maandag 3 oktober 2016

In de opruim-modus

Ik sta in de opruim-modus. En dat is heerlijk :-). Ik laat het dan ook fijn gebeuren. Voor je het weet is zo´n aanval van opruimeritus immers weer voorbij!

Vorige week begon ik met de gang. Op dinsdag opgeruimd en op woensdag gepoetst. Vrijdag deed ik onze slaapkamer. Wat slaapt dat heerlijk, als alle rommel weg is! Meteen ook het bed verschoond tot en met de matrasbeschermer. En dan als finishing touch een kalmerende roomspray of pillowspray spuiten. Nee, ik ben helemaal niet van de chemische luchtjes. Zo gebruik ik bijvoorbeeld nagenoeg nooit parfum. En je zult op ons toilet tevergeefs zoeken naar zo´n spuitbus met een goor chemisch luchtje. Doe mij dan maar liever poep! Ja heus ;-). Maar een goede vanille- of lavendelgeur in de (slaap)kamer vind ik pure verwennerij!

Afijn. Het virus bleek vandaag nog niet tot bedaren gekomen te zijn.

Ik begon de dag heel gewoon. Genietend van een maandagochtend met, na lange tijd, nu eens even een paar uur niemand om me heen. Zingend ging ik aan de was. De baddoeken aan de waslijn in de badkamer haalde ik af en vouwde ik meteen op de overloop op. Daar is de linnenkast. Zo hoef ik er niet mee te slepen. Lekker efficiënt dus.



Twee trommels wasgoed konden fijn naar buiten. Hoewel de dagen korter worden en de droge uurtjes steeds minder, lukt het bijna alle dagen nog om buiten te drogen.

Wat een stralende lucht toch weer!



Ik genoot nog even van het buiten zijn. Gaf de cavia en het konijn wat sla. Nijn kreeg meteen een knuffel. Lief dier!


En hé, wat is mijn knijpermandje eigenlijk versleten! 




Na het getreuzel eenmaal weer binnen, besloot ik de rommel achter de bank eens grondig aan te gaan pakken. Zie je, dat is puur opruimeritus. Meteen aan toegeven, aan zo´n aanval!!
Oorspronkelijk stond er achter de bank alleen een handwerkmand en een bak met autootjes. Die bak autootjes is al jaren geleden naar de tweede verdieping verbannen. Henk (10) is niet meer geïnteresseerd in de autootjes. De kleinkinderen daarentegen wel! Als die komen, wordt steevast de bak met autootjes naar beneden gehaald :-). In principe zou er dus achter die bank alleen een handwerkmand te vinden moeten zijn....
Nou ja ... wat er normaal gesproken ook achter de bank ligt? Een stapeltje fleecedekens. En die krijgen we weer hard nodig. Brr. Het is ´s avonds toch niet echt behaaglijk meer. Een fleecedekentje zorgt ervoor dat de kachel nog niet aan hoeft. Raar genoeg vond ik er maar twee. Waar zijn die andere gebleven?
Maar nu! Naast de handwerkmand waren zomaar twee bakken verstelgoed verschenen. Tot vlak voordat mijn moeder in januari in het ziekenhuis belandde, verzorgde ze altijd trouw mijn verstelwerk. Dat was toch altijd zó fijn! Niet dat ik het niet kan. Maar het kost zoveel tijd. Tijd die ik liever aan wat leukers besteed. Verstelwerk is NIET mijn hobby. Af en toe haal ik, stiekem zuchtend, de bak verstelgoed voor de dag. Maar niet vaak genoeg, blijkt. Want er stonden vanmorgen toch heus twee bakken vol. (note: morgenmiddag niet haken, Teunie, maar verstellen, als schoonmama komt koffie drinken).

En ik  kwam nog heel veel méér tegen, dan genoemde ´toegestane´ zaken. Onafgemaakte handwerkjes, bollen bol en/of katoen, theelepels (ja echt), pennen, een paar autootjes, een duplo-mannetje, stapels oude tijdschriften, een stapeltje niet-uitgezochte paperassen, een knikker, een paar verkruimelde zoute stengels, boeken en niet te vergeten: veel stof.

O ja. Ook een prima mandje voor de knijpers!

Zo dan!

Ik maakte korte metten. De bank werd weggeschoven en alles moest voor de dag komen. Hierrrrr met die troep! Ik stofzuigde grondig tot en met de laatste milimeter en haalde een borstel door de spleten van de radiator. Hè, wat knapte dat allemaal fantastisch op.



De rommel werd aan de salontafel uitgezocht.

Het moet eerst erger worden, voordat het beter wordt. Toch?
De bladen gingen in mijn marktplaatswinkeltje. De wolrestjes nam Henk vanmiddag mee naar school. De andere spulletjes gingen op de juiste plaats. Wat terug achter de bank mocht was minimaal! De bakken verstelwerk in elk geval NIET! Want achter de bank = uit het zicht = het is er niet = ik hoef het niet te doen = uitstelgedrag/struisvogelpolitiek.

Ja, ja, het kwam goed!


Kijk! Zo ziet het er nu uit, achter mijn bank:



Netjes hè. Ik dacht vanavond: zal ik maar áchter de bank gaan zitten, in plaats van erop? Dan lijkt het net of ik klaar ben met m´n werk :-)))