Terug naar normaal

Heel langzaam gaan we hier weer terug naar normaal. Gisteren was het de laatste dag van de jubileumactie in de shop en vandaag gingen Maria en ik met de laatste hausse aan bestellingen naar het postkantoor.

Vanmiddag hebben we een begin gemaakt met het opruimen van de chaos in de shop. Er was steeds geen tijd om de binnengekomen goederen in de schappen te zetten. We stelden de pakketten samen uit voorraden die in een wirwar van dozen in shop, gang en woonkamer stonden en waar alleen Maria en ik de weg nog in wisten te vinden. Nu de schappen dan grotendeels leeg waren, heb ik de gelegenheid aangegrepen om alles meteen grondig te stofzuigen en een sopdoek erdoor te halen. Alle producten komen nu weer netjes geprijsd op de juiste plaats in de schone schappen. Hoe fijn is dat!

Morgen hopen we deze klus geklaard te hebben en dan hebben we, bij gezondheid, nog precies tijd genoeg om ook het huis weer aan kant te krijgen vòòr de zondag.

Er kwam vanmiddag nog een warm klusje tussendoor: Koos is voor 8 dagen met school naar Bosnië vertrokken, om daar vrijwilligerswerk te doen aan een vakantiedorp voor gehandicapten. Hij moest daarvoor om 15.00 op het vliegveld in Rotterdam zijn. Met het ov was dat een reis van anderhalf uur. Ik bood daarom aan, om hem met de auto weg te brengen. Dat is een stuk sneller. Nou ja...kán een stuk sneller zijn...Zonder oponthoud kun je het in een half uur aanrijden. We gingen daarom om half drie van huis. Maar we waren nog maar nèt de snelweg opgedraaid, of daar begon het: file! Er was 1 van de 3 banen naar de tunnel afgekruist. Even verderop zagen we een tweede baan afgekruist staan. Alles moest dus naar 1 baan. Hè, wat vervelend. Zeker een ongeval, zeiden we tegen elkaar. En: ¨Gelukkig dat wíj geen ongeval hebben. Dan maar liever file.¨ Intussen werd het warmer en warmer in de auto. Het was 29 graden buiten en in mijn auto vast niet minder! De airco is kapot en helaas kunnen ook de ramen niet meer open. Tja, gevalletje oude auto ;-). Het was bijna niet meer te harden, maar gelukkig: de rode kruisen gingen op wit en al snel kwam de vaart er weer in. Met een aardig gangetje reden we de Noordtunnel in. Maar we waren hem nog niet uit, of alwéér zagen we alleen maar rode remlichten voor ons. Opnieuw file! En nu nog wel een tikje serieuzer. Ik vroeg, of Koos even op internet wilde kijken wat er aan de hand was: container van vrachtwagen gevallen bij knooppunt Ridderkerk. Oeps!

Ik besloot de snelweg af te gaan en door Ridderkerk naar de A16 te rijden. Ik zweette peentjes. Behalve dat het warm was in de auto, moest ik ook van de meest linker baan, naar de meest rechterbaan. En het was al zo druk. En al die vrachtwagens. Pff. Autorijden is echt mijn hobby niet.
Maar goed. Het lukte. Intussen had Koos naar de groep geappt, dat hij later zou zijn, vanwege file door een ongeval. Het was half vier toen ik de Kiss&Ride bij het vliegveld op reed. Daar stond de hele groep op Koos te wachten. Ik was de parkeerplaats nog niet af, of de groep was de vertrekhal al binnengegaan. Niet dat het allemaal zo op de laatste nipper was, hoor. Want het vliegtuig zou pas tegen 18.00 uur opstijgen.

De terugrit was niet veel beter, dan de heenreis, want inmiddels was de spitsdrukte al lekker op gang gekomen. En de lucht werd steeds dreigender. Zou er een bui komen?

 Uiteindelijk kwam ik om kwart over vier thuis. Daar lagen allemaal bestellingen klaar, die nog in dozen moesten. Maria en ik hebben ons werkelijk een slag in het rond gewerkt, om het af te krijgen. Intussen hadden we Jan en neef Henk gecharterd om alle ingepakte dozen vast in m´n auto te zetten. En zo lukte het precies. Om 5 voor 5 stonden we met twee afgeladen AH-karretjes vol dozen bij de balie van de post. Joehoe! Echt fijn!

Vanavond heb ik weer als vanouds heerlijke volkorenbroden met zonnebloempitten gebakken. En na de koffie liet ik m´n spinnewiel snorren.

De rust van ´normaal´ daalde op me. Ik had weer tijd om met Jan naar z´n schoolwerk te kijken. Willem hielp Maria met het installeren van een bankapp op d´r mobiel en later met het invullen van een sollicitatie-formulier. Henk moest achter z´n vodden gezeten worden, om z´n avondtaakje te doen. Gewoon gewoon :-). Heerlijk!

Jubileumdrukte, fair en een jarig kleinkind

Al meer dan een week lang zijn we ondergedompeld in de jubileumdrukte. Steeds als we denken, dat de bestellingenstroom wel zal stagneren, komen er toch weer nieuwe binnen. Wat een verrassing is dit! Maar tegelijkertijd ook even schakelen. Want klanten gaan voor. Ik had al wel bedacht, dat in de jubileumweek mijn huishouden op een laag pitje zou komen staan. Maar dat was een optimistische inschatting :-). We zijn hier zó diep gezonken, dat ik verschillende keren brood heb gekócht in plaats van zelf gebakken (wat een zeldzaamheid is) en het absolute dieptepunt was wel zo´n beetje de avondmaaltijd van vrijdag: diepvriespizza´s. Ha, ha, ha. Niemand had er problemen mee, hoor :-)). Onze woonkamer was elke dag een magazijn en mijn auto een koeriersbus. Maar elke avond lukte het toch wel om alles weer toonbaar en opgeruimd te hebben.

Het allernoodzakelijkst huishoudelijk werk ging natuurlijk wel gewoon door. De was, weet-je-wel?

Maar goed. Deze bijzondere en ook gezellige drukte zal woensdag toch wel voorbij zijn, want morgen is het de laatste dag van de jubileumacties in m´n shop.

Wat niet heel handig uitkwam, maar toch zo heel leuk was om te doen, was de Lentefair in de boomgaard in Nieuwerbrug van afgelopen zaterdag. We hebben vorig jaar ook op die Fair gestaan en vonden dat toen erg geslaagd. Dus wilden we dat dit jaar weer. We hadden het al een tijdje geleden besproken en ook de kraamhuur al betaald. Dus wilden we het niet vanwege de jubileumdrukte afzeggen. We gingen gewoon :-).

De dag voordat de Fair was, kreeg ik van een klant een geweldig leuk schortje kado. Een schortje met het Eenvoudig Leven-logo. 

Natuurlijk werd dat schortje ingepakt. Net als heel veel bakmixen, kruiden, broodbakpakketten, Lamme Teun, bamboe tandenborstels, zepen, wattenstaafjes zonder plastic, bakvormen en nog veel meer. We stouwden de auto zó vol, dat we er nog nèt bij konden. We gingen met z´n drieën: Maaike, Maria en ik. De meiden hadden er net zoveel zin in als ik. Zo gezellig!

We reden zaterdagochtend om 7 uur weg. Het beloofde weer een prachtige, warme dag te worden. Nèt als vorig jaar. Toen was het ook zo warm op de Fair. Gelukkig kan ik er heel goed tegen. Al hadden we  wel al klotsende oksels voordat er ook maar 1 product op de kraam stond. Dat komt, omdat je op die Fair niet met je auto bij je kraam kunt komen. Al je spullen moet je op een steekwagentje hobbeldebobbel door het gras van de boomgaard naar je kraam rijden. Dat was echt een klus!

Maar eindelijk was de auto leeg en kon het opbouwen van de kraam beginnen. Genieten! Precies om half 10 (de begintijd van de Fair) was de kraam áf.

De klanten mochten komen!

Zoals verwacht, kwamen de meeste klanten ´s morgens. Op een markt of een fair moet je het altijd van de ochtend hebben. En deze Fair was bovendien vroeg afgelopen: om 15.00 uur. Maar je mocht beslist niet voor 15.00 uur je kraam aftuigen. Het laatste uurtje was wel een beetje afzien. Maar goed. We hebben ook onze laatste klant fris en fruitig bediend en klokslag 15.00 uur begonnen we met inpakken. Gelukkig hoefden we heel wat minder spullen door de boomgaard naar onze auto terug te slepen ;-). Dat kwam goed uit, want we hadden een extra passagier. Willem was tussen de middag samen met Henk op de Fair komen kijken. Willem was al snel uitgekeken, maar Henk kreeg niet genoeg van het konijnen knuffelen enzo. Willem was daarom alleen terug naar huis gegaan en Henk reed nu met ons mee. Linea recta naar onze jarig kleinzoon! Het paste allemaal naadloos in elkaar. Toen we daar om half 5 arriveerden, was opa Willem daar ook al. En zo kwam er aan een drukke week en een drukke dag een feestelijk einde.

Een écht bedrijfje :-)

Het is maar goed, dat ik vorige week m´n sopdoek voor een weekje aan de wilgen hing. Er had deze week echt niets van poetsen of opruimen gekomen. Deze week heeft m´n webshop extra tijd en aandacht nodig. De bestellingen rollen vanaf zaterdag gestaag binnen. Willem zei vanmorgen, dat ik er maar aan moest gaan wennen, dat ik een echt bedrijfje heb. Ha, ha, wie had dat ooit kunnen denken. Ik wilde vroeger al graag winkeltje spelen en nu héb ik zomaar een winkel. Weliswaar een webwinkel, maar toch.

Ik was zo´n beetje de hele dag aan het inpakken en overal stonden clusters van dozen en bestellingen, waarvan alleen ik maar wist, wat ermee gebeuren moest: nog een ontbrekend product erbij, het kadootje erbij, het verzendetiket nog printen, of wat dan ook. M´n kamer veranderde in een soort stellingloos magazijn.

En ja, als je veel verkoopt, moet je ook veel inkopen. En als je een eenmansbedrijfje hebt, moet jíj dus óók die inkoop doen. Ik zat al vroeg achter de laptop om bij verschillende bedrijven orders te plaatsen en om half 10 stapte ik in de auto voor een extra ritje naar molen De Driekleur.

Toen ik thuiskwam, was Maaike ijverig bavaroispoeder en geleroompoeder aan het inpakken. En Maria kreeg juist haar mentrix weer op bezoek, voor een laatste oefenronde voor het examen. Zo waren we allemaal fijn bezig.

Tussen de bedrijven door was ik ook druk met de was. Ik had geluk. Het dreigde hier weliswaar de hele dag, maar behalve een paar verdwaalde, grote, warme druppels, bleef het droog en kon ik een flink gat in de was slaan. Met een kind wat terugkwam van kamp en één die terugkwam van bivak, lag er weer een onmogelijk grote hopper.

Henk had vanmiddag vrij en steeds kwam er zomaar stiekemweg een knulletje ons huis binnengeslopen. Ze weten hier de weg wel. Op den duur waren ze met z´n vieren. Ze waren gezellig met elkaar aan het spelen, dus helemaal goed. Maar toen ze lang genoeg naar m´n zin achter verschillende schermen gezeten hadden, heb ik ze toch maar even naar buiten ´geveegd´ :-).

Het lukte om prachtig op tijd naar het postkantoor te rijden.

Daar weten ze het inmiddels al, dat ik af en toe heel veel dozen aanbied, als er een actie is. Er wordt nooit gemopperd, terwijl er toch soms erg zware dozen bij zitten. Op FB vroeg iemand zich af, of ik niet lang werk had achter dat loketje. Maar nee. Alle dozen hebben al een verzendetiket en het is een kwestie van even de scanner erlangs halen. Niettemin ben ik weleens wat langer tijd kwijt bij de post, want achter dat ene loketje wordt van alles gedaan. Als je dan pech hebt en er staat net iemand voor je die een pakje komt ophalen (pakje moet opgezocht worden, en wordt een legitimatiebewijs gevraagd, dat moet omstandig nog ergens vandaan opgediept worden, er moet een handtekening voor ontvangst geplaatst worden), of iemand die zijn/haar auto komt overschrijven, of iemand die 26 poststukken komt inleveren, die stuk voor stuk gewogen en gefrankeerd moeten worden... Maar ik vind het meestal geen probleem om daar even te wachten. Behalve als ik met een paar dozen in mijn handen sta. Dan lijken m´n armen minstens 10 centimeter langer, als ik eindelijk aan de beurt ben :-).

Vandaag ging het gesmeerd en ik liep nog even bij AH naar binnen voor een nasigroentepakket (géén tijd, géén puf, géén voorraad om vandaag zelf te snijden) en een pak vla (luie-wijven-pap). Tja, ik was even echt moe, want ik was vanaf 5 uur vanmorgen nonstop in touw geweest. Ik kookte bami. Lekker met pindasaus, kroepoek, gebakken eieren en atjar tjampoer. Mmm!

Vanavond heb ik niet veel bijzonders gedaan. De was afgehaald, nu het dan toch eindelijk een beetje serieus leek te gaan regenen. Daarna nog broden gebakken en samen met Willem de keuken opgeruimd. Willem was ook gaar en we zijn tegen elkaar aan op de bank in slaap gevallen. Ha, ha. We werden geloof ik wakker van elkaars gesnurk en toen was het 8 uur, koffietijd. ¨Wat worden we toch ouwe sukkels¨, zeiden we glimlachend tegen elkaar.

De zon ging vandaag prachtig onder en nu ga ik nog even lezen. Heb een indrukwekkend boek over ouders, die twee kinderen verloren: Eenvoudig geloof.

Advertorial

Spelregels
Vooraf even de ´spelregels´ voor wie hier nog maar kort meeleest en zich afvraagt: ¨Een advertorial op deze blog? Hoezo?¨
Aan de linkerkant van m´n blog (en soms bovenaan) draaien banners van adverteerders. Dit zijn speciaal geselecteerde adverteerders, die producten of diensten aanbieden, die passen binnen ¨Eenvoudig Leven¨. Niet zelden ken ik de mensen en/of hun producten of diensten persoonlijk en kan ik uit eigen ervaring ze van harte aanbevelen.
Voor nieuwe adverteerders schrijf ik altijd een advertorial, om ze goed onder de aandacht te brengen. Terugkerende adverteerders vragen soms ook, of ik een advertorial wil schrijven. Bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor een nieuw product, een actie, of iets dergelijks.
Omdat niemand zit te wachten op verborgen reclame, geef ik zo´n bericht altijd de titel ´Advertorial´ mee. U kunt dan zelf beslissen, of u verder wilt lezen, of de reclame aan u voorbij laat gaan. Elke maand verschijnt er maximaal één advertorial.

Deze maand zijn er 2 adverteerders in deze advertorial:
1) Bellebien
2) Cuisine d´Oc

1. Bellebien
We begroeten deze oude bekende met plezier: Bellebien. Voor veel mensen is Bellebien een vertrouwd adres voor het allermooiste linnengoed wat je bedenken kunt. Op dit moment loopt er een gratis verzending actie, welke duurt tot 28 mei 12.00 uur. Altijd leuk meegenomen, als de verzendkosten niet berekend worden!

Bij Bellebien kun je terecht voor prachtig linnengoed van een ouderwets degelijke kwaliteit. Goed voor jarenlang plezierig gebruik. Zo heb ik zelf al zes jaar lang een ontbijtlaken in gebruik, waar ik altijd nog vrolijk van word. Ook de dekbedhoezen van de meisjes heb ik al minstens zo lang in gebruik! Hoe fijn is dat, om  jaar in, jaar uit, van linnengoed in tijdloze dessins te kunnen genieten.

Nu het zomer is en we weer vaker buiten zijn, is de grote collectie Franse tafelkleden met coating een hit. De kleden hebben een coating, zonder dat ze er plastic-achtig uit zien, maar wel met de voordelen ervan: gemakkelijk afneembaar en bijzonder geschikt voor op de tuintafel.

Bellebien is bekend om de Franse tafelkleden met de typisch Franse dessins, zoals olijven, citroentjes en lavendel. Je waant je zo in Frankrijk!

Maar voor niet iedereen hoeft het zo uitbundig. Daarom is de collectie dit jaar uitgebreid met wat rustiger dessins, zoals bijvoorbeeld de Ramatuelle allover, die verkrijgbaar is in groen (vert, op z´n Frans) en taupe:

en het dessin Bastide, verkrijgbaar in marine, lavendelblauw en donkerrood:

Zoals je op de foto´s ziet, is de Ramatuelle Allover niet alleen mét, maar ook zónder coating leverbaar en dan is het ineens een tafelkleed wat zich prachtig laat combineren met een roomwit servies, zoals het klassieke Wedgewood Edme.

Grote kans, dat je inmiddels al helemaal in de zomerse sferen zit :-). Maar toch wil ik je ook nog even op twee andere fijne zomerartikelen attenderen:

- de hamamdoeken, ook in strandlakenformaat
- de wafeldekens, ´s zomers zoveel fijner dan een zweterig dekbed!

Nu stop ik, hoor. Ga gewoon gezellig rondneuzen in Lisette´s mooie webwinkel en maak (op tijd) gebruik van de geen verzending actie!

2. Cuisine d´Oc
Ook Cuisine d´Oc is een oude bekende op deze blog. Voor wie Cuisine d´Oc nog niet kent: bij Cuisine d´Oc kun je terecht, als je aan een nieuwe keuken toe bent.

Misschien begin je al te kreunen: een nieuwe keuken? Ja, eigenlijk ben ik daar hard aan toe. Maar ja...zo duur. En zo´n gedoe...

Kijk, Cuisine d´Oc biedt een oplossing voor beide problemen: niet duur en ook al geen gedoe. Hoe? Door niet direct te kiezen voor nieuw, maar voor renovatie!

Bij renovatie blijft een groot deel van je keuken in tact, maar kies je voor bijvoorbeeld nieuwe frontjes, een nieuwe kleur, nieuwe handgrepen, nieuwe apparatuur, of een combinatie hiervan. Op deze manier vernieuw je alleen wat nodig is, zodat je een stuk voordeliger uit bent en bovendien is zo´n renovatie zó gepiept!

Wat je je daarbij moet voorstellen? Nou, dit bijvoorbeeld:

Dat is toch ongelofelijk? Als je nog meer van dit soort aansprekende voorbeelden wilt zien, kijk dan eens op de facebookpagina van Cuisine d´Oc.

Cuisine d´Oc is vooral bekend vanwege deze renovaties. Maar je kunt bij hen ook terecht voor een compleet nieuwe keuken! Bijvoorbeeld als je een totaal andere opstelling wilt. Het leuke is, dat de mensen van Cuisine d´Oc door de renovatieklussen bijna altijd voor uitdagingen staan, die vragen om een creatieve oplossing. Die creativiteit wordt ook ingezet als het gaat om het plaatsen van nieuwe keukens. Ze kijken goed met je mee en komen met praktische invallen. Wat te denken van mooie deurtjes, waarachter de helemaal niet interessante wasmachine en droger zijn verwerkt? Prachtig, toch?!

Nog twee plaatjes van compleet nieuwe keukens:

Zo. Inspiratie genoeg, denk ik. En anders kijk je fijn verder op de website. Neem vooral ook vrijblijvend contact op, om je wensen te bespreken en je te laten informeren over de mogelijkheden! De mensen van Cuisine d´Oc hebben al 20 jaar ervaring en het is hun passie om met creatieve en mooie oplossingen voor je keuken-probleem te komen.

Het blogjubileum

Zaterdag was het blogjubileum. Wat hebben we een gezellig dagje gehad! De hele dag door waren er felicitaties en leuke berichtjes op FB, appjes, e-mailtjes. Ik kreeg er een warm en feestelijk gevoel door. Hartelijk dank iedereen!

Het leukste was het gezellig avondje met de kinderen. We hebben herinneringen opgehaald aan de hand van een fotopresentatie. Ik had van alle kinderen de oudste foto op de blog opgezocht. Die waren dus van 10 jaar geleden. En verder had ik foto´s van wat hoogtepunten verzameld, zoals de bruiloften van de kinderen en de geboorte van de kleinkinderen enzo.

Bij de koffie hadden we de heerlijke jubileumslof, die Maria had gebakken. En later op de avond trokken we de fles bier open, die we in januari in het Openluchtmuseum hadden gekocht en die ik zuinig had bewaard ;-). En er was (natuurlijk!) ook Lamme Teun, met slagroom.

Ik werd verwend met chocola en bloemen.

Trijnie had voor deze gelegenheid een prachtig gedicht geschreven en een fles ´bubbels´ in een speciale editie meegebracht. Erg leuk allemaal en heel speciaal om te mogen beleven!

Vandaag hadden we een rustige Tweede Pinksterdag. Eerst zijn we naar de kerk geweest. En vanmiddag waren we gewoon gezellig thuis. Maria en ik zijn vast begonnen om webshop-bestellingen in te pakken, zodat die morgen direct naar het postkantoor kunnen. En aan het eind van de middag schoven we rond de bbq. Gewoon een simpele bbq-maaltijd met dingen, die we in huis hadden.

De hele dag wordt hier met de konijnen gekroeld.

Ook vanavond tijdens het bbq-en. Tja, als je náást het hok zit, in het ook wel erg verleidelijk om zo´n beessie op te pakken :-)

M´n sopdoek aan de wilgen en TIEN jaar eenvoudiglevenblog!

Gisteren en vandaag heb ik nog wat uurtjes in de jongenskamer gestoken. Maar nu is hij echt helemaal klaar. Het is er zo steriel als in een operatiekamer en we kunnen er zo wel weer even tegen :-). Het laatste wat ik heb gedaan is het zemen van het raam, van binnen en van buiten. En daarna ben ik naar de bloemist gereden en heb een grote cactus gekocht. Dat is het enige wat er in de vensterbank staat. Verder is hij leeg en clean en dat wil ik zo houden. Alleen komt er nog een rolgordijn. Dat moet eigenlijk al 14 jaar ... ;-).

Maar nu heb ik toch heus m´n sopdoek aan de wilgen gehangen. In elk geval voor een week. DV volgende week hebben we andere bezigheden. Eerst Pinksteren, verder met Maria weer naar het ziekenhuis, en op donderdag en vrijdag heeft ze examen, waar nog aan voorbereid moet worden. Op zaterdag hoop ik op de Lentefair in de boomgaard in Nieuwerbrug te staan en daar moet nog één en ander voor ingepakt te worden. Druk zat dus en het stof en de rommel wachten heus wel :-).

En morgen is m´n blogjubileum. Hoe leuk is dat! Tien jaar geleden schreef ik m´n eerste logje. Dat kwam trouwens nog niet meteen online. Pas in juli 2008 ben ik online gegaan. En sindsdien zijn er bijna 18 miljoen bezoekers op m´n blog geweest, waren er meer dan 27 miljoen pageviews, zijn er ruim 1800 volgers en schreef ik meer dan 1300 logjes.

Wat is er veel gebeurd! Hoogtepunten, dieptepunten, trouwen, rouwen, alles kwam langs. Nieuwe vrienden, broodbakworkshops, schrijven voor het Reformatorisch Dagblad (niet meer), de kookrubriek voor het blad Terdege maken (al voor het 5e jaar!), de webshop, journalisten voor tijdschriften en kranten (zijn we mee gestopt), een boek geschreven (¨Dat doen we zelf wel!¨), kortom: de blog is geïntegreerd in ons gezinsleven.

Morgenavond hebben we met de kinderen een gezellig jubileumavondje. Dan kijken we terug, halen herinneringen op, kijken oude foto´s. Maria heeft een echte jubileumslof gebakken en ik heb een fles jubileumbier (uit het Openluchtmuseum) koud staan.

Ik vier m´n blogjubileum ook in m´n shop, want de shop is het logische vervolg op m´n blog geworden. Daarom heb ik wat aanbiedingen gemaakt en krijgt elke klant een kadootje. Dat zal volgende week wellicht ook nog voor drukte zorgen. Maar dat is léuke drukte. Kom maar op ;-).

Iedere dag een draadje...

Iedere dag een draadje, is een hemdsmouw in een jaar, luidt het spreekwoord. En dus weefden Maria en ik vandaag figuurlijk ook weer een draadje. We hebben een uurtje of twee aan het project ´jongenskamer´ gewerkt. Op deze kamer staan twee stapelbedden. Die stapelbedden hebben wij laten maken, toen we hier 14 jaar geleden kwamen wonen. Wij wilden bedden, die jarenlang mee konden gaan en die ook geschikt waren voor twee grote knullen. We moesten er destijds behoorlijk voor in de buidel tasten, maar zijn nog altijd blij, dat we het zo gedaan hebben. Veertien jaar lang worden de bedden nu al beslapen. Eerst door (kleine) kinderen, inmiddels door volwassen knullen. En ze zijn eigenlijk gewoon als nieuw. Nooit gedoe met bedden die kraken, uit elkaar vallen, wankel zijn of wat dan ook. Het enige nadeel is, dat deze bedden zó stevig en zó zwaar zijn, dat je ze niet kunt verschuiven. Als ik onder de bedden wil schoonmaken, moet ik het matras optillen, de bodem losmaken, de laden (die onder het bed zitten) openschuiven en dán kan ik pas bij de vloer komen. Dat gebeurt dus niet zo vaak. Als ik het doe, kom ik echt rommel tegen: heel veel stof, maar ook een verdwaalde sok of zakdoek, legoblokjes, pennen, donald ducken en nog veel meer.

Vandaag was het dus beddenfeest :-). Al vroeg had ik van twee bedden het beddengoed afgehaald en in de wasmachine gedaan. Later gevolgd door twee trommels met dekbedden en kussens. Vandaag werd álles gewassen. En gelukkig kon het heerlijk in de zon drogen. Wat een genot!

De matrassen gingen van de bedden en werden gestofzuigd. De bedbakken werden ook gestofzuigd en daarna met een sopje schoner dan schoon gemaakt. En als laatste kreeg ook de vloer een zuig- en sopbeurt.

Het was echt een klus. En het lukte ons uiteindelijk zelfs nog om een hele vuilniszak rommel en kringloopspul te vergaren. Yes! Het meetlint is weer een centimeter korter. Nog 79 te gaan.

Vanavond na het eten werden de bedden weer keurig opgemaakt. Met zongedroogd beddengoed. Wat wil een mens nog meer ;-).

Er wordt vannacht maar één van de vier bedden beslapen. Hans zit nog aldoor in Malawi, Koos is op bivak en Jan op kamp. Henk heeft dus het rijk alleen. Ik ging net even bij hem kijken. Wat lag hij heerlijk te knorren onder z´n schone dekbedje. Heerlijk hoor!

In de herhaling

Deze dag leek wel een herhaling van gisteren. Niet dat dat erg is. Ik heb absoluut geen hekel aan herhalende handelingen. Dat is maar goed ook. Het leven van een huisvrouw bestaat voor een groot deel uit een eindeloos lijkende serie alsmaar terugkerende handelingen als wassen, koken, boodschappen doen, opruimen, toiletten schoonmaken, aanrecht poetsen, stoffen enzovoorts.

Maar goed. Er werd dus weer verder opgeruimd. We moesten nog 2 bedladen op de slaapkamer van de jongens. Eén die vooral volgepropt zat met jassen. En de andere die volgepropt zat met schoolwerkjes van vier jongens en van jaren her....

Eerst de jassenla maar:

voor

na

Er bleven niet veel jassen over, die mochten blijven. Wat wel overbleef: lekker veel lege ruimte. Precies nog een mooi plekje voor wat spulletjes van Henk. En verder leeg! En keurig schoon. Hoe fijn!

De volgende lade.... Pffff. Waarom zou je dat allemaal bewaren? We hebben alle stapels papieren en mappen en schriften en programma´s van vieringen en tekeningen en weet-ik-veel-wat-nog-meer uitgezocht. Alleen speciale dingen hebben we bewaard. Voor alle jongens één papieren tas met basisschool-herinneringen. Dat lucht op :-). Ook in deze la is er nu veel lege, schone ruimte.

De buit was weer beschamend: 1 volle vuilniszak voor de kledingcontainer, 2 grote dozen voor de papiercontainer, een (kapotte) weekendtas vol rommel voor de wijkcontainer.

Conclusie: we zijn weer 4 items verder. Maria knipte 4 centimeter van het meetlint af. Twintig zakken en/of dozen zijn ons huis al uit. Nog 80 te gaan. Dat gaat echt wel lukken!

Deze week gaat er verder niet veel meer weggedaan worden. Alle kasten en laden op de jongenskamer zijn gedaan. Wat rest is: schoonmaken. De vier bedden krijgen een grondige schoonmaakbeurt. Achter/onder de bedden moet gepoetst worden. De vloer moet schoon. En tenslotte is er nog een raampartij, die we van binnen en van buiten schoon willen maken. O ja, en de deur met het bovenlichtje moet ook gesopt worden. Nog werk zat ;-).

Vanavond heb ik weer jam gemaakt. Nu geen aardbeienjam, maar mangojam. Negentien potjes. Jeuj!

Maria maakte wortel-appelsap voor morgenochtend. Mmm. Ik heb er nu al trek in :-).

Eerste dag van de werkweek

Na de zondag is het soms lastig starten. De omschakeling van de rustdag met de kerkgang naar de werkweek met alle aardse beslommeringen viel me vanmorgen zwaar. Maar het is nu eenmaal de werkelijkheid, dat er gewerkt moet worden. De omschakeling werd vergemakkelijkt door eerst maar een strijk weg te werken. Dat is werk, waarbij je je gedachten kunt laten gaan.

Toen de kinderen eenmaal één voor één naar beneden kwamen, was het gedaan met de rust ;-). En als vanzelf vonden mijn handen wel weer hun weg. De ontbijttafel werd gedekt, een schooltas klaargemaakt, nog even een lievelingsshirt gestreken, de vaatwasser leeg gemaakt en weer volgezet, de eerste was opgehangen en al die gewone moederklusjes, die er langskwamen.

Er stond voor vanmorgen meteen al een werkje buitenshuis op het programma. Dus stapte ik al voor tienen de deur uit. Schoonmama hoopt over een paar weken te gaan verhuizen en ik zou haar vanmorgen gaan helpen met uitzoeken/opruimen van een kastje vol paperassen. We begonnen met een lekker bakkie koffie en de morgen vloog om. Fijn, dat er weer iets van het lijstje geschrapt kon worden!

Thuisgekomen was het eerst lunchtijd. Een kom soep en een boterham. Mmm. Ik rustte even 20 minuutjes uit. Tenslotte was ik al om 5 uur opgestaan en had er al ´een dag opzitten´.

Daarna doken Maria en ik de jongenskamer maar weer in. Er was daar nog één kast die uitgemest moest worden: die van Hans. We zijn al helemaal op elkaar ingespeeld en het ging als een trein.

Er bleef zowaar nog tijd over om alvast één van de vier bedlades te doen. De lade ging op dezelfde manier als de kasten: leeghalen, spullen uitzoeken, lade schoonmaken, terug doen wat nog gebruikt wordt/gaat worden. Het is nog steeds verbazingwekkend hoeveel er weg kan!

De score was: 2 vuilniszakken met kleding en schoenen voor de kledingcontainter,  1 stapel kleding om door te geven, 1 tasje met spullen voor de kringloop, 1 tasje voor de kliko. We telden dit alles bij elkaar voor 3 items, waardoor de score nu staat op: 16! Nog 84 te gaan. We hebben een centimeter opgehangen, waar we steeds het aantal centimeters afknippen voor het aantal dozen/zakken wat ons huis verlaat. Zo zien we in één oogopslag hoe de vlag erbij hangt.

Het was inmiddels kwart over 3. Tijd voor een kleine pauze met koffie. En daarna was het de beurt aan de webbestellingen, die ingepakt moesten worden.

Op maandag combineren we het wegbrengen van de pakketten meestal met een bliksembezoekje aan de groentekraam op de markt. Zéker als er gebeld is, zoals vanmiddag. Ik vlas op aardbeien, zodat ik dit jaar niet al in september uitverkocht ben wat aardbeienjam betreft. Vandaag had ik geluk en kon een leuke hoeveelheid inladen. Daarnaast nog van van alles en nog wat een beetje en van wortels heel veel. Daar gaan we in elk geval wortelsap van maken. En verder zien we nog wel.

Thuisgekomen maakte ik het avondeten klaar. Leendert kwam binnenrollen. Die was een aantal dagen met een paar vrienden naar Polen geweest, waar ze onder andere Auschwitz hebben bezocht. Er was dus gespreksstof genoeg aan tafel. Het was echt indrukwekkend geweest.

Vanavond was m´n keuken een jamfabriekje. Samen met Maria maakte ik 37 potjes aardbeienjam. En zo is de eerste werkdag omgevlogen met allerhande bezigheden.

De wandelschoenen van Willem en Jan kunnen trouwens weer voor even de kast in. De mannen zijn tot aan Swalmen gekomen. Ze hebben weer dik 40 kilometer Pieterpad gedaan en moeten nu nog 83 kilometer. Die hopen ze van de zomer te lopen. We hebben een leuk plannetje: we willen van maandag tot zaterdag ergens in Limburg gaan kamperen op een boeren- of natuurcamping ofzo. En dan kunnen Willem en Jan daarvandaan het Pieterpad afmaken. Ik hoef ze dan ´s morgens alleen maar even weg te brengen (wat nooit ver kan zijn) en ze ´s avonds weer op te halen. Ze kunnen dan fijn op de camping eten en overnachten. Die 83 kilometer is maar een dag of drie/vier lopen. Het zijn zomaar nog plannetjes. Er valt niet zo gemakkelijk iets te plannen, vanwege de ziekte van Maria. We zullen wel zien, wat er van terecht komt. Het zou heel leuk zijn!

Het stuk Pieterpad wat ze nu gelopen hebben was weer schitterend. Ik genoot er een beetje van mee, toen ik ze ging ophalen:

En later, ´s avonds, toen Willem de foto´s liet zien, die hij onderweg gemaakt heb en de verhalen erbij vertelde.

Ik kan me zomaar voorstellen, dat je echt verslingerd raakt aan wandelen!