De eerste schoolvakantieweek is omgevlogen! We hebben werkelijk van alles en nog wat gedaan. Een hap-snap fotoverslagje:
Dinsdag verwerkte ik de zwarte bessen, die ik maandag met Henk had geplukt. Een deel ging in een grote pot met jenever, suiker, een pijpje kaneel, enkele kruidnagelen en wat bladeren. Dat is tegen de tijd van Kerst Zwartebessenlikeur.
Van de rest maakte ik limonadesiroop. En hoewel ik de suiker pas toevoegde, nadat het sap al wat was afgekoeld, is de siroop toch verder gegeleerd, dan ik wilde. Maar zo heel erg is dat ook niet. De staafmixer doet wonderen, als ik een kan limonade maak :-).
 |
| Zwarte bessenlimonade, gebroederlijk naast de kefir en de huisgemaakte karnemelk |
Intussen had Maria de dag van haar leven, want ze had haar vliegdoop! Daar zit een heel verhaal aan vast: er was op haar school een stroopwafelactie ten bate van de MAF. Om de kinderen te stimuleren zoveel mogelijk stroopwafels te verkopen, was er een rondvlucht met een MAF-piloot in het vooruitzicht gesteld, voor wie de meeste pakjes verkocht.
Maria was vast van plan alles op alles te zetten, want die wilde maar wat graag vliegen :-). Helaas was die actie net in de periode dat mijn ouders overleden en zodoende kwam er van het verkopen minder terecht, dan Maria had gewild.
Maar meiden zijn niet voor één gat te vangen...Degene die de actie zou winnen, mocht namelijk twee vriendinnen meenemen. En zodoende spraken Elise, Babette en Maria met elkaar af, dat ze ál hun verkopen op naam van Elise zouden zetten. Die zou dan kans maken te winnen en in dat geval Babette en Maria meenemen.
Zo gezegd, zo gedaan. Elise verkocht op papier een kleine 350 pakjes stroopwafels en...won! De meiden helemaal gelukkig natuurlijk :-). En dinsdag was het dan zover!
De moeder van Elise reed de meiden naar Lelystad, waar vandaan ze zouden vliegen. Het plan was om dan helemaal naar ´huis´ te vliegen en wat rond te circelen boven Ridderkerk (waar Elise woont) en Kinderdijk (waar Babette en wij wonen).
Het liep alleen een beetje anders....
De meiden vonden het erg leuk, maar ook heel spannend. En het is ook best spannend, hoor, vliegen in zo´n klein vliegtuigje! Ik kan het weten, want in onze verkeringstijd hebben Willem en ik het ook ooit eens gedaan.
Eerst was er al iets spannends, omdat de motor van het vliegtuigje niet aanging. Gelukkig was er maar iets onnozels aan de hand en daar ging hij dan toch. Het vliegtuigje hobbelde naar de plaats waarvandaan het ging taxiën. En na het taxiën, ging het, hup, de lucht in!
Gaaf hoor! De piloot voelde zich waarschijnlijk zo vrij als een vogeltje en had niet zo direct door, hoe spannend de meiden het vonden. Toen hij een kleine ´stunt´ uithaalde en een stukje bijna loodrecht (voor het gevoeld van de meiden dan toch) omhoog ging om hoogte te maken, zagen de meiden behoorlijk groen. Vooral die achterin zaten. De piloot begreep, dat hij het rustig moest houden, met de onervaren meisjes aan boord :-).
Er was erge tegenwind en er waren ook buien met zelfs onweer. Maar gelukkig was het uitzicht toch erg mooi en was het al met al een prachtige ervaring.
Totdat...één van de meisjes last kreeg van reisziekte. Ze moest niet alleen overgeven, maar raakte ook weg. Gelukkig is een MAF-piloot niet voor één gat te vangen. Die moet tijdens zijn werk immers zo vaak improviseren. Hij nam het besturen van het vliegtuigje over met zijn voeten, terwijl hij de boel redderde en toestemming vroeg om op Hilversum een voorzorgslanding te maken. En zo kwam het, dat de meiden ineens voet aan grond zetten in Hilversum!
De meisjes kregen de tijd om even op rust te komen. De piloot had medicijnen tegen reisziekte bij zich en bedacht, dat het beter was, als iedereen iets at. Hij trakteerde op een rondje patat bij een snackbar. De reisziekte was gezakt en met elkaar besloten ze om op het gemakje terug te vliegen naar Lelystad. De thuisvlucht ging (ook letterlijk) voor de wind en de meisjes hebben al met al een onvergetelijke ervaring gehad!
Ook voor Jan was er dinsdag een ´eerste keer´. Onze kinderen mogen vanaf hun twaalfde verjaardag één keer per jaar een uitstapje kiezen, waar ze samen met Willem en mij naar toe gaan. Gewoon zomaar een dagdeel en/of avond even exclusieve aandacht. Hoe leuk is dat?!
Jan was vorig jaar juli twaalf geworden en wist al meteen wat hij wilde: wokken. Hij had er al heel lang naar uitgekeken. Eigenlijk hadden we het ook al veel eerder met hem willen doen. Het was op de lange baan gegaan door de ziekte van mijn ouders. Maar vandaag was het toch zover! Jan had zelf het restaurant mogen uitkiezen en hij had gekozen voor Wokplanet in Papendrecht.
 |
| Wat had hij er zin in! |
 |
| Die kok keek maar zielig ;-), maar Jan vond het allemaal even leuk! |
 |
| Het hoogtepunt: zelf ijs scheppen. |
Om een uur of 9 stapten we met dikke buikjes naar buiten. Het was nog licht en we besloten om de mooie avond nog even te rekken. We toerden nog een poosje door de prachtige Alblasserwaard.
 |
| Schapen in de avondzon |
 |
| Een jogger wilde wel even een foto maken |
Totdat het donker werd en we naar huis reden. Willem en Jan gingen, in het donker, nog een rondje lopen langs de molens. Wat was het een fijne avond geweest!
Woensdag was het alweer een speciale dag voor Jan. Hij kreeg z´n beugel. Een tijdje geleden zijn er al twee kiezen bij hem getrokken, zodat er ruimte kwam voor de hoektanden, die bovenin z´n kaak bleven steken. En nu moet een beugel het hele zaakje recht trekken. Het is een familiekwaaltje, helaas, zodat hier de één na de ander aan een beugel moet.
Binnen een uur was het gefikst. En nu zijn er dan drie beugelbekkies tegelijk in ons gezin. Au, au, voor m´n portemonnee! Maar daar malen de kinderen natuurlijk niet om ;-). Jan vond het best leuk, die beugel. (Nu nog wel...)
Voor Willem en mij was het de tweede dag op rij om uit eten te gaan. Toe maar :-). Het kan niet op. Vandaag was het jaarlijkse etentje met mijn broer, zussen en aanhang. Eigenlijk was dit dinertje al eerder gepland geweest. Namelijk half januari. De tafel was al gereserveerd: voor 10 personen...Mijn ouders zouden namelijk ook meegaan. Helaas was mijn moeder toen al opgenomen in het ziekenhuis en werd het dinertje gecanceld. Wie had gedacht, dat we een half jaar later met z´n achten zouden zijn?
Maar nu wilden we het toch heel graag laten doorgaan. Even een avond met z´n achten, om alles wat er in de achterliggende maanden is gebeurd toch nog weer eens de revue te laten passeren.
Dit jaarlijkse etentje doen we, denk ik, al minstens een jaar of 10. Ooit begonnen toen mijn zus Maria een beloning van 1000 euro kreeg en ze ons daarin wilde laten delen door bij Hotel New York iets met elkaar te drinken. We vonden dat zó gezellig, dat we spontaan besloten om elke maand per koppel 10 euro in een pot te storten en elk jaar een keer uit eten te gaan. En zo geschiedde. Elk jaar gaan we naar een ander restaurant en laten ons eens lekker verwennen.
Dit jaar gingen we naar Bij de Burgemeester in Bleskensgraaf. We hebben er een fijne avond gehad!
 |
| Mijn hoofdgerecht: Quinoa | geitenkaas | bataat | sjalot | broccoli |
Het voelt erg als ´vakantie´, als je zulke etentjes zomaar midden in de week hebt. Maar echt vakantie is het nog niet. De meesten in ons gezin zijn nog aan het werk. Willem, Dirk, Leendert, Hans, Maaike en Koos vertrekken dagelijks, al dan niet met een pakje boterhammen, naar hun werk.
En mijn thuiswerk ligt nu ook direct niet stil :-).
Er was deze week nog het nodige keukenwerk. De bietjes werden ingemaakt op zoetzuur
 |
| 8 grote potten voor de voorraadkast |
en ook was er nog een doosje courgettes. Ook die gingen op zoetzuur. Henk wilde wel helpen met snijden.
Zelf sneed ik de rode uien, maakte het zoetzuur en prepareerde de potjes. Het is even wat werk, maar dan heb je ook wat: 21 potjes courgettes op zoetzuur. Heel speciaal, want er is geen suiker aan te pas gekomen! Het zoete is van de honing van mijn eigen bijen! (binnenkort staan de potjes in de Eenvoudiglevenshop).
Ik had drie mooie, biologische pompoenen gekregen, van iemand, die ze zelf niet lust. Wat zou ik daarmee gaan doen? Ook op zoetzuur? Ik weet het nog niet. Van één pompoen maakte ik een lekkere stoofpot. Mmm.
Vrijdag heb ik extra hard gewerkt, om klaar te zijn met de was en met brood bakken enzo. Want zaterdag waren we een dag uitgenodigd bij Wim en Geertje. Die zijn met hun gezinnetje op vakantie in Vrouwenpolder.
Zaterdagochtend gingen we eerst ons wekelijkse bakkie doen bij Willem z´n moeder. Daarna smeerden we snel een stapel broodjes en krentenbollen, pakten de zwembroeken en badlakens in en vertrokken naar Zeeland. Hè wat heerlijk, om eens fijn er tussenuit te gaan. Dat was lang geleden!
Het werd een fijne dag. Eerst lekker koffie drinken in de tuin.
En daarna alle spullen in de bolderkar en naar het strand!
Terwijl het in de rest van Nederland volop bewolkt was, genoten wij hier van steeds meer blauwe lucht en zon!
Het werd zo ongeveer een familie reünie, want Trijnie en Gerwin kwamen ook. En later arriveerden Dirk en Hans (die er het hele weekend bleven).
We aten gezellig broodjes hamburger van de Skottelbraai en genoten van de zon, de warmte, de kinderen, elkaar.
En zo verliep dus onze eerste schoolvakantieweek. Nog niet echt vakantie vanwege het werk, maar wél vanwege alle fijne, ontspannende en leuke gebeurtenissen!
