Toch zijn er grenzen. Deze week liep ik tegen die grens aan. Dat kwam doordat er door de Paasdagen nog weer een aanslag op mijn huishoudtijd werd gedaan. Ik begon te balen van de rommel, van het stof en van de uitpuilende was- en strijkmanden.
Gelukkig had ik vandaag een dag zonder bijzonderheden en ik nam me voor om de tijd zo goed mogelijk voor mijn huishouden te benutten.
Als gewoonlijk was ik vroeg uit de veren. Het was 19 graden in de huiskamer. Dat is onze grens om de kachel aan te steken en er net even de kou uit te jagen. Nog even en dan is de kachelstokerij weer voor een poosje van de baan.
Buiten was het nog donker. Maar mijn bedelaar ´klopte´ al aan bij de achterdeur :-). Poes wilde wel even binnenkomen om te kroelen en te spinnen. En natuurlijk kreeg hij ook wat te eten.
Ik gaf een slinger aan de was en al snel was het tijd voor het ontbijt. Tafel dekken, brood snijden, iedereen roepen. Henk keek onder het eten naar buiten en riep verschrikt: ¨Oh, het konijn is los!¨ Net te snel riep hij: ¨1 april!!!¨, anders was ik er vast ingetrapt! :-)
Toen eindelijk iedereen naar school en werk was vertrokken, kon ik er eens lekker voor gaan: DE WAS. Eerst wilde ik de was bij zien te werken. Het beloofde een mooie lentedag te worden en daar wilde ik van profiteren. In het aarzelende ochtendzonnetje hing al snel de eerste was aan de droogmolen.
In mijn tuintje wordt het al lekker voorjaar. Er bloeit al wat en er komen lekker veel tulpen op. Wat zal dat straks mooi fleurig zijn, als die bloeien!
Ik sorteerde het wasgoed en wandelde de hele ochtend van de wasmachine, naar de droogmolen, naar de strijkplank en weer terug. De stapeltjes die in de kast konden, groeiden lekker!
Precies om kwart over 11 liet ik alles uit mijn handen vallen. Het was tijd om naar mijn moeder te gaan. Mijn moeder is sinds vorige week in een verpleeghuis opgenomen. Daar wordt ze goed verzorgd en wij, de familie, kunnen de hele dag bij haar langs om haar te helpen en te vertroetelen. Mijn vaste tijd is van half 12 tot kwart over 12. Dan kan ik haar precies met eten helpen en toch weer op tijd thuis zijn voor als Henk uit school komt.
Toen ik bij mijn moeder kwam, lag ze te slapen. Ik heb haar lekker laten knorren, want gisteren was ze weer heel erg ziek. Ze is zó zwak. Toen de zuster het eten kwam brengen, werd ze wakker. Ze was vandaag gelukkig heel wat beter dan gisteren. Ze at met smaak haar soep. Wat kan je dan weer blij zijn!
Henk was al thuis, toen ik terug kwam. Ik hielp hem z´n zwembroek onder z´n kleren aan te trekken en de rest in z´n tas te doen. Hij moet op vrijdag meteen uit school naar het zwembad, want zijn les begint om half vier. Het is dan handig, als hij z´n zwembroek alvast aan heeft. Er was nog even gedoe, omdat zijn zwemkaart niet op z´n plek lag. Ik heb er gelukkig geen drama van gemaakt, want het probleem loste zich vanzelf op. De kaart bleek namelijk in het voorvakje van z´n schooltas te zitten. Niet goed opgeruimd.
We aten lekker een paar boterhammen met pindakaas en daarna vertrok Henk weer naar school en ik kon verder aan de was. Nee, ik was nog niet klaar ;-). Ik besloot om tot kwart over 3 door te gaan. Daarna was het tijd om de bestellingen uit de webshop verzendklaar te maken en naar het postkantoor te brengen.
Daar kwam nog een leuke onderbreking: Willem belde om 4 uur, of ik koffie had. Hij kwam bij een klant uit Amsterdam vandaan. Het was te laat om nog weer naar de zaak te gaan. Hij besloot om het laatste uurtje thuis te werken. Maar dan wel eerst even een bakkie koffie natuurlijk :-). Gezellig hoor!
Het was uiteindelijk al 5 uur toen ik terug kwam van het postkantoor. Tijd om de warme maaltijd klaar te gaan maken. Er stond kip op het menu. Wij zijn matig vleeseters. Zelf eet ik het maar heel af en toe, zo ongeveer eens per maand. De rest van het gezin eet bijna dagelijks vlees, maar dan wel kleine porties. Ik had voor vandaag voor iedereen een halve kippenpoot. Daarbij gekookte aardappels, bloemkool, bruine bonen en komkommer. Mmm, lekker. Het toetje was rijstepap, gemaakt van een rest gekookte rijst, die van de week overbleef. Er hoeft niets weggegooid te worden!
Na het eten nam ik fijn een half uurtje pauze. Poeh, wat had ik de hele dag gedraafd! Maar wat fijn, om weer een beetje richting een normaal ritme te komen! Daar word ik toch wel weer blij van :-).
In plaats van het vrijdagavondse bakkie koffie, moesten Willem en ik nog op stap voor een condoléance. We lieten de kinderen achter met limonade en een bakje chips. Toch wat feestelijks, op vrijdagavond. Zelf gingen we eerst condoleren en daarna nog naar Rotterdam, om een bestelling voor de webshop op te halen.
Eigenlijk was ik half en half van plan om vanavond nog een klusje ter hand te nemen. Maar nee. Het was genoeg voor vandaag. Nog even een poosje relaxen. Morgen weer een dag, hopen we.
