmand. Kan ik die ook eens gaan afmaken.

Schoonmama komt om haar dinsdagmiddagbakkie. Vandaag is het extra feestelijk, want Maria heeft intussen heerlijke cupcakes gebakken. Henk mocht haar helpen. Mmm, dat is nog eens lekker vakantiewerk :-). Best uit te houden, zo :-).


dinsdag 28 juli 2015

Dag 15, opa Willem en oma Teunie

Zaterdag, dag 15

Vandaag kunnen we nog een dag genieten van het logeerpartijtje van ons kleinkind. Echt uitslapen lukt de jongens niet. Ik hoor ze al voor zevenen, maar ze blijven nog wel even op hun kamer. Zelf ben ik er dan al wel een poosje uit. Koos moet al om half 7 op z'n werk zijn en ik vind het lekker om even in de stilte te rommelen.

Die stilte duurt echter niet lang. Rond half 8 komen de drie jongens naar beneden: Jan en Henk, met kleine Willem in hun kielzog.

Ze eten een bord pap en gaan fijn spelen.

Willem en ik hebben vanmorgen een aardig vol programma. Vanmiddag willen we er graag even tussenuit. Maar er is een heuse zomerstorm voorspeld en het is de vraag hoe die hier in Zuid-Holland gaat uitpakken. Het waait nu al aardig, maar stormt nog lang niet.

Om 10 uur gaan we ons zaterdagochtend-bakkie bij schoonmama drinken. De jongens willen liever thuis blijven spelen. Dat is prima. Dirk is thuis en die houdt wel een oogje in het zeil. Bovendien gaan we maar kort, vandaag, want Willem heeft nog een klusje in Groot-Ammers af te werken.

Na het bakkie koffie brengt Willem me thuis en gaat hij op pad. Ik doe mijn gewone zaterdagwerk. De was, de strijk, brood bakken enzovoorts. De kinderen spelen heerlijk. Dat is genieten.

Inmiddels is de wind overgegaan in de beloofde storm. Het is donker buiten. We volgen het nieuws. Een noordwester storm in juli is best bijzonder. We zien dat het nu voor Zeeland, Zuid-Holland en Noord-Holland code rood is geworden. Wie niets buiten te zoeken heeft, moet niet de weg op gaan. Daar had ik al rekening mee gehouden. Het wordt dus een thuisdagje. Wel een beetje jammer.

Ik moet m'n hele trucendoos opendoen om de jongens de hele dag bezig te houden.

Eerst zijn ze zoet met de computer van Jan. En met de zak chips, die ze eigenlijk vrijdagavond mochten, maar die nog niet aangebroken was, houden ze dat een hele tijd uit.



Als opa Willem thuiskomt, bak ik wafels. Dat is de meest feestelijke zaterdaglunch die ze hier kunnen bedenken. Willem zit op het aanrecht om te kijken, hoe oma bakt.



Na het eten haal ik de sjoelbak maar eens van stal. Normaal gesproken komt dat ding ergens in de kerstvakantie op tafel. Maar op deze verplichte zomer-binnendag, is sjoelen een welkome afleiding.



Steeds houden we het weer in de gaten. Het spookt verschrikkelijk. De mooie, grote roos op stam in de voortuin, breekt finaal af. Hopelijk blijft het daarbij.

Als de lol van het sjoelen af is, worden de kleurspullen op tafel gelegd. Jan en Henk zijn daar niet echt fan van. Maar Willem vindt het best leuk om wat kunstwerken te produceren.



Hij wisselt het kleuren af met spelen met de autootjes. Dat is iets wat bij opa en oma Luijk hoort. Altijd als hij hier komt, vraagt hij om het kleed en de autootjes. Het spelen gaat met veel fantasie gepaard. En Jan en Henk zakken ook regelmatig bij het kleed neer, om mee te doen.

De laatste troef om de jongens binnen bezig te houden is: het bad! Daar had Willem zich al op verheugd, want thuis is er alleen een douche. Samen met 'ome' Henk in bad dus :-). Ze houden het uit totdat ze allebei rimpelhanden hebben. Met veel badschuim, speeltjes, en een drijfnatte badkamer.



Willem is schoon en fris als z'n papa, mama en broertje Marinus arriveren. Die blijven gezellig patatjes meeëten. Daarna is de koek echt op. Willem is zóóóó moe! Hij moet er steeds een beetje van huilen. Maar het is goed gegaan en was heel leuk, dit logeerpartijtje. Het was geweldig!

Willem en ik ruimen samen de boel op. De storm is gaan liggen en de zon breekt nog even door. Wat een rare dag! Jan en Henk gaan nog heel even naar buiten. En om 8 uur is het koffietijd. Het is weer gewoon zaterdagavond geworden. We hebben geen schade. Er is niemand van ons verongelukt. Wat een wonder. We kunnen ons weer op de rustdag gaan voorbereiden.

zaterdag 25 juli 2015

Dag 13 en 14, een logé, gourmetten en vermaak rond de deur.

Donderdag, dag 13

Jan had de eerste afspraak van een serie voor psycho-educatie. Ik moest daarvoor met hem naar Yulius in Barendrecht. De afspraak duurde drie kwartier. In die tijd kon ik in de wachtkamer wachten. Dat was geen straf, want ik had m'n haakwerk meegenomen en kon drinken uit de automaat pakken. Ondanks de warmte nam ik lekker een bekertje warme chocolademelk.
De wachtkamer was helemaal leeg, op mij na. Stilletjes hoor! Een medewerker passeerde de wachtkamer op weg naar het toilet. Ze kwam nieuwsgierig kijken wat ik aan het doen was. Ze had zoiets in geen jaren gezien. Ze had het vast gemist, dat handwerken al lang weer helemaal hip is!



Met de reistijd erbij, sloeg de afspraak een groot gat in de morgen. Toen ik thuiskwam moest ik hard aan de slag om het huishoudelijk werk af te krijgen. Behalve het gewone huishoudriedeltje, moest ik ook 6 broden bakken voor een klant en maakte ik zwarte-bessenjam. De zwarte bessen komen uit de voortuin. Daar staan drie zwarte-bessenboompjes op stam. Ik heb ze nu voor het derde jaar en de oogst is dit jaar overvloedig. Mmm, wat rook dat jam koken heerlijk!
Van de week kocht ik bij de Xenos een glasstift van Edding. Daarmee schreef ik op de pot wat erin zat. Praktisch en leuk tegelijk.



Het was genieten van het mooie weer. De pingpongtafel werd het schuurtje weer uit gereden. Wat is Jan blij met dat ding!



Ik probeerde ook steeds een zonnestraaltje op te vangen, door bijvoorbeeld de aardappels buiten te gaan zitten schillen.

Om vier uur kwam de kapper voor de zes-wekelijkse knipbeurt. Er was weer genoeg te snoeien op de diverse Luijkenhoofdjes. Als ons geld zo hard zou groeien, als de haren van de jongens, dan waren we snel rijk :-).

Vrijdag, dag 14

Ik stond vroeg op, om aan de was te gaan. Leendert kwam er gisterenavond ineens mee aan, dat hij vandaag om 12.00 uur opgehaald zou worden. Hij mocht een paar dagen mee met een vriend en z'n familie. Varen in Friesland. Echt leuk voor hem, maar wel heel onhandig, dat hij er zo laat mee kwam.

Ik draaide snel een donkere was met z'n spijkerbroeken. Om zes uur hingen ze al aan de lijn. Maar, zul je net zien, het droogde voor geen meter.
Om 10 uur heb ik de spijkerbroeken zo goed en zo kwaad als dat ging maar drooggestreken. De rest van de tas was snel ingepakt. Ik heb Leendert op het hart gedrukt vooral ook warme dingen mee te nemen, want er is bar en boos weer voorspeld. Storm en regen :-(.

Toen alles ingepakt klaar stond, vertrok ik snel naar het dakterras, naar mijn bijen. Kleine Willem zou om 11.00 uur komen logeren en voor die tijd wilde ik de bijen gedaan hebben. Ik deed de inspectie op de twee kleine volken. Deze moeten verenigd worden. Het ene volk doet het als een tierelier, het andere kwijnt. Ik verenig ze, zodat ze als één groot en sterk volk de winter in kunnen. De winter lijkt nog ver weg. Maar voor bijen is het allang aftellen. Na de langste dag gaat de koningin al minderen met eitjes leggen. En na de bloei van de Lindebomen is de drachttijd in mijn omgeving zo ongeveer gedaan en kan het inwinteren beginnen.

Zoeken naar de koningin
Op mijn grote volk heb ik twee honingkamers staan. Bij de laatste inspectie waren de ramen van de onderste honingkamer al een eind verzegeld. Vandaag waren de ramen nagenoeg helemaal verzegeld. Dat betekent, dat de bijen alle gevulde honingraten voorzien hebben van een laagje was. De honing is dan geschikt voor de oogst.

Ik haalde de honingkamers eraf en zette de bovenste kamer terug op de kast. Daar mogen de bijen in verder werken. Ik schudde de bijen van de ramen van de volle honingkamer en zette hem binnen. Wow! Wat een honing! Eén raam weegt anderhalf tot twee kilo! Ik heb mooi Leendert geroepen, om de bak naar beneden te sjouwen.




De kinderen kwamen allemaal kijken en proeven. Vorig jaar had ik weliswaar mijn eerste honingoogst, maar dat was voor spek en bonen. Nu is het voor het echie. Indrukwekkend!! Volgende week ga ik bij de vereniging m'n honing slingeren. Ik schat toch wel een pot of 40 :-).

Ik was juist klaar toen de logé arriveerde. We hebben een primeur! Willem z'n eerste logeerpartijtje. En ook voor ons de eerste keer dat een kleinkind komt logeren. Wat leuk!



Hij heeft de hele dag met Jan en Henk meegedaan. En andersom. Jan en Henk gingen gezellig met hem met de autootjes spelen :-).

Jan hield intussen urenlang het verkeer in de straat in de gaten. Tussen 12.00 en 15.00 uur zou zijn laptop worden bezorgd! Het werd echt 15.00 uur voordat de Postnl-auto voorreed. Jan z'n geduld was beproefd. Maar daar was hij dan! De doos van Laptops4all. Glunderend maakte Jan de doos open. Henk en Willem stonden er natuurlijk met hun neus bovenop. Ik hoefde Jan verder geen instructies te geven. Hij slingerde het apparaat zelf wel aan en ik heb hem de rest van de middag maar achter de computer gelaten ;-).




Intussen waren het Willem z'n laatste uren voor de vakantie op zijn werk. Ik had een leuke verrassing bedacht om zijn vakantie in te luiden: gourmetten! Gourmetten doen wij heel weinig. En als we het doen, dan doen we dat het liefst buiten, want binnen ruik je dat nog drie dagen. En hoewel het steeds een paar druppels regende, bleef het warm. Echte buien zater er hier niet aan te komen en dus waagde ik het erop.

De kinderen sprongen een gat in de lucht. Gourmetten is een feest! Ik maakte een vleesschotel klaar en voor mezelf een vegetarisch schoteltje. Het vlees kwam grotendeels uit de aanbieding bij albert Heijn. Ik had daar nog even naar een kant-en-klaar gourmetschotel gekeken. Maar een kleine schotel (volgens mij maar voor twee personen, of zo) was al 7 euro! Dat kan stukken goedkoper. Ik sneed een paar kipfilets in stukjes. Verder stak ik uit vier hamburgers (uit de reklame) met een borrelglas minihamburgers. Van de restjes draaide ik gehaktballetjes. Ik had ook een afgeprijsd schaaltje met twee biefstukjes meegenomen. Die werden ook in stukjes gesneden. En verder was er een pondje Giros (ook uit de reklame). Vlees genoeg voor 10 personen. Er waren eieren, uienringen, paprikareepjes, stokbroden, sauzen. Wat wil je nog meer? Nou, niets. We aten onze buikjes rond. Een lekker perenijsje maakte het feestje compleet. Het was echt geslaagd.





En toen was het vrijdagavond. Biebtime. We deden ons gewone rondje. Maar met kleine Willem erbij, was het ineens speciaal.
Ik haalde bij de bieb een breiboek, een kookboek en een leesboek. Hè, heerlijk!!!
Daarna gingen we naar de Hema voor het traditionele ijsje na de bieb. We smikkelden het buiten op het terrasje op. Genieten.

Zo langzamerhand werd het bedtijd voor onze logé. Zijn knuffels lagen allang in het schoon opgemaakte bed op hem te wachten. Meneertje rook z'n bed en sliep. Wat was hij moe!



En op deze vrijdagavond voelde ik even een treurig steekje: 1/3 van de zomervakantie is al om! Ik heb het gevoel, alsof we net drie dagen bezig zijn. Waarom gaat het zo snel?

vrijdag 24 juli 2015

Dag 11 en 12, rommelen om de deur, paardenmarkt en Jan z'n verjaardag

Dinsdag, dag 11

Dinsdag was een dag van lekker om de deur rommelen. Ik heb hard zitten verzinnen wat voor speciaals we op deze dag hebben gedaan. Maar ik kon niets meer bedenken. Eigenlijk hadden we half en half in ons hoofd om 's avonds naar een bos in de omgeving te gaan. In navolging van een avondje naar zee, vonden we een avondje naar het bos wel passend. Maar daar is niets van gekomen. We hebben gewoon genoten van een huiselijk dagje, met lekker zonnig weer.

De dag begon voor mij met gefröbel. Ik had een aantal jammetjes in mijn marktplaatswinkeltje verkocht, maar er stonden alleen nog maar kale potjes in de voorraad. Daar moesten lapjes over en krijtetiketjes op. De lapjes knipte ik uit een oud jurkje van vrolijke ruitjesstof. Na een uurtjes knippen en plakken en strijken stonden er 12 potjes klaar.





We zijn een spaarpot gestart voor DV de zomervakantie van volgend jaar. Dan willen we heel graag weer met de hele familie naar Zwitserland. Al m'n marktplaatsverkopen en buitenkansjes gaan trouw in de pot. Vele kleintjes maken één grote.

Ik ging op stap om nog wat inkopen te doen voor het maken van de kookrubriek van Terdege. Bij de Xenos kwam ik een leuk buitenkansje tegen. Er stonden potten tomatensaus bij de kassa, die afgeprijsd waren. Normaal kostten ze 1,29 per pot. Nu: vier potten voor 1 euro! Ik nam 8 potten mee. Kan ik in de vakantie ook een keer snel klaar zijn met eten koken :-).



's Middags kwam schoonmama op de koffie. Lekker haken in het zonnetje. Genieten, hoor.



Er stond bloemkool op het menu. Geen gewone bloemkool, maar bloemkool uit de tuin van de Welkamp. Toen ik vrijdag Koos daar op ging halen, stond er een grote teil met bloemkolen klaar. Ze hadden een bloemkolenexplosie op de tuin. Ik zocht er graag twee uit. Want dit zijn natuurlijk échte bloemkolen, he. Onbespoten en dus met 'gasten':



De avond werd in rust doorgebracht. Met een aangekleed kopje koffie. En in de wetenschap dat Hans inmiddels hoog in de lucht zat. Op reis naar Spanje.

Woensdag, dag 12

We hebben een jarige vandaag! Jan viert z'n twaalfde verjaardag.



Hij wilde graag geld voor z'n verjaardag, want hij spaart voor een laptop. Er zit al aardig wat in z'n pot. Opgespaard met zijn eierenwijk. Vanavond, als ook zijn verjaardagsgeld in de pot zit, gaan we tellen en bestellen!

Deze dag is het Paardenmarkt in Alblasserdam. En om 10 uur ga ik er samen met Jan en Henk heen. Als je via de Kerkstraat de markt oploopt, staat daar altijd eerst het draaiorgel. Ik laat de jongens wat in het centenbakje gooien en geniet even van het orgel. De achterkant is haast nog leuker dan de voorkant. Ik laat Henk zien hoe het muziekboek door het orgel draait.



Daarna komen er de kraampjes. Heel veel kraampjes. Met gewone marktproducten, maar ook met bijzondere producten die door standwerkers aan de man worden gebracht. Ook presenteren zich de nodige verenigingen en zijn er demonstraties van oude ambachten.



Traditiegetrouw kun je over de hoofden lopen. Ik moest nog even denken aan de tijd dat ik me met moeite een weg baande met kinderwagen met kind erin, kind er achterop, kind ernaast...Pff, wat een marathon was dat toch altijd. Waar is de tijd gebleven.

De jongens kochten een ijsje van het geld wat ze van oma hadden gekregen. En later nog een oliebol. Zelf hield ik de portemonnee dicht. Ik kocht enkel twee aardappelschilmesjes.



We keken natuurlijk bij de paarden. Er waren er dit jaar niet zoveel. Henk vond de kleintjes wel erg lief. Voor de groten zijn we allemaal een beetje bang.




Pas tegen lunchtijd waren we thuis. Even uitpuffen, hoor. Ongemerkt hadden we heel wat gelopen!

Daarna was het tijd om het feestje voor Jan te gaan voorbereiden. De visite zou 's avonds komen en ik had dus de hele middag de tijd. Vanwege het warme weer maakte ik twee simpele taarten zonder bakken. Een aardbeienkwarktaart en een stracciatella monchoutaart.



Daarna werd het buiten en binnen aan kant gemaakt. De was werd weggewerkt. En ik schreef de Terdege-rubriek, waarvoor ik 's morgens vroeg al het bak- en fotowerk had gedaan.

Ik was niet de enige, die bezig was, hoor. Buiten werd er door twee ijverige jongens stereo aan de schuur geschuurd! Mooi werk.



Des te fijner is het om dan 's avonds ontspannen het feestje van Jan te vieren. We konden fijn buiten zitten en er kwam veel visite: oma's, tantes, oom, nichtjes, neefjes, brussen, vrienden. Het was een gezellig geroezemoes. De buren zullen langzamerhand wel denken, dat het hier altijd feest is. De afgelopen tijd waren er zóveel tuinfeestjes.





Het suikerspinapparaat werd nog maar weer eens van stal gehaald. Met zóveel kinderen is dat extra leuk. Al die verwachtingsvolle koppies om die suikerspinbak :-).

Aan het einde van de avond telde Jan z'n buit. Gelukkig! Het is genoeg om een (tweedehands) laptop te kopen. De grote wens van Jan. Maar dat komt morgen, hoor. Nu eerst maar eens gaan slapen!

donderdag 23 juli 2015

Dag 9 en 10, een onverwachts heerlijke avond aan zee

Zondag, dag 9

Wat was het stilletjes, zondag! Trijnie was naar haar vriend en Jan logeerde nog bij z'n vriendje. Dus waren we 'maar' met z'n negenen. Raar hoe stil het is, als er twee weg zijn! Daarbij kwam nog dat Henk koortsig uit bed kwam. Na al dagenlang kwakkelen met buikpijn, leek hij nu toch echt ziek. Samen met Hans bleef hij thuis, terwijl we met z'n zevenen naar de kerk gingen.

Maandag, dag 10



Alweer de tweede maandag van de vakantie. We kijken er naar uit, dat Willem vakantie krijgt. Dan is het pas écht vakantie. Maar we gaan daar niet op wachten, hoor. Ik probeer in elke dag een stukje vakantiegevoel te leggen.
Maar op deze nuchtere maandag lijken vakantiegevoelens ver weg. Er is domweg een hoop werk te doen. En het weer werkt ook al niet mee. De was kan niet eens naar buiten, want het is grijs en nattig.
De dag lijkt door m'n handen te glippen. Om er toch nog iets speciaals van te maken, besluit ik om pizza's te gaan bakken. Dat is altijd feest. Ik doe het niet zo heel vaak, omdat ik het best bewerkelijk vind.
Maar kom. Ik doe twee brooddegen in m'n broodbakmachine om ze te laten kneden en na de voorrijs rol ik ze uit over twee ovenplaten.



Ik snijd van alles wat ik in huis heb in reepjes, blokjes etc.



 En daarna begint het 'versieren'.



De pizza's werden met een hoeraatje begroet. Voor wat betreft het vakantiegevoel kwam het dus helemaal goed.



Maar het werd nog mooier! Willem had een plan. Hij had het er een paar weken geleden al over gehad. Hij wilde eens gaan kijken bij het strand op Maasvlakte II. Daar was hij een paar keer in de buurt voor z'n werk. Het is minstens 20 autominuten dichterbij dan ons geliefde strandplekje op de Brouwersdam. En daarom het onderzoeken waard.

Ik maakte snel een thermoskan thee klaar, deed bekers, honing, een lepel en stroopwafels in een tas en daar gingen we. Met z'n vieren: Maaike, Henk, Willem en ik.

Toen we door het Botlekgebied reden, werd ik helemaal troosteloos van de aanblik van al die industrie. Hoe kun je daar nu ooit fijn aan het strand zijn, dacht ik.




Maar ik was te vroeg met m'n gedachten. Op een gegeven moment kregen we steeds meer 'groen' te zien. We volgden de borden "Maasvlakte strand" en kwamen bij een parkeerplaats uit. Bij de eerste duinopgang stond een bordje 'nudistenstrand'. Niet wat wij zochten. De volgende overgang was een gewoon strand. Ok. Dan gaan we daar maar eens kijken.

O wee, Wat een wind! Daar heb je in het binnenland totaal geen weet van. Maar hier werd je compleet gezandstraald. We hadden het strand zo ongeveer voor onszelf. We kwam een moedige Duitse jonge vrouw tegen met een badlaken om haar heen. Ze rende naar haar camper op de parkeerplaats.
Andere mensen liepen er met hun hond.
We moesten een behoorlijk hoog duin over en stonden toen op een enorm breed strand. Prachtig!





Henk ging helemaal los en we genoten van de harde wind om onze oren, de mooie luchten en de onverwachtse vakantie-avond.

Henk moest natuurlijk tot z'n kruin nat worden, maar dat was niet erg. In de auto was er warme thee. Daar knapten we weer van op.

Willem wilde nog een stuk doorrijden naar de spottersplek. Daar kun je zo fijn naar de schepen kijken die de Nieuwe Waterweg op- of afvaren. Het was er schitterend. Die grote zeeschepen die dan in de late avondzon de zee opvaren. Dat heeft iets romantisch. Hoewel het op die schepen wellicht verre van romantisch is. Het is natuurlijk gewoon hard werken en misschien ook best eenzaam.




Willem en ik bekeken alles lekker vanuit de auto. Maar Henk en Maaike lieten zich bij de waterkant op de keien zakken. Er waren nog wat vissers actief. Verder was het stil. Op een gegeven moment hoorde ik Henk en Maaike gillen. Ik keek op en zag meteen, waarom ze gilden. Een zeehond. Vlakbij! Het was heel leuk. Die zeehond bleef steeds maar op dezelfde plek 'spelen'. Dan was hij weg, en dan dook hij ineens weer op, op een meter of 10 van de kant. Ik kreeg hem helaas niet goed op de foto met m'n mobieltje. Maar goed, het was toch heel mooi. Zo zie je maar, dat industrie en natuur toch naast elkaar kunnen bestaan.




Op de terugweg hebben we een nulmeting gedaan. We gingen timen vanaf de parkeerplaats bij het badstrand. Exact 35 minuten deden we over de terugweg. Mooi om te weten. Vanaf nu kunnen we kiezen. Ons geliefde plekje op de Brouwersdam, waar we zó uit de auto op het strand zakken en waar we kunnen skottelbraaien. Of de Maasvlakte, wat lekker dichtbij is, maar waar je wel wat werk hebt, om je te installeren (duin over, strand een stuk afsjokken) en waar open vuur verboden is. Ik ben benieuwd. Hopelijk gaan we op beide plekjes nog veel herinneringen maken.